ΟΥΧΙ Ο ΘΕΟΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ ΑΛΛ' Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Παρουσίαση

Το θέμα της αμαρτίας δι' ημάς τους ανθρώπους και δη τους Χριστιανούς, είναι λίαν σοβαρόν, καθ' ότι, κατ' αναλογίαν της θέσεως την οποίαν θα λάβωμεν έναντι τούτου θα εξαρτηθή η απαλλαγή μας και σωτηρία εξ αυτής ή η απώλειά μας.
Έναντι του μεγάλου, του σοβαρού αυτού θέματος της αμαρτίας του ανθρώπου, έχει λάβει μέρος και Αυτός ο Θεός, αποστείλας τον Υιόν Του, προς ρύθμισιν αυτού. Δι' αυτό θα πρέπει να προσέξωμεν πολύ, διότι, ναι μεν απαλλασόμεθα αυτής, αλλά και κολαζόμεθα ένεκεν αυτής.
Αυτό δε θα εξαρτηθή, όχι πλέον από τον Θεόν, όστις έκαμε και κάμνει ότι πρέπει δια την απαλλαγήν των ανθρώπων εξ αυτής, αλλ' από την θέσιν που θα πάρη εις έκαστος εξ ημών, έναντι όχι της αμαρτίας την οποίαν φέρομεν εκ της κοιλίας της μητρός μας, με βάσιν το του Δαυΐδ: "Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου" (ψαλμός Ν' 5), αλλ' έναντι αυτού που προσέφερεν και προσφέρει και ο Θεός Πατήρ εις ημάς, που λέγεται, Χριστός και Απολυτρωτικόν Αυτού έργον, βάσει του οποίου απαλλασσόμεθα της αμαρτίας.
Είναι λοιπόν το σοβαρώτερον θέμα που πρέπει να μας απασχολή. Η σοβαρότης του δε, ως προείπομεν, επιβεβαιούται από την χειρονομίαν του Πατρός, όπου έστειλεν τον Υιόν, ίνα σώση ημάς εκ της αμαρτίας, ως ο Άγγελος κατ' όναρ τω Ιωσήφ επληροφόρησεν λέγων: "Αυτός γαρ σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών" (Ματθ. Α.' 21), και ως ο Πρόδρομος μας επεβεβαίωσεν δια του "Ίδε ο αμνός του Θεού, ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου" (Ιωάν. Α' 29).
Αμαρτία=αποτυχία, λάθος, σφάλμα, πταίσιμον, ασέβημα, παράβασις των θείων Εντολών. Χρονολογείται δε από της πτώσεως του Εωσφόρου, αυτός έσφαλεν το πρώτον. Η αμαρτία δια την οποίαν ενδιαφερόμεθα ημείς είναι δευτέρα κατά σειράν, και κατά συνέπειαν νεωτέρα εις την ηλικίαν και έχει σχέσιν με την παράβασιν της θείας Εντολής υπό των πρωτοπλάστων. [...] (Από την έκδοση)