Ο ΕΒΔΟΜΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ (ΣΚΛΗΡΟΔΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ)

Παρουσίαση

Στη χώρα μας, ίσως δεν έχουν κοπεί ποτέ τόσο αξιοθαύμαστα δέντρα, σαν τα εφτά πλατάνια της στενής πλευράς της παράγκας 3. Τα κλαδιά τους είχαν κοπεί νωρίτερα - για ένα λόγο, που θα τον πούμε παρακάτω. Στους κορμούς τους είχαν καρφωθεί, στο ύψος του ώμου, σανίδες, έτσι, που τα πλατάνια έμοιαζαν από μακριά με εφτά σταυρούς.
Ο νέος στρατοπεδάρχης, ο Ζόμμερφελντ, διάταξε να τα κόψουν αμέσως. Ήταν γενικά διαφορετικός από τον προκάτοχό του Φάρενμπεργκ, τον παλιό αγωνιστή και "καταχτητή της Ζέελιγκενσταντ" -όπου ο πατέρας του διατηρεί, ακόμα και σήμερα, κατάστημα, στην πλατεία της αγοράς. Ο νέος στρατοπεδάρχης ήταν από την Αφρική, αξιωματικός του αποικιακού στρατού, πριν από τον πόλεμο, και, ύστερ' απ' αυτόν, βάδισε, μαζί με τον παλιό ταγματάρχη του Λέτωφ-Φόρμπεκ, κατά του κόκκινου Αμβούργου. Αυτό το μάθαμε πολύ αργότερα. Ενώ ο παλιός στρατοπεδάρχης ήταν τρελός, με φοβερά και απρόβλεπτα ξεσπάσματα αγριότητας, ο νέος, αντίθετα, ήταν ένας νηφάλιος άνθρωπος, που άφηνε να προβλέψεις τη συμπεριφορά του. Ο Φάρενμπεργκ ήταν ικανός να διατάξει να μας δείρουν όλους - ο Ζόμμερφελντ μπορούσε να μας αραδιάσει όλους στη σειρά και να διατάξει να δείρουν έναν από κάθε τετράδα. Όμως, αυτό, δεν το ξέραμε, τότε, ακόμα. Αλλά, κι αν το ξέραμε! Τι ήταν δυνατό να επιχειρηθεί κατά του συναισθήματος της χαράς, που μας πλημμύρισε, σαν κόπηκαν τα έξι δέντρα κι έπειτα και το έβδομο! Ήταν ένα μικρός θρίαμβος, κυρίως αν μετρηθεί με την αδυναμία μας και τη στολή του κρατούμενου, που φορούσαμε όλοι. [...] (Από την έκδοση)