ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Παρουσίαση

Η επιστολή αύτη ευρέθη εις την αγίαν πόλιν της Ιερουσαλήμ επάνω εις το χωρίον Γεθσημανή εις τον τάφον της υπεραγίας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας.
Θεού θέα, θείον θαύμα.
Διήγησις του μεγάλου και φρικτού μυστηρίου όπου έγινεν εις την αγίαν πόλιν της Ιερουσαλήμ εις την Εκκλησίαν Σιών.
Ήτον ημέρα Τετάρτη, ότε λίθος έπεσεν από τον Ουρανόν και αυτός ο λίθος ήτο μικρός, είχε δε μέσα γράμματα θεϊκά και ουδείς ηδύνατο να τον σαλεύση.
Τότε ο αγιώτατος Πατριάρχης των Ιεροσολύμων Ιωαννίκος εσύναξεν όλους τους αρχιερείς και ιερείς και άπαντας τους Χριστιανούς και έκαμαν δέησιν προς τον Θεόν τρία ημερόνυκτα γονυκλινώς και με θερμά δάκρυα παρακαλούντες τον παντοδύναμον Κύριον. Και ηκούσθη φωνή εκ του Ουρανού λέγουσα: «Επάρατέ την αυτήν την πέτραν και ίδετε τα γεγραμμένα θεϊκά λόγια». Τότε ο αγιώτατος Πατριάρχης ερράγισε την πέτραν, και εύρεν εντός αυτής αυτά τα γεγραμμένα άγια λόγια, άτινα έλεγον ούτως:
Όσοι επίστευσαν τω αγίω ονόματί μου και έγιναν χριστιανοί, πέμπω αυτήν την αγίαν μου επιστολήν. Εις τον κόσμον αυτού αφήκα το Ευαγγέλιόν μου και τα βιβλία της Εκκλησίας μου, δια να σας διδάσκουν νύκτα και ημέραν δια να φυλάξετε τας εντολάς μου, και σεις ως ανόητοι τάς καταπατείτε. Δια τούτο θέλω αποστρέψη το πρόσωπόν μου από σας και δεν θέλω σας λυπηθώ πλέον.
Εγώ σας έστειλα βάρβαρα έθνη και σας μαστίγωσαν και σας επήραν τον βίον σας και σεις δεν εμετανοήσατε δια να σας λυπηθώ και να σας λυτρώσω.
Ίδετε και στοχασθήτε, άνθρωποι μικροί και μεγάλοι, ότι εάν δεν φυλάξητε την αγίαν μου Κυριακήν οπού εις αυτήν ανεστήθην, θέλω ανοίξει τους καταρράκτας του ουρανού και θα βρέξω αίμα και φωτιάν να σας κατακαύσω. Αφρόντιστοι! δεν στοχάζεσθε, ότι την αγίαν μου Κυριακήν ανέστησα τον πρωτόπλαστον Αδάμ μαζί με την Εύαν και τους έβαλα εις τον Παράδεισον από τον κατηραμένον τόπον της Κολάσεως, οπού τόσους αιώνας ήσαν κεκλεισμένοι, και εχάρισα τον παράδεισον εις αυτούς και εις εσάς, δια να ευφραίνησθε αιωνίως μετ' εμού εις την βασιλείαν μου; Και σεις, αφρονέστατοι και ανόητοι και φθονεροί εις την καρδίαν, αυτήν την ημέραν την καταπατείτε με τα παμμίαρα έργα σας; Στοχασθήτε, αφρονέστατοι, ότι θέλω κλείσει τον ουρανόν να μη βρέξη πλέον και την γην να μην βλαστήση χορτάρι ούτε γεννήματα, ώστε να σπείρητε και να μη θερίζητε, διότι διάγετε προς με κακώς και διεστραμμένως. Και εγώ θέλω φερθή προς υμάς με οργήν, θυμόν και αγανάκτησιν. [...] (Από την έκδοση)