Ο ΧΡΥΣΟΣ ΣΚΑΡΑΒΑΙΟΣ

Παρουσίαση

«Για να πω τη αλήθεια, δεν είχα καμία ιδιαίτερη κλίση σ' αυτή τη διασκέδαση και με μεγάλη ευχαρίστηση θ' αρνιόμουν, γιατί αισθανόμουν πολύ κουρασμένος από την ταλαιπωρία της ημέρας. Δεν βρήκα όμως τρόπο να ξεφύγω. Εξάλλου φοβόμουν να ταράξω την ψυχική γαλήνη του φίλου μου με μια άρνηση. Αν μπορούσα να στηρίζομαι στη βοήθεια του Δία, δεν θα δίσταζα να τον τραβήξω στο σπίτι με το ζόρι. Γιατί ήμουν βέβαιος πως ο νέγρος είχε κι αυτός επηρεαστεί από κάποια από τις αναρίθμητες προλήψεις του Νότου για θαμμένους θησαυρούς και η φαντασία του είχε κάνει φτερά με την ανεύρεση του σκαραβαίου, που τον θεωρούσε για αληθινό χρυσάφι. Ένα μυαλό με κλίση προς την παραφροσύνη πολύ εύκολα θα παρασυρόταν από τέτοιες φαντασιοπληξίες. Ήμουν στ' αλήθεια κατασκασμένος για όλη αυτή την υπόθεση, αλλά αναγκάστηκα να σκάβω κι εγώ, πιστεύοντας ότι μ' αυτόν τον τρόπο θα έπειθα γρηγορότερα τον φαντασιοκόπο φίλο μου με μια χειροπιαστή απόδειξη για τη σφαλερή του γνώμη. Είχαμε ανάψει όλα τα φανάρια και σκάβαμε με πείσμα που, μα την αλήθεια, θ' άξιζε για καμιά λογικότερη υπόθεση. Κι όπως η λάμψη των φαναριών έπαιζε πάνω στο ατσάλι των εργαλείων μας, δεν μπορούσα να μη σκεφτώ πόσο γραφική ομάδα αποτελούσαμε και πόσο παράξενους και ύποπτους θα μας θεωρούσε το μάτι ενός τρίτου που τυχαία θα περνούσε κοντά μας».
(ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)