ΑΡΑΚΥΝΘΟΣ

ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ
Ο σημερινός επισκέπτης αυτής της πόλης (. . .) δεν θα δει πουθενά αλάνες και παιδιά να παίζουν σαν άλλοτε. Δεν θα δει κορίτσια να κάνουν σχοινάκι και να παίζουν το τόπι, το ρολόι και το τσιλίκι, μπεζακάμα, κουτσ-κουτσ, και «παιδιά», όπως λέγονταν τ' αγόρια, να παίζουν αρμάδες, και κότσια, κρυφτό και κυνηγητό· τώρα οι παιδιές γίνονται στην κεντρική πλατεία με μπάλλες και ποδήλατα. Πολύ περισσότερο δεν θα δει παιδιά αφότου επιχωματώθηκαν οι αμπολιές να τσαλαβουτούν στις ακροθαλασσιές ψάχνοντας για κοχύλια, αχηβάδες και καβούρια ή μ' ένα αυτο...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΧΡΟΝΙΑ ΖΩΗ
Περί το τέλος Φεβρουαρίου 1953 και συγκεκριμένα μέσα στη βδομάδα της Καθαρής Δευτέρας έφυγα απ' το Μεσολόγγι για την Αθήνα κουβαλώντας ένα μπαούλο, μια βαλίτσα και 3 μιστούς που πήρα αποζημίωση από την Αγροτική Τράπεζα όταν με απέλυσε μαζί με άλλους 1200 περίπου επί συμβάσει υπαλλήλους των ΕΦΕΞ (Εφοδίων Εξωτερικού). Που ν' ακουστεί διαμαρτυρία, εκείνη την εποχή, που τόσοι άνθρωποι με 3, με 5, με 7 και παραπάνω χρόνια υπηρεσία έμεναν χωρίς δουλειά; Χωρίς διαμαρτυρίες, χωρίς απεργίες (!;), χωρίς συμπαράσταση από πουθενά, παραδεχτήκαμε στις 5...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΠΕΤΟΒΕΝ - FINITA COMOEDIA
Ο Έλληνας αναγνώστης του βιβλίου "Finita Comoedia" θα νιώσει πολλές φορές μια κάποια υπερηφάνεια απ' το γεγονός ότι η σκέψη του Μπετόβεν ήταν βαθιά ποτισμένη από τα νάματα των μεγάλων ποιητών και τραγικών της ελληνικής αρχαιότητας, τους οποίους είχε στο προσκέφαλό του μέχρι τις τελευταίες στιγμές της ζωής του. "Γοητεύεται κανείς να σκέφτεται", γράφει ο Ρομαίν Ρολλάν, "ότι οι τελευταίες ώρες διαύγειας του Μπετόβεν λούστηκαν από το Ιόνιο αυτό φως (της Οδύσσειας) κι από τη μεγάλη πνοή της θάλασσας που δεν είδε ποτέ. Η τελευταία του ψυχαγωγία ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