ΠΛΑΤΩΝ: ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Παρουσίαση

Εάν, ως εγράφη υπό επιφανούς μελετητού της αρχαίας Ελλάδος, ο Πλάτων τάσσεται παρά το πλευρόν του θείου Ομήρου και μετ' αυτού μόνον δύναται να παραβληθή εν τη ιστορία της ελληνικής σκέψεως και λογοτεχνίας, ευκόλως αντιλαμβανόμεθα ποίαν θέσιν κατέχει εν αυτή ο "Φαίδρος", ο οποίος θεωρείται ως εν από τα σπουδαιότατα και ωραιότατα έργα του μεγάλου Αθηναίου συγγραφέως και φιλοσόφου. Πράγματι ο "Φαίδρος", του οποίου η γνησιότης ουδέ καν τίθεται υπό συζήτησιν, είναι δε από τα ολίγα πλατωνικά συγγράμματα των οποίων δεν ημφεσβητήθη η πατρότης, αποτελεί τρόπον τινά -ως εγγράφη προσφυέστατα- μικρογραφίαν όλου του κόσμου των θεωριών του φιλοσόφου, καλλιτέχνημα του ποιητού της σκέψεως, απεικόνισιν αυτού του διδασκάλου της ιστορικής Ακαδημίας των αρχαίων Αθηνών.
Υπεστηρίχθη υπό των εγκυροτέρων Πλατωνιστών των νεωτέρων χρόνων ότι οι πολλά τα κοινά έχοντες διάλογοι "Φαίδρος", "Συμπόσιον" και "Φαίδων" απαρτίζουν οιονεί ψυχολογικήν τριλογίαν, διότι παριστάνουν ο μεν πρώτος την προύπαρξιν της ψυχής και την σχέσιν του έρωτος προς το κάλλος, ο δεύτερος την ψυχήν εν τω κόσμω τούτω και την γένεσιν του έρωτος, ο τρίτος δε την ψυχήν μετά θάνατον και τον έρωτα της αθανασίας. Κυρίως όμως τα δύο πρώτα έργα, ο "Φαίδρος" και το "Συμπόσιον", είναι συγγενέστερα μεταξύ των, όχι τόσον διότι, ως πιστεύεται συνήθως, οι δύο διάλογοι ούτοι πραγματεύονται περί έρωτος, όσον διότι κατά το περιεχόμενον αυτών, το φραστικόν και γενικώς τεχνικόν χαρακτήρα των, δια το ύψος των ιδεών, εμφανίζονται ως δίδυμα αριστουργήματα του Πλάτωνος. [...] (Από την εισαγωγή της έκδοσης)

Περιεχόμενα

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΦΑΙΔΡΟΝ
ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΦΑΙΔΡΟΣ (Ή ΠΕΡΙ ΚΑΛΟΥ ΗΘΙΚΟΣ)