ΚΟΥΚΚΙΔΑ

HOLY ANARCHY
ALPHA Fire How beautifully do the banks burn! A bomb explodes into the parliament Thousands of colourful butterflies pop out from everywhere Black flowers blossom in the sky A silver moon rises, enclosing an A [From the publisher]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΕΡΙ ΓΑΜΟΥ ΚΑΙ ΕΡΩΤΑ
Κάποια μέρα, στο μέλλον, άντρες και γυναίκες θα ξεσηκωθούν, θα κατακτήσουν τη βουνοκορφή, θα σμίξουν ρωμαλέοι, δυνατοί και ελεύθεροι, έτοιμοι να δεχτούν, να μοιραστούν και να απολαύσουν τις χρυσαφένιες αχτίδες του έρωτα. Ποια ιδέα, ποια φαντασία, ποια φαντασίωση, ποια ποιητική ιδιοφυΐα μπορεί να προβλέψει, έστω κατά προσέγγιση, τις προοπτικές μιας τέτοιας δύναμης στη ζωή των ανδρών και των γυναικών; Αν ο κόσμος πρόκειται κάποτε να γεννήσει την αληθινή συντροφικότητα και μοναδικότητα, όχι ο γάμος, αλλά η αγάπη θα είναι ο γεννήτορας. (Από τη...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΣΟΦΙΑ ΔΕΝ ΜΕΝΕΙ ΠΙΑ ΕΔΩ
Σε όλη τη διάρκεια της παράστασης η Σοφία φέρεται με τέτοιο τρόπο ώστε να δίνει την εντύπωση πως κάτι δεν πάει καλά, πως μάλλον δεν στέκει καλά στα μυαλά της. Εμφανίζεται να κοιτάει διαρκώς γύρω της, σαν να φοβάται μήπως έρχεται κανείς. Πηγαίνει και ανοίγει την τηλεόραση και έπειτα βουλιάζει στον καναπέ. Μετά από λίγο καταφθάνει η μητριά της. ΣΤΟ ΣΑΛΟΝΙ ΜΑΝΑ: Μπα, εδώ είσαι του λόγου σου, και έχω φάει τον τόπο να σε ψάχνω μες στο σπίτι! Τι έγινε, πάλι τηλεόραση χαζεύεις; Δεν σηκώνεσαι να κάνεις καμιά δουλειά; Βαρέθηκα να σου λέω κάθε μέρα ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΝΑΙΝΕ
Η ιστορία της Ναϊνέ από τη Ροδόπη του 1880 μας δείχνει την καταπίεση που, αιώνες τώρα, υφίστανται οι μουσουλμάνες γυναίκες, οι οποίες παλεύουν για ισότητα και ελευθερία και προσπαθούν να σπάσουν τα δεσμά με τα οποία η θρησκεία και οι άντρες αγάδες τους τις κρατούν φυλακισμένες. (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΓΙΑ ΑΝΑΡΧΙΑ
HOLLY ANARCHY She bites her lips whilst the lightning rain keeps on falling She hugs her children She tells them stories about Holly Anarchy About her armed hand About her youthful flame About the way she walks About her bravery when she fires on the mirror and the minced words About her holy rage against people who stay silent before the light of the soul (From the publisher) ΑΓΙΑ ΑΝΑΡΧΙΑ Δαγκώνει τα χείλη της καθώς η αστροβροχή συνεχίζει να πέφτει Αγκαλιάζει τα παιδιά της Τούς μιλά για την Αγία Αναρχία Το οπλισμένο χέρι της Τη νεανικ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΝΤΙΣΥΣΤΗΜΙΚΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ
