ΜΟΝΟΣ ΣΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ

Παρουσίαση

Βερολίνο 1940. Τα γερμανικά στρατεύματα έχουν κατακτήσει τη Γαλλία και ο ναζισμός περνά μέρες δόξας. Πίσω όμως από τη θριαμβευτική πρόσοψη, κρύβονται η αθλιότητα και ο τρόμος.
Σε μια λαϊκή πολυκατοικία της οδού Γιαμπλόνσκι, διώκτες και διωκόμενοι συγκατοικούν. Είναι η κυρία Ρόζενταλ, Εβραία, την οποία καταδίδουν (και καταληστεύουν) οι γείτονές της. Είναι ο Μπαλντούρ Περζίκε, ομαδάρχης της Χιτλερικής Νεολαίας που τρομοκρατεί την ίδια του την οικογένεια. Είναι οι Κβάνγκελ που, απελπισμένοι από τον θάνατο του γιου τους στο μέτωπο, διανέμουν προκηρύξεις εναντίον του Χίτλερ.
Με ρεαλισμό και ειλικρίνεια ο Φάλαντα περιγράφει την καθημερινή ζωή των Γερμανών πολιτών, Εβραίων και μη, και την αντίσταση που πρόβαλαν στον ναζισμό κάποιοι -λίγοι- συνηθισμένοι άνθρωποι. Ο Πρίμο Λέβι χαρακτήρισε το "Μόνος στο Βερολίνο" ένα από τα ωραιότερα βιβλία για τη γερμανική αντίσταση κατά του ναζισμού. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

«Το μυθιστόρημα του Φάλαντα είναι μια αριστουργηματική ανατομία του πανικού, αποκαλύπτοντας τον τρόπο με τον οποίο εγκαθίσταται στις ανθρώπινες συνειδήσεις ο ολοκληρωτισμός, απειλώντας με πλήρη αφανισμό τόσο την ψυχή όσο και το σώμα. Με μια πλοκή η οποία έχει στοιχεία έντονης αστυνομικής ίντριγκας, ο Φάλαντα καταφέρνει να φτιάξει και μια σειρά από σπουδαίους χαρακτήρες: χαρακτήρες οι οποίοι θυσιάζουν τη ζωή τους όχι για να ανατρέψουν το παντοδύναμο ναζιστικό κράτος, που παρ’ όλα αυτά θορυβείται τα μάλα από τη στάση τους, αλλά για να εξασφαλίσουν ένα ελάχιστο ποσοστό πολιτικής ηθικής και αξιοπρέπειας». (Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, Ελευθεροτυπία)
«Καταπληκτική πλοκή, καταπληκτικοί χαρακτήρες, μοναδικός τρόπος γραφής, καταπληκτικά μεταφρασμένο». (Δημήτρης Γερμενής, Index)
«Τον αναγνώστη θα συναρπάσει όχι μόνο η πλοκή αλλά κυρίως η ψυχολογική κατάσταση των πρωταγωνιστών, μέσα σε σκηνικά που γεμίζουν φρίκη, πόνο και θάνατο». (Αναστάσιος Δ. Καραγιάννης, Διαβάζω)
«Δεξιοτεχνική πλοκή, δουλεμένοι και πειστικοί χαρακτήρες, σαφή και καθαρά (και διόλου απλοϊκά) μηνύματα και συμβολισμοί. Ειδικά η πλοκή και η απόδοση των γεγονότων είναι υποδειγματικά». (Χρήστος Ζαρίφης, in2life.gr)