ΕΝΑ ΑΝΤΑΡΤΟΠΟΥΛΟ ΕΞΙΣΤΟΡΕΙ

Παρουσίαση

(. . .) Έτσι, το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς (κατά την αφήγηση της αδελφής μου της Μαριγούλας), η μάνα μου πέθανε, αφήνοντας στους δρόμους τα πέντε ορφανά παιδιά της. Ο μεγάλος μου ο αδελφός, ο Κωνσταντής, αυτό το δεκατετράχρονο παλικαράκι, ανέλαβε τσομπάνος στα 150 πρόβατα, η αδελφή μου η Μαρία το γενικό κουμάντο, και η αδελφή μου η Ανδρομάχη ανέλαβε χρέη μικρομάνας για να μεγαλώσει εμένα. Ο χειμώνας που ακολούθησε ήταν πολύ δύσκολος. (. . .) Παγωμένοι, με λίγη φωτιά που ανάβαμε στη βάτρα που ήταν στη μέση του κονακιού και με μισή οκά λάδι για όλο το χειμώνα. Ευτυχώς υπήρχε το γαλατάκι από τα λίγα πρόβατα που είχαμε, αυτό δε μας έλειψε, και ειδικά σε μένα, που ήταν η καθημερινή μου τροφή. (. . .) (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)