Ο ΜΑΙΤΡ ΚΑΙ Η ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ

Παρουσίαση

Σε τρία πλάνα αναπτύσσεται αυτό το μεγάλο σε συνθετική δύναμη, τολμηρή φαντασία και σατιρική ευστοχία μυθιστόρημα του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ: το ιστορικό-ψυχολογικό, μ' επίκεντρο τη μορφή του Πόντιου Πιλάτου του Ανθρώπου, που δε βρίσκει το ψυχικό σθένος να ενεργήσει σύμφωνα με τη συνείδησή του το σατιρικό, με στόχο τους ατάλαντους, καιροσκόπους και τυχάρπαστους από το λογοτεχνικό-παρακαλλιτεχνικό, κυρίως, περιβάλλον της σταλινικής Μόσχας και το λυρικό-δραματικό, μ' έναν συγκλονιστικό στην παραφορά και την έξαρση έρωτα του Μαιτρ και της Μαργαρίτας. Ο Σατανάς, που με την απίθανη συνοδεία του, ξεκινώντας από τα βάθη της μεσαιωνικής μαγείας, φτάνει στην Μόσχα για να μπλέξει και να ξεμπλέξει τραγέλαφους και τραγωδίες, που ένας διάολος μόνο πια το μπορεί, είναι το συναρπαστικό εύρημα που κορυφώνει την ένταση αυτού του μυθιστορήματος. Θα 'λεγε κανείς πως ο Μπουλγκάκοφ με το "Μαιτρ και Μαργαρίτα" εγκαινιάζει ένα νέο είδος μυθιστορήματος φανταστικού ρεαλισμού. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

"Ο μεγαλοϊδεατισμός, η ανοησία, ο πνευματισμός, η υπερβολή, το γκροτέσκο - αλλά δοσμένο στα όρια του ρεαλισμού, που το κάνει να μοιάζει πιο αληθινό και από την αλήθεια - συνθέτουν το κλίμα σε τούτη τη σκοτεινή όπερα μπούφα που είναι ταυτοχρόνως και μια πινακοθήκη ματαιόδοξων, επηρμένων και ηλιθίων. Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα επηρέασε βαθύτατα τη σατιρική και μη πεζογραφία της μετασταλινικής περιόδου, όμως κανένα άλλο συγγενές ρωσικό μυθιστόρημα που θέλησε να διακωμωδήσει το σύστημα δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί του. Ούτε Η νήσος της Κριμαίας του Αξένοφ ούτε τα Απύθμενα ύψη του Ζινόβιεφ - για να μείνω στα καλύτερα. Σήμερα μάλιστα, παραμένοντας το ίδιο συναρπαστικό, μοιάζει ακόμη πιο επίκαιρο." (ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΒΙΣΤΩΝΙΤΗΣ, ΤΟ ΒΗΜΑ, 10/3/2002)