Ο ΤΑΦΟΣ - ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ - ΙΑΜΒΟΙ ΚΑΙ ΑΝΑΠΑΙΣΤΟΙ - ΟΙ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΙ
ΠΑΛΑΜΑΣ ΚΩΣΤΗΣΚωδ. Πολιτείας: 0730-0102
Τιμή Έκδοσης €13.00 | Τιμή Πολιτείας €9.75 | (-25%) |
Κερδίζετε €3.25 |
- Διευκρινίσεις σχετικά με τις τιμές διάθεσης βιβλίων
Παρουσίαση
Ο ποιητής είναι το πλάσμα των πολλών; Είναι το όνειρον των ολίγων; Είναι το εναρμόνιον όργανον ολοκλήρου λαού; Είναι κάποιων αριστοκρατικών πνευμάτων μόνον η πλέον υψηλή έκφρασις;Όσον και αν είσαι διατεθειμένος να απαντήσης εις τοιαύτας ερωτήσεις, σύμφωνα με ό,τι σου υπαγορεύει η καρδία, ή με ό,τι σου υποβάλλει το ανάγνωσμα που έτυχε να σου αφήση ζωηρωτέραν εντύπωσιν, μη λησμονής ότι τοιαύτα ζητήματα όσον εύκολα και αν φαίνωνται, είναι περίπλοκα και δεν επιδέχονται μίαν λύσιν καθώς τα μαθηματικά προβλήματα. Η αξία των είναι σχετική. Τα κρίνεις απολύτως; κινδυνεύεις να παρασυρθής εις σχολαστικότητας. Τα κυττάζεις με προσοχήν; Βλέπεις ότι όλα αυτά, και τα μάλλον συγκρουόμενα, περιέχουν ικανήν δόσιν αληθείας. Ο Ποιητής απευθύνεται προς τους πολλούς; απευθύνεται προς τους ολίγους; Μέσα εις τας κλασικάς φιλολογίας ημπορούμεν να εύρωμεν παραδείγματα που να ικανοποιούν και τας δύο αντιθέτους γνώμας. Η ελληνική ποίησις παρουσιάζεται ως ο αντίλαλος ολοκλήρου λαού αλλ' ιδού, πλησίον της αντιπαρουσιάζεται η λατινική ποίησις με τον ατομικόν της χαρακτήρα. Τα δημοτικά ποιήματα μαρτυρούν με ευγλωττίαν περί του τι δύνανται οι λαοί εις αντίθεσιν, αι ανθρωπικαί καλούμεναι φιλολογίαι εγέννησαν ποιητικά έργα, εύγλωττα μαρτύρια της δυνάμεως των ολίγων. Καθόσον προχωρούμεν προς τους νεωτέρους χρόνους βλέπομεν την ποίησιν πλέον ολιγαρχικήν καθόσον αναπτύσσεται το άτομον, αποτυπώνει την σφραγίδα του εις τους ωραίους στίχους. Όσον προχωρεί η Πολιτική, όσον χώρον κερδίζει επάνω εις την γην, όσον κυριεύει τας κοινωνίας, τόσον αποσύρεται η Ποίησις προς αιθέρια ύψη, τόσον περισσότερον δυσκολοθεώρητος γίνεται δια τους πολλούς. [...] (Από την έκδοση)
Περιεχόμενα
1. ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΜΟΥΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ LEGRAND
Ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΜΟΥ
ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΜΟΥ
Τα δώρα της πρωτοχρονιάς
Το νανούρισμα
Η κόρη της Λήμνου
Τα νιάτα της γιαγιάς
Περασμένα νιάτα
Ο Βούλγαρος
Η γέννησις της κόρης
Ο καθρέφτης τ' άϊ Γιαννιού
Μήνες
Γεωργίω Δροσίνη
Οι στίχοι 'ς την πατρίδα μου
ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ
Εις το νησί της Κλείσοβας
Τ' ολόχρυσο ποτάμι
Η καλύβα
Η φτώχεια
Οι άνεμοι
Ο Μάϊς του ψαρά
Η λίμνη του Μεσολογγιού
ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
Εκείνος που μια μέρα
Της Ηλιογέννητης
Νάμουν τ' αγιόκλημα
Ο μαύρος
Η ματιά της κόρης
Φθινόπωρον
Το ταξείδι
Επιστολή
Προσευχή
Ο άπιστος
Το σχολείον
Χειμωνιάτικη νυχτιά
Χαμένα χρόνια
Κάτου 'ς την άμμο
Οι νιές κ' οι νιοί
Τρελλό τραγούδι
Το άνθος της αγάπης
Τα δώρα της ψυχής
Η υστερνή ματιά της
Σολωμός
Εκείνος
Ελεημοσύνη
Χριστούγεννα
Η εληά
Το χωριό
Κεράσια
Ο Απρίλις κ' η Αυγή
Νίκω Καμπά
ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
Το τραγούδι του στρατιώτη
Πολεμικοί χοροί
Ο Σκυλογιάννης
