ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ: ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ (ΤΕΥΧΟΣ 360)

Παρουσίαση

Ύστερα απ' όλους, ρίχθηκε στα βαλτώδη ρεύματα και πέρασε χωρίς την ασπίδα, άλλοτε κολυμβώντας κι άλλοτε βαδίζοντας. Κι ενώ οι γύρω από τον Καίσαρα τον εθαύμαζαν και τον προϋπαντούσαν με χαρά και με φωνές, αυτός, κατηφής και δακρυσμένος, γονάτισε μπροστά στον Καίσαρα και του ζητούσε συγγνώμη, γιατί έχασε την ασπίδα του. Και στη Λιβύη, όταν εκυρίευσαν οι άνδρες του Σκιπίωνος ένα πλοίο του Καίσαρος, επάνω στο οποίο έπλεε ο Γράνιος Πέτρων, διορισμένος ταμίας, τους μεν άλλους τους αιχμαλώτισαν, στον ταμία δε υπόσχονταν να δώσουν σωτηρία. Κι εκείνος, αφού είπε ότι στους στρατιώτες του Καίσαρος ήταν συνήθεια όχι να παίρνουν, αλλά να δίνουν σωτηρία, χτυπήθηκε με το ξίφος του και πέθανε.
Τις τέτοιες διαθέσεις και φιλοδοξίες ο ίδιος ο Καίσαρ τις υπέθαλψε και τις παρεσκεύασε δίνοντας χωρίς φειδώ τιμές και χάριτες και αποδείχνοντας ότι τον πλούτο δεν τον συναθροίζει από τους πολέμους για δική του καλοπέραση και ευχαρίστηση, αλλά τον αποταμιεύει και τον φυλάει κοντά του σαν κοινό βραβείο της ανδραγαθίας τους. Και θεωρούσε τον εαυτό του πλούσιο, όταν έδινε στους πιο άξιους από τους στρατιώτες, και ύστερα, όταν υποβαλλόταν με τη θέλησή του σε κάθε κίνδυνο, χωρίς να καταβάλλεται από κανέναν κόπο. Και δεν εθαύμαζαν την τάση του να ριψοκινδυνεύη, γιατί ήξεραν τη φιλοδοξία του. Τους προκαλούσε όμως έκπληξη η αντοχή του στους κόπους, που φαινόταν πως ξεπερνούσε τη δύναμη του σώματός του. [...] (Από την έκδοση)