Σήμερα τα αντισυστημικά κινήματα βρίσκονται αντιμέτωπα με ορισμένα σοβαρά διλήμματα. Το πρώτο αφορά το αν πρέπει να αναγνωρίσουν ή όχι την ύπαρξη μιας κρίσης στη δομή του ιστορικού καπιταλισμού. Το δεύτερο έχει να κάνει με το ποιες θα πρέπει να είναι οι προτεραιότητες των βραχυπρόθεσμων και μεσοπρόθεσμων δράσεών τους. Αξιοσημείωτος στα αντισυστημικά κινήματα της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα είναι ο βαθμός με τον οποίο οι διενέξεις στις οποίες είχαν εμπλακεί κατά το τελευταίο τρίτο του 20ού αιώνα, και οι οποίες παλιότερα είχαν ξορκιστ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΑΚΗΣ ΣΕΡΒΟΣ (1953-2020)
Η "έκτακτη κατάσταση" στα αστικά καθεστώτα δεν είναι ένα "παρά φύσιν φαινόμενο". Ουσιαστικά αποτελεί το ιδανικό τους πρότυπο προς το οποίο ρέπουν διαρκώς. Η ταχύτητα, η ανάσχεση ή η αντιστροφή αυτής της ροπής δεν είναι τίποτα άλλο παρά αποτέλεσμα ταξικών συσχετισμών, που διαμορφώνονται τόσο στον κάθε επιμέρους κοινωνικό σχηματισμό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο. (Μάκης Σέρβος, από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΑ ΡΟΥΧΑ
Καταγράφω τα "εγώ" και τα "θέλω" μιας ζωής που μου κλέψανε οι θεοί και οι δαίμονες. Τώρα θέλω να αναστήσω τη ζωή μου, θέλω να μπορέσω να ζήσω. Το χρωστάω στη μάνα μου, τον πατέρα μου, στα αδέρφια μου που δεν χόρτασα - τη ζωή που μου σακάτεψε όλα μου τα όνειρα. Τώρα θέλω να ξεγυμνωθώ από το σάπιο κορμί μου και να αφήσω τις αισθήσεις μου να πετάξουν. Θέλω να κλάψω για όσα έζησα. Θέλω να γελάσω για αυτά που περάσαν και φύγαν από τη ζωή μου. Μισώ τον κόσμο που με άδειασε σαν σακί άμμο μέσα στη θάλασσα και με εξαφάνισε από το πρόσωπο της γης. Π...
Διαβάστε περισσότερα...

ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΗ ΠΛΗΝ ΕΡΗΜΟΣ
του ακροταίναρου σε περιμένει θάλασσα φ οβούνται οι ασφόδελοι τα τέλειά της ρίγη του μαύρου πέλαγου πιο κίτρινοι γίνονται τώρα ένα με το φως το διαλυμένο τέθριππο τις πύλες του θανάτου (λιβάδι δίχως άνθη σκοτεινά Νερά. προετοιμάσου) [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΟΥΣΩΝΕΣ ΤΑ ΔΕΝΔΡΑ ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΝΤΑΙ ΝΑ ΑΝΑΣΑΝΟΥΝ
Θέλω να γυρίσουμε εκεί που οι άνθρωποι φροντίζουν το φεγγάρι Εκεί που τα σπίτια δεν έχουν καθρέπτες Και τα παιδιά σκαρφαλώνουν στα σύννεφα Εκεί που τα χελιδόνια την άνοιξη περνούν ώρες κάνοντας συντροφιά στους τρελούς και στους ποιητές Εκεί που κάποτε ζήσαμε Εκεί που κάποτε έσβησες ένα ποίημα γιατί δεν το καταλάβαινες. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ!
