ΚΕΝΤΗΜΑΤΑ (ΔΙΓΛΩΣΣΟ, ΕΛΛΗΝΙΚΑ-ΑΓΓΛΙΚΑ-ΧΑΡΤΟΔΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ)

Παρουσίαση

Η διακοσμητική τέχνη βαδίζει παράλληλα με τις Καλές Τέχνες που ασκούν τους ανθρώπους να πραγματοποιήσουν το αισθητικά τέλειο. Σε σύγκριση με το πλήθος που ανασαίνει πάνω στη γη, είναι ελάχιστοι εκείνοι που πετυχαίνουν, μεταφέροντας τα οράματά τους στην ύλη, να πλάσουν αλάνθαστα σε αρμονία και τεχνική έργα. Αλλά και τα έργα αυτά είναι σχετικά λίγα και γίνονται κτήμα όλων των ανθρώπων μόνον όταν υψωθούν σε βάθρο στον τόπο λατρείας που τους αρμόζει και μας δοθεί πια το ελεύθερο να τα θαυμάσουμε από απόσταση και από χαμηλά. Και αν το έργο είναι πραγματικά τέλειο, τότε αντέχει το χρόνο και ο καθένας μας, ακόμα και αν δεν ξέρει γιατί, θα το τιμήσει.
Η διακοσμητική τέχνη δεν έχει θεωρητικά τις ίδιες απαιτήσεις. Δεν επιδιώκει τη μοναδικότητα, το βάθρο, την αντοχή και την παγκοσμιότητα. Σκοπός της είναι να απλωθεί σε έναν τόπο και σαν τη φύση να είναι γοητευτικά προσιτή και ας είναι μόνον εποχιακή. Αντίθετα με τη φύση, δεν είναι πάντα μεγαλοφυής. Υπάρχουν στοιχεία μεγαλοφυΐας και, όπως στα μεγάλα έργα τέχνης, υπάρχουν ορισμένα κομμάτια θαυμαστής έμπνευσης και υποδειγματικής τεχνοτροπίας. Αυτά ξέφυγαν από τον κανόνα και έγιναν αποδεκτά σε κάθε χώρο και από κάθε φυλή.
Η ελληνική λαϊκή διακοσμητική είναι ιδιαίτερα πλούσια στις εκφράσεις της και η κεντητική και η υφαντουργία δύο από τους πιο ποικιλόμορφους κλάδους της. Σφραγίδα της ήταν μέχρι τώρα ότι επικράτησε η καλαισθησία στη διαλογή των σχεδίων που θα συνέχιζαν την παράδοση και ότι αφομοίωσε τα πάντα με έμφυτη φιλοκαλία, αναπλάθοντάς τα σύμφωνα με τις βιοτικές ανάγκες του τόπου. Σήμερα, κανένας δεν είναι πια υποχρεωμένος να κεντήσει για να στολιστεί. Αν το κάνουμε είναι γιατί μας ευχαριστεί η απασχόληση. Όποτε, είναι πάλι χρήσιμο να προσφεύγουμε στα πατροπαράδοτα σχέδια, να τα εξελίσσουμε και να τα προσαρμόζουμε έντεχνα στο περιβάλλον μας. Αυτός είναι ο σκοπός των τριών βιβλίων που έχει εκδόσει το Μουσείο Μπενάκη και φέρουν το όνομά μου. [...] Αμαλία Μεγαπάνου (Από την παρουσίαση της έκδοσης)