Η ΤΑΒΕΡΝΑ (ΣΚΛΗΡΟΔΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ)

Παρουσίαση

Η Ζερβαίζ περίμενε το Λαντιέ μέχρι τις δύο το πρωί. Μετά, ριγώντας καθώς στάθηκε μόνο με μια καμιζόλα στον ψυχρό αέρα του παράθυρου, αποκοιμήθηκε, ριγμένη κατά πλάτος του κρεβατιού, με πυρετό, με τα μάγουλα μουσκεμένα από τα δάκρυα. Εδώ και οχτώ μέρες, όταν έβγαιναν από το "Δικέφαλο Μόσχο", όπου έτρωγαν, την έστελνε να κοιμηθεί με τα παιδιά και δεν εμφανιζόταν ξανά παρά αργά τη νύχτα λέγοντας ότι έψαχνε για δουλειά. Εκείνο το βράδυ, καθώς παραμόνευε την επιστροφή του, πίστευε ότι τον είχε δει να μπαίνει στο χορό του Γκραν-Μπαλκόν, που τα δέκα φλογερά παράθυρα φώτιζαν μ' ένα στρώμα φωτιάς τη μαύρη ροή των εξωτερικών λεωφόρων και πίσω του, είχε διακρίνει τη μικρή Αδέλα, μια στιλβωτρια που δειπνούσε στο εστιατόριό τους, κάνοντας πέντε ή έξι βήματα, με τα χέρια ταλαντευόμενα, σαν να του είχε μόλις τώρα αφήσει το μπράτσο για να μην περάσουν μαζί κάτω από τη σκληρή λάμψη των γλόμπων της πόρτας. [...] (Από την έκδοση)