Πιστεύω ότι είναι πια καιρός να [...] αλλάξουν οι παλιές δομές, ώστε να περάσουμε από τον βούρκο της διαχρονικής εξαθλίωσης και να μπούμε σε έναν κόσμο αλληλεγγύης και σεβασμού μετάξι) των ανθρώπων, πέρα από οποιεσδήποτε φυλετικές και θρησκευτικές διαφορές. Αυτό θα γίνει εφικτό όταν οι επόμενες γενιές, έχοντας αναπτύξει μια άλλη νοοτροπία, θα δουν τα εγκλήματα που έκαναν οι παλιότερες και θα κτίσουν κάτι το καινούργιο. [...] ώστε να οδηγήσουν βήμα-βήμα τους πολίτες στον δρόμο της λογικής και της αλήθειας, στήνοντας μια κοινωνία απαλλαγμένη...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΕΞΠΡΕΣΣΙΟΝΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ Κ. Θ. ΡΙΖΑΚΗ
[...] Σαν από θαμπό μαύρο βελούδο το σκηνικό ένα μακρόσυρτο χειμωνιάτικο βράδυ με τα δέντρα να σαλεύουν και την παλίρροια να ανεβαίνει αργά. Ο ποιητής ξύπνιος έχει τα πορτοπαράθυρα κλειστά. Προχωράει στον σκοτεινό διάδρομο και υποδέχεται τα αγαπημένα πρόσωπα, μητέρα, πατέρα, αδελφή, που έχουν εκδημήσει. [...] Ο εξπρεσιονισμός του Ριζάκη μοιάζει με βουβή διαμαρτυρία κατά του εκτρωματικού κόσμου μέσα στον οποίο είναι αναγκασμένος να ζει. Τα ποιήματα χοϊκά, εκπέμπουν ανάσα πυρετική που συμπορεύεται με τη Μοίρα του Θανάτου. Η περιοχή του είναι...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΑ ΟΜΗΡΟΓΗΘΗ
Στην αρχή μαζεύεις άπληστα, θέλεις να ενημερωθείς για τα πάντα, μαζεύεις από παντού, τα βιβλία ξεχειλίζουν από τα ράφια της βιβλιοθήκης προς το γραφείο σου, στοίβες υψώνονται πάνω σε τραπέζια και καρέκλες. Είναι η περίοδος που διανύεις, συνέχισε λοιπόν να 'σαι πολυσυλλεκτικός, ν' αναζητάς εδώ και κει, αυτή 'ναι η αλήθεια σου τώρα. Γιατί εκεί στα σαράντα σκέφτεσαι για πρώτη φορά το ξεδιάλεγμα. Χίλια βιβλία μόνο, τα καλύτερα, εκείνα που σου είναι απαραίτητα, που ήταν σταθμός και συμπύκνωση, εκείνα που ανοίγεις τακτικά ή έστω προστρέχεις σ' α...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΤΙΣ ΑΜΜΟΥΔΙΕΣ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ
Μια στάμνα νερό και τα μάτια σου διάφανα ο ήλιος ηλιότερος το φως αγγελικό και μαύρο. Στα βάθη οι αχινοί δεν περπατούν ελάχιστα εμείς περπατάμε το λέει η ζωή για το γνωστό, άγνωστο. (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΓΡΑΜΜΗ ΤΟΚΥΟ - ΜΥΚΗΝΕΣ
"Χάι Κου για την Έικο": Φιλιά - χάι κου μου στέλνουν τα μάτια σου. Φιλώ και γράφω. Τα μάτια σχιστά πρωτόγνωρα, ανοίγουν, μου κλείνουν το χθες. Φως και σκοτάδι στα άπω μάτια. Μοίρα ποια, μου κληρώνουν; Έν' άστρο πέφτει, ο κόσμος αίφνης γλυκός. Πρόλαβες ευχή. [...] (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...

