ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΛΜΠΕΡΤΟΥ ΝΑΡ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΑΛΜΠΕΡΤΟΥ

Παρουσίαση

Όταν το 1994 βγήκα στη σύνταξη ήταν σα να πήρα διαζύγιο από την ιατρική. Έχω πει κι άλλες φορές πως είχα διπλή ζωή. Παντρεύτηκα την ιατρική ενώ παράλληλα διατηρούσα μακροχρόνιο δεσμό με την ερωμένη μου λογοτεχνία. Το 1994, λοιπόν, είναι η χρονιά που εγκατέλειψα το συζυγικό ρετιρέ και μετακόμισα στην γκαρσονιέρα της ερωμένης μου, χωρίς βέβαια να διακόψω απότομα και οριστικά τους δεσμούς μου με τη σύζυγο. Στο κάτω κάτω της γραφής και πολιτισμένοι άνθρωποι είμαστε κι ούτε σφαχτήκαμε για τη γκόμενα. Υπήρχαν άλλωστε και οι υποχρεώσεις. Μισό και παραπάνω χρόνο που διαμένω στο νησί, που δεν διαθέτει καρδιολόγο, είναι δυνατόν, όταν με καλούν σε κάποιο σοβαρό καρδιολογικό περιστατικό, να επικαλεσθώ το διαζύγιο; Βέβαια, οι επισκέψεις μου στη συζυγική εστία αραίωσαν με τα χρόνια - δεν παρακολουθώ πια ούτε ιατρικά συνέδρια κι ούτε διαβάζω ιατρικά συγγράμματα - αλλά και κάτι συνάδελφοι εξακολουθούν να με θυμούνται και να μου στέλνουν το περιοδικό "Ιατρικά θέματα" του Ιατρικού Συλλόγου του οποίου κάποτε είχα διατελέσει πρόεδρος. [...] (Από την έκδοση)