ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ ΓΚΙΛΓΚΑΜΕΣ

To βιβλίο αυτό προτείνουν οι:

Κριτικές για το προϊόν

αξιοόλογο τεκμήριο για την ανθρωπότητα και δίνει απίστευτες πληροφορίες, είναι πολύ αξιόλογο βιβλίο και το συνηστώ ανεπιφύακτα. Το έμαθα στο ωδείο από το δάσκαλο μου αγνοούσα την ύπαρξη του

Αναμφίβολα, το πρώτο έπος στην ιστορία της ανθρωπότητας! Ο απόηχός του στη Βίβλο, τα ομηρικά έπη και την ινδο-γερμανική φιλολογία, μέσω προφορικών αφηγήσεων, υποστηρίζεται από τους ειδικούς. Δυστυχώς, μεγάλο μέρος του έργου, που μεταφράστηκε από τη σφηνοειδή γραφή, έχει καταστραφεί, πολλά σημεία των πινάκων έχουν θρυμματιστεί και αλλοιωθεί. Το έπος του Γκίλγκαμες είναι γραμμένο τη σουμεριακή περίοδο, τότε τραγουδιόταν με τη συνοδεία μουσικού οργάνου και είχε μέτρο. Μεταγενέστερες προσθήκες και εκδοχές το αναδημιουργούν ή το τροποποιούν (εκδοχή της Νινευής, ακκαδική ανάγνωση κτλ.). Το έπος μιλά για έναν ήρωα, το Γκίλγκαμες, για την αξία της φιλίας και της συντροφικότητας, για τα φόβο του θανάτου, την εναγώνια προσπάθεια των ανθρώπων να τον υπερνικήσουν, καθώς και για τη φιλοδοξία της υστεροφημίας. Ο Ενκιντού (στη σουμερική εκδοχή υπηρέτης, στην ακκαδική εκδοχή αδερφικός φίλος του Γκίλγκαμες) συμβολίζει την υλική φύση του Γκίλγκαμες, η οποία εξέρχεται από την κτηνώδη ζωή και εντάσσεται στον πολιτισμό. Το σεξ με μία πόρνη, σε αυτήν την περίπτωση διαδραματίζει ρόλο καταλυτικό και εξαγνιστικό. Η κάθοδος του Γκίλγκαμες στον Κάτω Κόσμο, μας θυμίζει τον Ηρακλή και τον Οδυσσέα, η φόνευση του τέρατος του δάσους των Κέδρων, του Χουάουα (σουμεριακή ονομασία) ή Χάμπαμπα (ακκαδική ονομασία) και του Ταύρου τ’ Ουρανού μας φέρνει στο νου τους άθλους του Ηρακλή. Η φιλία αίματος μεταξύ του Ενκιντού και του Γκίλγκαμες θυμίζει τη σχέση Αχιλλέα και Πάτροκλου, ενώ η Κιβωτός του Ζιουσούντρα είναι η σουμεριακή αναφορά στην Κιβωτό του Νώε της Παλαιάς Διαθήκης. Πέρα από το κύριο έπος, η έκδοση παραθέτει και αυτοτελή ποιήματα που συμπληρώνουν το έπος, γιατί είναι τρόπον τινά σχετικά με τις ιστορίες του Γκίλγκαμες. Μακάρι, να είχαμε περισσότερα στοιχεία από αυτά που διαθέτουμε για αυτό το έπος και για τους μύθους και θρύλους των πρώτων εκείνων πολιτισμών της ανθρωπότητας!

Χωρίς να μπορώ να το συγκρίνω με άλλο βιβλίο περί του ιδίου θέματος έχω να παρατηρήσω τα εξής. Πολύ καλή εισαγωγή, λίαν κατατοπιστική στον παντελώς αμύητο περί του θέματος, εξήγηση σε μεγάλο βαθμό περί των διαφόρων προβλημάτων (σπασμένες πλάκες, καλές-κακές αντιγραφές, επισημάνσεις όπου υπήρχαν λογοπαίγνια, σύγκρουση και αυτοαναιρέσεις κ.τ.τ.) και μικρά εισαγωγή ειδικά στα σημεία όπου χρειάζεται. Τα σχόλια ευρίσκονται κατωτέρω της ιδίας σελίδος. Μεγάλο αρνητικό η απουσία κάποιου πίνακος στον οποίον θα περιείχοντο πάντες οι θεοί καθώς είναι σχεδόν αδύνατον και πολύ κουραστικό να πρέπει να θυμάσαι σε ποία σελίδα υπάρχει η υποσημείωση όπου αναφέρει ότι ο Ενλίλ π.χ. είναι ο θεός της Ατμόφαιρας, πολλών όντων των θεών (θεός των αγελάδων, της βροχής κτλ.). Γενικώς καλογραμμένο, άν και πολλάκις από λάθος παραλείπεται ο δεύτερος τόνος κάποιων λέξεων ακολουθουμένων από εγκλιτικά και ενίοτε χρησιμοποιούνται οι πάλαι λεγόμενες «χυδαῖοι λέξεις» όπως «μπορετό» αντί «δυνατό», «ανασεμιά» αντί «ανάσα», «παινούσε» αντί «παίνευε» κτλ. Χρησιμοποιείται η γραμματοσειρά (gfs;)neohellenic και το κείμενο είναι απόλυτα εναρμονισμένο και εμμελές με πανέμορφο χάρτινο εξώφυλλο.

Από τα αριστουργήματα που θα έπρεπε να διδάσκονται και στα σχολεία.Κάποια βιβλία απλά δεν πρέπει να λείπουν από καμιά βιβλιοθήκη!!

Αξίζει να το διαβάσει κανείς απλά και μόνο αναλογιζόμενος την ιστορική του αξία. Μια μοναδική ματιά στην ανθρώπικη λογοτεχνία πρίν απο χιλιάδες χρόνια, στις απαρχές του ανθρώπινου πολιτισμού.