ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ

Παρουσίαση

Το σχολείο υπήρξε, μαζί με την οικογένεια, το εργοστάσιο, τον στρατώνα και δευτερευόντως το νοσοκομείο και τη φυλακή, το αναπόφευκτο πέρασμα προς το οποίο η κοινωνία του εμπορεύματος εξέτρεπε, προς όφελός της, το πεπρωμένο των όντων που ονομάζονται ανθρώπινα... είναι στο κέντρο μιας ζώνης αναταραχής όπου τα νεανικά χρόνια χάνονται μέσα στην κατήφεια, όπου η αμοιβαία νεύρωση του διδάσκοντος και του διδασκόμενου αποτυπώνει την κίνησή της στη ζυγαριά της παραίτησης και της εξέγερσης, της αλλοτρίωσης και της οργής... Όπου απουσιάζει η ευφυΐα της ζωής δεν υπάρχουν παρά μόνο κτηνώδεις σχέσεις. Γι' αυτό, τα περισσότερα σχολεία είναι πεδία μάχης όπου η περιφρόνηση, το μίσος και η καταστροφική βία επιβεβαιώνουν τη διαπίστωση της χρεωκοπίας ενός εκπαιδευτικού συστήματος που υποχρεώνει τον διδάσκοντα σε δεσποτισμό και τον διδασκόμενο σε δουλοπρέπεια... Δεν υπάρχουν ηλίθια παιδιά, υπάρχουν μόνο βλακώδεις μέθοδοι εκπαίδευσης... Όσο δεν σχηματίζεται μια κοινότητα μαθητών και διδασκόντων προσηλωμένων στην τελειοποίηση του όποιου δημιουργικού στοιχείου έχει ο καθένας μέσα του, μάταια θα εξοργίζεστε από την βαρβαρότητα σε όλες της τις μορφές, του θρησκευτικού φανατισμού, του πολιτικού σεχταρισμού, της υποκρισίας και της διαφθοράς των κυβερνώντων, δεν πρόκειται να εκδιώξετε ούτε τους δογματισμούς, ούτε τις μαφίες των ναρκωτικών και των επιχειρήσεων, γιατί μέσα στην ιεραρχική οργάνωση της εκπαίδευσης υπάρχει ένα ύπουλο ένζυμο που ευνοεί την επίδρασή τους. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)