ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΚΟΣΜΟΛΟΓΙΑ

Παρουσίαση

Λίγο λίγο γίνεται φανερό πως μία από τις μεγαλύτερες ανάμεσα σ' όλες τις ανθρώπινες προλήψεις είναι ο χωρισμός του πνεύματος από το σώμα. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα έπρεπε ν' αποδεχθούμε πως είμαστε μονάχα σώματα· σημαίνει μάλλον ότι διαμορφώνουμε μια ολότελα καινούργια ιδέα για το σώμα. Επειδή το σώμα θεωρούμενο χωριστά από το πνεύμα είναι ένα πράγμα - ένα ζωντανό πτώμα· αλλά το σώμα θεωρούμενο αδιαχώριστα απ' το πνεύμα είναι κάτι άλλο, και μέχρι τώρα δεν έχουμε την κατάλληλη λέξη για μια πραγματικότητα που είναι παράλληλα πνευματική και σωματική. Να το πει κανείς πνευματικο-σωματικό δεν έχει καμία αξία, γιατί θα ήταν μια εντελώς απογοητευτική ένωση δύο εννοιών που έχουν φτωχύνει πολύ από το μακρόχρονο διαχωρισμό και την αντίθεση. Αλλά βρισκόμαστε τουλάχιστον στην προοπτική του να γίνουμε ικανοί ν' απαλλαγούμε ταυτόχρονα από την ιδέα ενός υλικού (stuff) που είναι πνευματικό κι ενός υλικού που είναι φυσικό (material). "Υλικό" είναι μια λέξη που περιγράφει την άμορφη μάζα που έχουμε όταν η αίσθηση δεν είναι τόσο οξεία ώστε να διακρίνει το περίγραμμα. Η έννοια του φυσικού ή πνευματικού υλικού βασίζεται στην ψευδή αναλογία ότι τα δέντρα είναι φτιαγμένα από ξύλο, τα βουνά από πέτρα και τα μυαλά από πνεύμα, με τον ίδιο τρόπο που τα δοχεία είναι φτιαγμένα από κεραμικό. Η "αδρανής" ύλη φαίνεται να απαιτεί μια εξωτερική και ευφυή ενέργεια για να της δώσει μορφή. Αλλά σήμερα ξέρουμε ότι η ύλη δεν είναι αδρανής. Είτε πρόκειται για οργανική ύλη είτε για ανόργανη, μαθαίνουμε να αντιλαμβανόμαστε την ύλη σαν ενεργειακά πρότυπα - όχι από ενέργεια σαν η ενέργεια να ήταν ένα υλικό, αλλά ενεργητικά πρότυπα, κινούμενες κανονικότητες, ενεργή ευφυΐα. [...] (Από την έκδοση)