ΟΜΗΡΟΣ: ΟΔΥΣΣΕΙΑ - ΡΑΨΩΔΙΑ Θ

Παρουσίαση

Αν επιτρέπεται να ονομάσω με δικό μου όνομα την όγδοη ραψωδία, θα την έλεγα: το πιο ευτυχισμένο ποίημα. Ευτυχία που γυρίζει στον άξονα της μουσικής ποίησης του Δημοδόκου. Παρά ταύτα η ακροαματική και θεαματική συγκίνηση του Οδυσσέα μπροστά στα τρία τραγούδια του φημισμένου αοιδού μοιράζεται: αγαλιά και απολαμβάνει, όταν χορός και τραγούδι δεν τον αφορούν προσωπικώς θρηνεί, διακριτικά αλλά σπαρακτικά, όποτε το τραγούδι του θυμίζει τη δική του, ξεχασμένη και χαμένη δόξα - κάθε φορά δηλαδή που η ποίηση ερεθίζει την πληγωμένη μνήμη του. Ωστόσο, από αυτή τη σπαραγμένη μνήμη θα αναβλαστήσουν οι επόμενες διηγήσεις του Οδυσσέα, οι "Μεγάλοι Απόλογοι". Έτσι τελειώνει η όγδοη ραψωδία. Έτσι αρχίζει η ένατη. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)