Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

Παρουσίαση

Δεν νομίζω ότι κατάφερε κανείς άλλος να συλλάβει πιο ολοκληρωμένα την ουσία των πραγμάτων. Στον Πόνζ υλισμός και ιδεαλισμός είναι έννοιες ανεπίκαιρες. Απέχουμε πολύ από τις θεωρίες, βρισκόμαστε μέσα στην ουσία των πραγμάτων, και ξαφνικά τα βλέπουμε σαν σκέψεις, πλασμένες από το ίδιο το αντικείμενό τους. Θα 'λεγε κανείς ότι η ιδέα, πού ξεκίνησε για να απεικονίσει την καρέκλα, υλοποιείται ξαφνικά και μετουσιώνεται πρωθύστερα σε καρέκλα.
Εξετάζοντας τη φύση εννοιολογικά, δεν μπορούμε να ξεφύγουμε απ' την εξής έμμονη σκέψη: ότι δηλαδή υπάρχει μια σύγχυση ανάμεσα στο πιθανό και το πραγματικό πού την ξαναβρίσκουμε στα όνειρά μας, σε μικρότερο έστω βαθμό, και η οποία αποτελεί τη χαρακτηριστική ιδιότητα του μη συνειδητού Όντος. Η κατάφαση αναφέρεται πάντα σε κάτι, δηλαδή η κατάφαση ως πράξη ξεχωρίζει από το αντικείμενό της. Αν φανταστούμε όμως μια κατάφαση όπου το αντικείμενό της πληροί τον φορέα της και ταυτίζεται μαζί του, η κατάφαση τούτη δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί, γιατί το περιεχόμενο υπερπληροί το περιέχον και συμφύεται άμεσα μ' αυτό. Έτσι, το ον έχει συγκεχυμένη αντίληψη του έαυτού του ακριβώς επειδή εμπεριέχεται σ' αυτό.
Κι αν θέλει να έχει για τον εαυτό του ένα είδωλο, το είδωλο αυτό, φύλλο ή κλαδί, συμπυκνώνεται με τη σειρά του και γίνεται πράγμα. Αυτή είναι η πλευρά της φύσης πού μπορούμε να συλλάβουμε όταν την παρατηρούμε σιωπηλά: μιλά μια γλώσσα πετρωμένη. Κι από εδώ πηγάζει το χρέος πού νιώθει απέναντι της ο Πόνζ: το χρέος να εκφραστεί για λογαριασμό της. Γι' αυτό ακριβώς πρόκειται, για έκφραση. [...] Μέθοδός του η αγάπη. Μια αγάπη απαλλαγμένη από πόθο, φλόγα, πάθος όλο όμως παραδοχή, βαθύτατο σεβασμό, "απόλυτη φροντίδα να μην ενοχλήσει το αντικείμενο", αγάπη προσαρμοσμένη τέλεια στις λεπτομέρειές της, "ώστε τα λόγια να φέρονται στον κόσμο όπως φέρεται το αντικείμενο με τη θέση που κατέχει, με τις ομοιότητες και τις ιδιότητές του". Επιγραμματικά μπορούμε να πούμε ότι ο Πόνζ δεν παρατηρεί το βότσαλο αλλά εγκαθίσταται μέσα στην καρδιά του και βλέπει τον κόσμο με τα δικά του μάτια, όπως ακριβώς ο μυθιστοριογράφος, για να σκιαγραφήσει τους ήρωές του, βυθίζεται στη συνείδησή τους, και περιγράφει πρόσωπα και πράγματα όπως τα βλέπουν εκείνοι. [...] (Από την έκδοση)

Περιεχόμενα

JEAN PAUL SARTRE
Ο άνθρωπος και τα πράγματα
ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
La promenade dans nos serres
Ο περίπατος στα θερμοκήπιά μας
L' orange
Το πορτοκάλι
Le pain
Το ψωμί
Le morceau de viande
Ένα κομμάτι κρέας
Les plaisirs de la porte
Οι χαρές της πόρτας
La cigarette
Το τσιγάρο
De l'eau
Για το νερό
Drame de l'expression
Το δράμα της έκφρασης
Pelagos
Πέλαγος
Temoignage
Μαρτυρία
Fable
Μύθος
Les ecuries d' Auguas
Οι στάβλοι του Αυγεία
Le soleil titre la nature
Ο ήλιος τιτλοφορεί τη φύση
La grenouille
Ο βάτραχος
Le compliment a l' industriel
Η φιλοφρόνηση στον βιομήχανο
Eclaircie en hiver
Χειμωνιάτικη αιθρία
Le soleil fleur fastigiee
Ο ήλιος άνθος ισοϋψές
Premiere ebauche d' une main
Πρώτο σχεδίασμα του χεριού
La chevre
Η κατσίκα
Ode inachevee a la boue
Ημιτελής ωδή στη λάσπη
A la reveuse matiere
Στην ονειροπόλα ύλη
[Le savon]
[Το σαπούνι]
La radio
Το ραδιόφωνο
Σημειώσεις
ΦΡΑΝΣΙΣ ΠΟΝΖ