Ο βασιλιάς Σισμάνης
Επίλογος
2. Ο ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ
ΜΑΡΙΑ Κ. ΠΑΛΑΜΑ
Ο ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ
3. ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ
Ο ΠΟΙΗΤΗΣ
Στα βάθη της ψυχής μου
ΑΡΧΑΙΟΙ ΘΕΟΙ
Η ξενητεμένη
Νιόβη
Οι Θεοί
Μία
Η Νίκη
Η γέννηση του κρίνου
Οι τάφοι του Κεραμεικού
Η Αρμονία
ΠΑΡΑΜΕΡΗ ΖΩΗ
Η καλαμιά
Το χάρισμα
Το χέρι
Η Ευτυχία
Προσευχή
Το δαχτυλίδι του αρραβώνα
Το χρυσό κρεββάτι
Ο ξυλοκόπος
ΜΕ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ
Μαρία η Πενταγιώτισσα
Η Αλήθεια
Εν άνθος
Ο θάνατος της Πεντάμορφης
Ο θάνατος της κόρης
Το πρώτο παραμύθι
Το τραγούδι των βουνών
Το σύννεφο
ΜΕΣΣΙΑΣ
Ένας Θεός
Απόκρυφον Ευαγγέλιον
Αρχαία ζωγραφιά
Η νύχτα των Χριστουγέννων
Το κήρυγμα των Υδραίων
4. ΙΑΜΒΟΙ ΚΑΙ ΑΝΑΠΑΙΣΤΟΙ
ΠΩΣ ΘΥΜΟΥΜΑΙ ΤΟΥΣ "ΙΑΜΒΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΑΙΣΤΟΥΣ"
Ταιριασμένοι οι Ανάπαιστοι
Σ' ΑΓΑΠΩ
Σ' αγαπώ σα λεβέντικο
Ω παρθένα, άυλον άγαλμα
Δυο ματάκια γλυκόσκυψαν
Σαν πελάγου φωσφόρισμα
Ωραίον αγόρι, σπλάχνο μου
Ω παιδιά μου, λαχτάρες μου
Από κάπου τα ξέθαψα
Του πατέρα μου γράμματα
Νερόν ήθελα νάπινα
ΜΑΓΙΟΒΟΤΑΝΑ
Μια νεράιδα μ' εγέννησεν
Η γριά Ζωή ακουμπώντας με
Στέκει το Βασιλόπουλο
Η μαύρη Λάμια που έκλεισε
Γυρνά κι ορμά ο Μενέλαος
Από ξένα βασίλεια
Σπέρμα της Χάμκως, δέρνεσαι
Καβάλλα πάει ο Χάροντας
Ο Ακρίτας είμαι, Χάροντα
Η ΦΥΣΙΣ ΚΡΥΒΕΙ...
Η Φύσις κρύβει μέσα της
Ζωγράφε λαμπερόχρωμε
Σαν ένα ονειροφάντασμα
Το Ουράνιον Τόξον έσχισε
Πρωί μέσα στ' ακύμαντα
Στου σοφού το παράθυρο
Το κυπαρίσσι ολόψηλον
Ω Κυβέλη και ω Δήμητρα
ΟΥΡΑΝΙΑ
Δίδυμα τέκνα γέννησαν
Με πελέκι αστραπόμορφον
Ξένε σοφέ, πώς ήθελα
Είδα τη θάλασσα άγρια
Ήμουν αθώο κι ανήξερο
Στου νέου κόσμου ολόμακρα
Είν' η ζωή αχαμνόδεντρο
Μοναξιά, σκέπη ολόβαθη
Δοξασμένα, υπεράνθρωπα
Ήλιε, εσύ, πηγή αστείρευτη
Η γη μας γη των άφθαρτων
Στης Πεντέλης το μάρμαρον
Μιαν αυγή χειμωνιάτικη
Θαύμα θαυμάτων μέσα μου
Αντιόπη, σα να μ' εδεσεν
5. Ο ΤΑΦΟΣ
Ο ΧΑΜΟΣ ΕΝΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ
Μήτε με το σίδερο
ΟΤΑΝ ΕΙΤΑΝΕ ΣΤΗ ΖΩΗ
Γύρ' εδώ κι ακούμπησε
ΤΑΦΟΣ
Ήσυχα και σιγαλά
Ω! Μέσ' στο μακρόημερο
Πέρα εκεί στ' αντικρυνό
Τα μαλλιά σου ολόχυτα
Άφκιαστο κι αστόλιστο
Ω ακριβές, τρισεύγενες
Άνθη, ω νεκρολούλουδα
Στο ταξίδι που σε πάει
Σπάραζε, κακή καρδιά
Ω τραγουδοπλέχτη εσύ
Και μου φάνταξες εσύ
Στο δροσάτο μνήμα σου
Κρύψε, μάνα, το παιδί
Σε θρηνούν τα ζωντανά
Ήμερα και πρόσχαρα
Απ' το προσωπάκι σου
Είστε αταίριαστα τα δυο
Που θε νάβρω τον παλιό
Είναι κάποιοι χαλασμοί
Το στερνό παράπονο
Πήρες την τρισέβαστη
Ω μητέρα, της ζωής
Άκουσε, βαρειόμοιρη
Πάει και πάει
6. ΟΙ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΙ
Ο ΠΡΩΤΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΩΝ
Πασίχαρος
ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Toν/την συγγραφέα αυτόν προτείνουν οι:
ημίφως, katiachor, aposdrak, Unthinkable23, filistor, Menis Kazoglou, Αριστείδης Γκ., vzitounis, Miskin, costastro, Pyrrwn, geopap1984, koutsofios, cersos, Nefeli Karapiperi, ΑΛΑΛΚΟΜΕΝΕΥΣ, spyros_sub, fotini_kosti, pavel19Κριτικές για το προϊόν
Δεν υπάρχουν κριτικές για αυτό το προϊόν.
Παρακαλούμε συνδεθείτε για να γράψετε μία κριτική.