ΟΣΑ ΔΕΝ ΕΙΠΑΜΕ ΤΟΤΕ...

Παρουσίαση

Μια μέρα στο σπίτι μου, καθώς την πίεζα να μου μιλήσει, με ρώτησε: Τι είναι αυτό που σε κάνει να ψάχνεις τις ρίζες σου; Αιφνιδιάστηκα, δεν ήξερα τι να της απαντήσω. Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο νου ήταν η σχέση μου μ' εκείνη, θαυμασμός στο ξεκίνημα της αντάμωσης με τον κόσμο μου, το πρότυπό μου, ασυνενοησία αργότερα, ανταγωνισμός, ζήλεια, πολλές φορές οργή αλλά και μίσος ώρες-ώρες. Ύστερα ενοχές και όσο περνούσαν τα χρόνια ένοιωθα πως θάπρεπε κάποτε να "συγχωρέσω" αυτούς που μ' έφεραν στο φως απ' το σκοτάδι. Δεν αποκλείεται αυτός να είναι ο λόγος που με κάνει να θέλω να γυρίσω πίσω στις ρίζες μου. Η λαχτάρα για συγγνώμη. Δεν απάντησα τότε στην ερώτησή της. Χαμήλωσα τα μάτια και... σώπασα. Τώρα τα λόγια, που δεν ειπώθηκαν αναμεταξύ μας, φύγανε μαζί μ' εκείνη. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)