ΤΑ ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΤΗΣ ΜΠΕΚΟΥΜ & ΟΙ ΣΤΑΣΙΑΣΤΕΣ ΤΟΥ ΜΠΑΟΥΝΤΙ (ΣΚΛΗΡΟΔΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ)

Παρουσίαση

Το μυθιστόρημα "Τα πεντακόσια εκατομμύρια της μπεγκούμ" δημοσιεύθηκε το 1879 από τον Hetzel με τον πρωτότυπο τίτλο "Les cinq cents millions de la Begum", με εικονογράφηση του Leon Benett. Ήταν το πρώτο βιβλίο του Βερν που δημοσιεύθηκε και περιείχε απαισιόδοξες σκέψεις για την εφαρμογή της τεχνολογίας. Ο Βερν είχε γράψει παλαιότερα, το 1863, το μυθιστόρημα "Το Παρίσι τον 20ό αιώνα", όπου περιέγραφε το μέλλον με ζοφερά χρώματα, αλλά το απέρριψε ο Ετζέλ πιστεύοντας ότι θα έκανε κακό στην τότε ανερχόμενη καριέρα του. Ο Βερν το φύλαξε και το έργο βρέθηκε από το δισέγγονό του, πολλές δεκαετίες μετά το θάνατό του, και δημοσιεύθηκε.
Το έργο βασίστηκε σε χειρόγραφα του Jean Francois Paschal Grousset (1844-1909), που επίσης συνεργαζόταν με τον Hetzel με το ψευδώνυμο Andre Laurie και συμμετείχε στη συγγραφή των έργων "Το Αστέρι του Νότου" και "Το ναυάγιο του Σίνθια". Πολλοί φιλόλογοι πιστεύουν ότι ο Βερν «τροποποίησε» τα έργα αυτά κατ' εντολή του Hetzel χωρίς την άδεια του Grousset, αν και η τελική σχέση των δύο κειμένων δεν έχει γίνει γνωστή. Ο Grousset ήταν Κορσικανός αυτονομιστής που συμμετείχε και στην Κομούνα του Παρισιού και την εποχή εκείνη ζούσε εξόριστος στις ΗΠΑ και στο Λονδίνο. Τελικά, το 1880 του δόθηκε χάρη και έτσι μπόρεσε να επιστρέψει στη Γαλλία, να διεκδικήσει τα συγγραφικά του δικαιώματα και να δράσει στη χώρα του.
Η πλοκή του βιβλίου ξεκινά με την τεράστια κληρονομιά που άφησε μετά θάνατον ο σύζυγος μιας Ινδής μπεγκούμ (δηλαδή αρχόντισσας) σε δύο άτομα, ένα Γάλλο γιατρό οραματιστή και ένα Γερμανό στρατοκράτη. Οι δύο κληρονόμοι χρησιμοποιούν τα χρήματα για να ιδρύσουν δύο πόλεις στην Αμερική, ο καθένας κατά τα πρότυπά του. Ο Γάλλος ιδρύει μια ουτοπική πόλη και ο Γερμανός μια δυστοπική. [...]
Το βιβλίο αυτό, είναι πραγματικά προφητικό, περιγράφοντας αλληγορικά την άνοδο της ναζιστικής Γερμανίας. Είναι μια αντανάκλαση της γαλλικής πικρίας από την ήττα στον Γαλλοπρωσικό Πόλεμο του 1870-1871 και το πρώτο αντιγερμανικό βιβλίο του Βερν. [...] (Γιώργος Κοπελιάδης, από την εισαγωγή της έκδοσης)

Το Δεκέμβριο του 1787 το βρετανικό ιστιοφόρο Bounty, με κυβερνήτη τον William Bligh, ξεκίνησε από την Αγγλία με προορισμό την Ταϊτή, από όπου θα μάζευε αρτόκαρπους, ένα είδος δέντρου της περιοχής που κάνει καρπούς πλούσιους σε άμυλο, για να τους μεταφέρει στις Δυτικές Ινδίες ως φτηνή τροφή για τους σκλάβους. Ύστερα από δέκα μήνες πολυτάραχου ταξιδιού το Bounty έφτασε τελικά στην Ταϊτή. Στη διάρκεια της διαμονής τους στο νησί, που κράτησε πέντε μήνες, οι άντρες του πληρώματος μάζεψαν περίπου χίλια δέντρα και εγκλιματίστηκαν στον τρόπο ζωής των ντόπιων.
Στις αρχές Απριλίου, με διαταγή του Bligh, το Bounty φορτωμένο με τους αρτόκαρπους απέπλευσε από την Ταϊτή, και περίπου ένα μήνα μετά, συγκεκριμένα στις 28 Απριλίου, ξέσπασε ανταρσία του πληρώματος με αρχηγό τον υποπλοίαρχο, Christian Fletcher, κατά του κυβερνήτη, με την κατηγορία της κακομεταχείρισης του πληρώματος. Οι στασιαστές ανάγκασαν τον Bligh και τους άντρες από το πλήρωμα που του ήταν πιστοί να εγκαταλείψουν το ιστιοφόρο με μια εφεδρική βάρκα.
Το διήγημα-χρονικό, με τίτλο πρωτοτύπου Les Revoltes de la Bounty, είναι η εξιστόρηση της περιπέτειας του Bligh και των συντρόφων του, από το σημείο της εγκατάλειψης και μετά. Γράφτηκε από το γεωγράφο Gabriel Marcel, που βασίστηκε σε πραγματικά στοιχεία από τα ναυτικά χρονικά της Μεγάλης Βρετανίας για την ανταρσία. Το κείμενο διορθώθηκε από τον Ιούλιο Βερν, ο οποίος αγόρασε τα δικαιώματά του, πριν το εκδώσει μαζί με το μυθιστόρημα Les cinq cents millions de la Begum (Τα πεντακόσια εκατομμύρια της μπεγκούμ), το 1879. (Από την εισαγωγή της έκδοσης)