ΠΛΑΤΩΝ: ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Παρουσίαση

Αφού λοιπόν είπεν αυτά ο Σωκράτης, επηκολούθησε σιωπή επί πολύν χρόνον και ο ίδιος ο Σωκράτης εφαίνετο προσηλωμένος εις την γενομένην συζήτησιν, όπως ήτο φανερόν από την όψιν του, και οι περισσότεροι από ημάς. Ο δε Κέβης και ο Σιμίας συνωμίλουν χαμηλοφώνως αναμεταξύ των. Και ο Σωκράτης αντιληφθείς αυτούς τους ηρώτησε: "Τι, είπε, μήπως τα λεχθέντα σας φαίνονται ανεπαρκή; διότι όλα αυτά παρέχουν ακόμη αφορμήν εις πολλούς ενδοιασμούς και αντιρρήσεις, εάν θέλη να εξετάση κανείς το ζήτημα λεπτομερώς. Εάν μεν λοιπόν άλλο τι, άσχετον προς το ζήτημά μας, συζητήτε, δεν έχω να είπω τίποτε, εάν όμως έχετε κάποιαν απορίαν περί τούτων, μη διστάσητε να είπετε και να εκθέσετε την γνώμην σας, εάν φαίνεται εις σας ότι κάπως καλύτερον δύναται να αναπτυχθή το ζήτημα, και να παραλάβετε και πάλιν εμέ ως βοηθόν, εάν νομίζετε ότι κάπως ευκολώτερα μαζί μου θα φθάσετε εις ασφαλές συμπέρασμα". Και ο Σιμμίας είπε: "Και βέβαια Σωκράτη, θα σου ειπώ την αλήθειαν. Από πολλού δηλαδή, καθένας μας ευρισκόμενος εις απορίαν, παρακινεί τον άλλον και τον προτρέπει να ερωτήση, διότι επιθυμεί μεν να ακούση, αλλά διστάζει να σε ενοχλήση, φοβούμενος μήπως είναι δυσάρεστον το ζήτημα εξ αιτίας της παρούσης συμφοράς σου". Και ο Σωκράτης ακούσας αυτά εγέλασεν ήρεμα και είπε: "Αλλοίμονον, Σιμμία! αλήθεια, πολύ δύσκολα θα έπειθα τους άλλους ανθρώπους, ότι δεν θεωρώ συμφοράν την παρούσαν τύχην, αφού ούτε σας δεν μπορώ να πείσω, αλλά φοβείσθε μήπως τώρα ευρίσκομαι εις χειροτέραν ψυχιχήν κατάστασιν παρά εις την προηγουμένην ζωήν μου. Και, ως φαίνεται, σεις με νομίζετε κατά την μαντικήν κατώτερον των κύκνων, οι οποίοι, όταν εννοήσουν ότι πρέπει να αποθάνουν, ενώ άδουν και κατά τον προηγούμενον χρόνον, τότε άδουν γεγηθότες ότι μέλλουσι παρά τον Θεόν απιέναι, ούπερ εισί θεράποντες. [...] (Από την έκδοση)