Αγαπημένε μου πατέρα
Στον πατέρα άρεσε πολύ η όπερα, ειδικά ο Ντομίνγκο. πήγαινε συχνά στη Λυρική. οι άριες ησύχαζαν την ταραγμένη ψυχή. ο πατέρας φυσούσε αυτό που είχε μέσα και τον έτρωγε. άκουγε το τραγούδι κι αμέσως έφευγε το στίγμα. στον πατέρα άρεσαν τα παράδοξα. εμείς προσπαθούσαμε να τον κοιτάμε με ευγένεια. όταν τον έπιανε το παραλήρημα. μίλαγε ακατάσχετα. ήταν ανυπόφορος. και όμως τρυφερός. επιπλέον. υπήρξε ιδιαίτερα όμορφος. ο πατέρας περπατούσε τρέχοντας. γέλαγε δυνατά στο σινεμά. καμιά φορά, μόνο εκείνος γέλαγε. όταν τον έπιανε το διωκτικό, υπέφερε...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΓΑΠΗ ΜΟΝΟ ΑΓΑΠΗ
Τα σώματά μας σβήνουν, χάνονται, και εκείνο που μένει στο τέλος από τους ανθρώπους για να τους θυμόμαστε είναι η αγάπη. Πίστευα στους ανθρώπους, στην καλοσύνη, στην αλήθεια. Μα τώρα πια δεν πιστεύω σε τίποτα, γιατί το μόνο που βλέπω γύρω μου είναι σκοτεινιά, απελπισία, σιωπή. Μιας όμως και δεν λες εσύ την αλήθεια γιατί φοβάσαι και τρέμεις, γιατί δεν είσαι άντρας αλλά ένα άθλιο υποκείμενο, ένας παπάς που επιμένεις να κρύβεσαι πίσω από τα φουστάνια που τα βάφτισες ράσα, θα σε ξεμπροστιάσω εγώ, που ξέρω πολύ καλά την ιστορία σου. (Από την παρ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΤΙΣ ΠΡΟΘΗΚΕΣ
Τιμώ, ασφαλώς, τα ένδοξα εκθέματα που δεν αγγίζει ο χρόνος τιμώ τον στιβαρό Ηνίοχο στους Δελφούς, τον Δία (ή Ποσειδώνα) -κραταιό!- του Αρτεμισίου, τον ωραίο Ερμή του Πραξιτέλη, κι άλλα πολλά, της τέχνης απαράμιλλα μνημεία, πλην με τα χρόνια απόχτησα κι ετούτο το κουσούρι ώρες να στέκομαι μπροστά σε μια προθήκη με σκεύη ταπεινά, χρειώδη του καθ' ημέραν βίου κι άλλα ψιλολόγια ώρες να στέκομαι, να τα κοιτώ είτε περίτεχνα, είτε απλοϊκά, χοντροκομμένα και να ρωτάω τους ξεναγούς να γυροφέρνω τα κοιτώ βυθίζομαι σ' αυτές τις ανεξάντλητες π...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ 8ο ΑΜΑΡΤΗΜΑ
Έχετε ακούσει για τους μοναχικούς ανθρώπους; Οι μοναχικοί άνθρωποι είναι σαν τους μπαμπούλες, τους καλικάντζαρους και τις αγαπημένες λάμιες του αδελφού μου, πλάσματα νοσηρά και υποχθόνια. Ξεπετάγονται από τις σκοτεινές γωνίες, προκαλούν φρίκη και αποτροπιασμό. Προσπαθούν να ανήκουν, μα δεν ξεγελούν κανέναν. Κανείς δεν αντέχει να τους κοιτάζει για πολύ - γίνονται η άβυσσος που μας επιστρέφει το βλέμμα της. Κι εγώ, η μικρή, πέρα από τον θάνατο αφοσιωμένη αδελφή του Συγγραφέα, διαβάζοντας το κύκνειο άσμα του, νιώθω ένα ρίγος θαυμασμού. Που πρ...
Διαβάστε περισσότερα...

«ΙΣΩΣ ΝΑ ΥΠΗΡΧΕ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΔΡΟΜΟΣ» / ΜΕΤΑ... Η ΣΙΩΠΗ
Σκουπίδια, άχρηστα, ελεεινά ανθρωπάκια της δεκάρας αυτό ήσασταν, και όμως κάνατε τους έξυπνους, τους σπουδαίους, υποταγμένοι στις φαντασιοπληξίες του μυαλού σας! Πού πήγαν τα όνειρά σας, πού σας ταξίδεψαν; Μα φυσικά, πού αλλού... στα σκοτάδια της ψυχής σας. Τι με κοιτάτε; Αφήστε με να σας πω αλήθειες, ελευθερώστε τη φωνή μου, για να δείτε την πραγματικότητα στα μάτια σας και στην ψυχή σας. Γιατί από όλα όσα έχουν ως τώρα συμβεί, τίποτα δεν θα πρέπει να θεωρηθεί χαμένο για την ιστορία μας. Φτάνει πια, δεν θέλω να ακούσω τίποτε άλλο, κατάλαβ...
Διαβάστε περισσότερα...