Ο ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΟΣ

Παρουσίαση

Ένα βαθύ, συγκλονιστικό ντεμπούτο είναι το βιβλίο "Ο Συνοδοιπόρος" του Viet Thanh Nguen, είναι η ιστορία ενός ανθρώπου σε σύγκρουση, κάποιος του οποίου οι πολιτικές πεποιθήσεις είναι σε διαμάχη με τις ατομικές του πεποιθήσεις. Σε διάλογο αλλά και διαμετρικά αντίθετο με τις αφηγήσεις του πολέμου του Βιετνάμ που προηγήθηκαν αυτού, το μυθιστόρημα αυτό προσφέρει μια σημαντική και νέα προοπτική για τον πόλεμο: αυτή του διχασμένου φιλο-κομμουνιστή. "Ο Συνοδοιπόρος" έχει κερδίσει το βραβείο Pulitzer 2016 για τη λογοτεχνία, καθώς και πολλά άλλα βραβεία, είναι ένα σπουδαίο και ρηξικέλευθο έργο.
Έχοντας το ρυθμό και το σασπένς ενός θρίλερ και μία γλώσσα εφάμιλλη του Graham Green και του Saul Bellow, είναι ένα «έπος» για τον έρωτα και την προδοσία. Ο αφηγητής -ένας διπλός πράκτορας- είναι ένας άνθρωπος διχασμένος, βολοδέρνει ανάμεσα σε δύο εαυτούς. Ο Γαλλοβιετναμέζος λοχαγός που φτάνει στην Αμερική μετά την πτώση του Βιετνάμ (Σαϊγκόν 1975), χτίζει μια νέα ζωή και παράλληλα αναφέρει μυστικά στους κομμουνιστές ανωτέρους του πίσω στην πατρίδα.
"Ο Συνοδοιπόρος" είναι μια βαθιά και σκληρή ιστορία που διερευνά την ταυτότητα και -τελικά- την ύπαρξη, ένα σπουδαίο βιβλίο κατασκοπείας και μια σπαρακτική ιστορία έρωτα και φιλίας.

«Τίποτα, πράγματι! Το τίποτα ήταν αληθινά ανείπωτο. Καθώς το καμιόνι ξεκίνησε σηκώνοντας ένα σύννεφο από κόκκινο χώμα πίσω του που έπνιξε στον βήχα τον φρουρό με το παιδικό πρόσωπο, είδαμε τον διοικητή να απομακρύνεται και τον ανιχνευτή Χμονγκ, τον φιλοσοφημένο γιατρό, και τον μαύρο πεζοναύτη να σκεπάζουν τα μάτια τους. Μετά στρίψαμε σε μια γωνία, και το στρατόπεδο χάθηκε από τα μάτια μας. Όταν ρωτήσαμε τον Μπον για τους άλλους συντρόφους μας, αυτός μας είπε ότι ο αγρότης από το Λάος είχε χαθεί στο ποτάμι, στην προσπάθειά του να ξεφύγει, ενώ ο ακόμα πιο μαύρος πεζοναύτης πέθανε από αιμορραγία όταν μια νάρκη του τίναξε τα πόδια στον αέρα. Στην αρχή μείναμε σιωπηλοί καθώς ακούγαμε τα νέα. Για ποιον αγώνα, για ποιον σκοπό πέθαναν; Για ποιο λόγο είχαν πεθάνει εκατομμύρια άλλοι, συχνά παρά τη θέλησή τους, στον μεγάλο μας πόλεμο που έγινε για να ενώσουμε τη χώρα μας και να απελευθερωθούμε; Όπως αυτοί, έτσι κι εμείς είχαμε θυσιάσει τα πάντα, αλλά τουλάχιστον είχαμε ακόμη χιούμορ. Αν κανείς το σκεφτόταν αληθινά, από κάποια απόσταση, έστω με την πιο αμυδρή ειρωνεία, θα μπορούσε να γελάσει με το αστείο που παίχτηκε εις βάρος μας, εις βάρος εκείνων που τόσο πρόθυμα είχαν θυσιάσει εαυτούς και αλλήλους. Κι έτσι γελάσαμε και γελάσαμε και γελάσαμε, και όταν ο Μπον μας κοίταξε λες και είχαμε τρελαθεί και ρώτησε τι τρέχει μ' εμάς, σκουπίσαμε τα δάκρυα από τα μάτια μας και είπαμε, Τίποτα.» (Από την παρουσίαση της έκδοσης)

ΒΡΑΒΕΙΑ: Pulitzer Prize for Fiction, Prix du Meilleur Livre Etranger, International Dublin Literary Award, Edgar Award for Best First Novel, Andrew Carnegie Medal for Excellence in Fiction, Dayton Literary Peace Prize for Fiction, Center for Fiction First Novel Prize, Asian/Pacific American Award for Literature, California Book Award for First Fiction, Asian American Studies Award for Best Book in Creative Writing

«Καθηλωτικό... δεν είναι μόνο ένα εντυπωσιακά καλογραμμένο μυθιστόρημα με κατασκόπους, αλλά κι ένα έργο που θα ασκήσει μεγάλη επίδραση στην αμερικανική μυθιστοριογραφία του 21ου αιώνα... προσφέρει βαθιές διοράσεις στην κληρονομιά του πολέμου και στην πολιτικά και ρατσιστικά φορτισμένη δεκαετία του 1970.»
(Bookreporter)
«Η λογοτεχνική τέχνη του Nguyen φωτίζει τον τρόπο με τον οποίο οι Αμερικανοί απέτυχαν στην πολιτική και στρατιωτική προσπάθειά τους να ανασυστήσουν το Βιετνάμ - αλλά στη συνέχεια πέτυχαν θεαματικά να καλύψουν την αποτυχία τους στις διαστρεβλώσεις του Χόλυγουντ. Συναρπαστικό - και βαθιά ανησυχητικό.»
(Booklist)