ΠΛΑΤΩΝ: ΠΟΛΙΤΕΙΑ (ΣΚΛΗΡΟΔΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ)

Παρουσίαση

Μετά το τέλος του Πελοποννησιακού πολέμου, όστις την μεν πολιτικήν δύναμιν των Αθηνών εις οικτρά κατέρριψεν ερείπια και ανέστειλε την πολιτικήν ενότητα του ελληνικού κόσμου, προς την οποίαν ωδήγει αυτόν το δαιμόνιον άστυ, εξήντλησε δε και τα άλλα πολιτικά κέντρα, τα συνασπισθέντα εις τον κοινόν κατά των Αθηνών αγώνα, ανεζητήθησαν και εν Αθήναις οι υπεύθυνοι ή ανεύθυνοι ένοχοι αυτών, και ως τοιούτοι εχαρακτηρίσθησαν το πολίτευμα και οι ερμηνευταί και οι τεταγμένοι εις την εφαρμογήν αυτού, αι κοινωνικαί αρχαί, τα επικρατήσαντα φιλοσοφικά συστήματα και πάντες οι άλλοι παράγοντες του δημοσίου βίου, οι πολλήν ή ολίγην ασκήσαντες ροπήν επ' αυτόν. Ήδη πολύ προ του τέλους του πολέμου, και δη μετά την συμφοράν της σικελικής εκστρατείας, επανειλημμένως επεχειρήθη ανατροπή του πολιτεύματος, η δε θρησκεία, αι κοινωνικοί αρχαί και η εκπαίδευσις κατέστησαν ο στόχος οξείας κριτικής της κωμωδίας από της σκηνής. Το Κλεισθένειον πολίτευμα, ως εξειλίχθη κατά την καλουμένην "λαμπράν πεντηκονταετίαν" (480-430), ήδη κατ' αυτήν την αρχήν του πολέμου είχε δριμείς επικριτάς, ιδίως τους "λακωνομανούντας", ως ωνομάζοντο εν Αθήναις οι θαυμασταί της σπαρτιατικής πολιτείας, και ο Περικλής ηναγκάζετο να υπερασπίζη το πολίτευμα εκείνο δημοσία, ως δημιούργησαν τον μεγαλειώδη του 5ου αιώνος πολιτισμόν εν συγκρίσει προς τα στείρα και ανελεύθερα των δωρικών πόλεων πολιτικά συστήματα. Κατά δε τα τελευταία έτη του πολέμου και τα πρώτα μετ' αυτόν, το πολιτειακόν ζήτημα ανεκινήθη και υπό της φιλοσοφίας και των σχολών της ρητορικής. Η καταστροφή του 404 και αι πολιτικαί και κοινωνικαί αυτής συνέπειαι κατέστησαν αυτό τε και τα συναφή προς αυτό ζητήματα (θρησκείαν, φιλοσοφίαν, τέχνην) επίκαιρα, και οι σοφισταί ή ρήτορες, οι επιζήσαντες της καταστροφής, ή οι μαθηταί των εκλιπόντων μεγάλων σοφών (Πρωταγόρα, Γοργίου, Παρμενίδου, Προδίκου, Ζήνωνος), είτε συνεχίζοντες το έργον εκείνων είτε ιδρύσαντες ιδίας σχολάς (Ισοκράτης, Λυσίας) συνεζήτουν και έγραφον, και εις τους ακροατάς και μαθητάς αυτών ταύτα ως θέματα προς επεξεργασίαν προέτειναν. (...) (Από την εισαγωγή της έκδοσης)