ΤΟ ΤΕΡΑΤΩΔΕΣ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ

Toν/την συγγραφέα αυτόν προτείνουν οι:

Κριτικές για το προϊόν

Στην ποιητική συλλογή 'Το Τερατώδες Αριστούργημα', ο Γιάννης Ρίτσος στέκεται ενώπιον του 'σπαρακτικού' αιώνα, της πορείας του αίματος, διαμεσολαβώντας ποιητικά ιδέες, τομές, πράξεις δοσμένες στην ιδιαίτερη ακρίβεια τους και μη. Όντας ποιητής, 'συστεγάζει' λέξεις που 'διεισδύουν' στην 'άγρια' καθημερινότητα, 'μυεί' στο 'παίγνιο' των αισθήσεων, ανασημαίνει την ελληνική ιστορία ως συμμέτοχος, ποιητής, παρατηρητής στο άλλο 'παίγνιο' των μύθων.. 'Το Τερατώδες Αριστούργημα', εγκολπώνεται τις πλαισιώσεις της ποιητικής 'σεσημασμένης' αναφοράς, αναφορά η οποία, 'παράγει' μετωνυμίες, 'απαίδευτους' ερωτισμούς, σιωπές στον αιώνα που επέρχεται & φεύγει μέσα στα πεδία της παρεμβολής & της παρεκβολής.. Η ποιητική γραφή καθίσταται ο ιδιαίτερος τρόπος για να 'προ-φέρει' το 'έλεος'.. Εντός των χιλιόχρονων κομματικών αναπαραστάσεων, ο Γιάννης Ρίτσος 'ποθεί', ασκείται στις συνηχήσεις του ομο-ερωτισμού, αναζητεί συμβολισμούς 'στοργικών εκρήξεων' εξόν του λόγου και της δράσης του περιώνυμου κομματικού 'ιερατείου', (του ΚΚΕ), ο φετιχισμός του οποίου 'σημαδεύει' ονόματα.. Με όλα τα βλέμματα στραμμένα πάνω του, εντός και εκτός του 'Κατωφλιού' του 'Νόμου', ο ποιητής αναζητεί το αδιόρατο, την 'επανάσταση' των λέξεων, την 'εν-σάρκωση' τους στην 'Ου-τοπία' αλλά και στη 'Δυστοπία'.. Σε αυτό το πλαίσιο, το 'Τερατώδες Αριστούργημα' αναδεικνύει την οριακότητα του δικού του 'τραύματος', της 'πληγής' που υποκρύπτεται σε μία λέξη & σε μία ανάθεση στη λέξη.. Η 'πληγή' της οικογένειας, ο θάνατος της γενιάς του, οι μεγάλες ιδέες που χάσκουν μετέωρες, οι συντροφικοί τοίχοι οι αδιαπέραστοι από 'παλλόμενο' ποιητικό 'νεύρο', πλαισιώσεις που 'αφιερώνονται' στον αιώνα της απορίας.. Ένα 'Αριστούργημα' για τις 'προδοσίες' που 'κυοφορούνται' στην ποίηση, για την τομή της απεύθυνσης: είναι ενίοτε 'σπαρακτικό' να απευθύνεσαι στον άλλον, στον αιώνα και στην ιστορία που 'κλείνει' σαρκαστικά το 'μάτι'.