ΤΡΕΙΣ ΝΟΥΒΕΛΕΣ

Παρουσίαση

Σ' ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΝ ΜΕΤΕΩΡΟ
Κρυώνω. Νοιώθω πως ούτε ρούχα ούτε σκεπάσματα θα μπορέσουν απόψε να με ζεστάνουν. Γιατί έχει βραδιάσει, έτσι λέει το ρολόι μου. Απ' τη στιγμή που ξύπνησα, ο δείκτης έχει κάνει το γύρο του καντράν και κάτι παραπάνω. Ωστόσο, τούτη η μέρα που δε λέει να τελειώσει, χύνεται μέσ' από τις κουρτίνες που, ως χτες ακόμα τέτοια ώρα, τις χάιδευε η βελουδένια νύχτα μέχρι τις πιο κρυφές πτυχές τους. Προσπαθώ να κλείσω τα μάτια, αλλά τα βλέφαρα μου δεν υπακούουν πια.
Πριν ξαπλώσω, είπα να κοιταχτώ στον καθρέφτη. Ύστερα από μια τέτοια μέρα, πώς θα 'ταν δυνατόν να μην είμαι αλλαγμένος; Συνηθισμένος ν' αντικρίζω μέσα εκεί μονάχα το είδωλό μου, στην αρχή νόμισα πως είδα κάποιον και πως αυτός ο κάποιος ήμουν εγώ. Όταν όμως κοίταξα καλύτερα, αναγκάστηκα να παραδεχτώ την αλήθεια. Μέσα στον καθρέφτη δεν υπήρχε τίποτα. Ναι, τίποτα, κανείς. Καμιά μορφή, κανένα πρόσωπο μέσα στο ορθογώνιο από λευκό, αγνό, βαθύ, ακίνητο φως. Τότε, θέλησα να ψηλαφήσω το κορμί μου και διαπίστωσα ότι δεν υπήρχε. [. . .] (Από την έκδοση)

Περιεχόμενα

Ο φεγγίτης
Ο σωσίας
Σ' αυτόν τον κόσμο τον μετέωρο