ΜΕΛΑΝΙ

ΟΙ ΕΠΤΑ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΟΥ ΚΥΑΝΟΠΩΓΩΝΑ
«Ο Μπερνάρ ντε Μοντραγκού ήταν ένας πολύ όμορφος άντρας, ψηλός, με φαρδιές πλάτες, ευτραφής και με καλοφτιαγμένη όψη χωριάτης ωστόσο, και μυρίζοντας περισσότερο δάσος παρά μπουντουάρ και σαλόνια. Παρ'όλα αυτά, η αλήθεια είναι ότι δεν άρεσε στις κυρίες όσο θα έπρεπε να τους αρέσει, έτσι ομορφάντρας και πλούσιος που ήταν. Και ο λόγος ήταν η ντροπαλοσύνη του, η ντροπαλοσύνη και όχι η γενειάδα του. Οι κυρίες ασκούσαν επάνω του μια ακαταμάχητη έλξη και του προκαλούσαν αξεπέραστο φόβο. Όσο του άρεσαν, άλλο τόσο τις φοβόταν. Ιδού η προέλευση και...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΓΕΩΓΡΑΦΙΑΣ
Η Ελλάδα κατέχει σημαίνουσα θέση στο βιβλίο, "Η Εκδίκηση της Γεωγραφίας". Και αυτό επειδή αναγνωρίζω την Ελλάδα ως προάγγελο των ευρύτερων γεωπολιτικών τάσεων. Προφανώς, η Ελλάδα δεν θα καθορίσει το πεπρωμένο της Ευρώπης και της Ρωσίας, θα καταδείξει όμως προς τα πού βαίνουν οι σχέσεις ισχύος μεταξύ τους, καθώς βρίσκεται εξίσου κοντά τόσο στη Μόσχα όσο και στις Βρυξέλλες. Θεωρήστε λοιπόν αυτό το βιβλίο ως την ολοκλήρωση ενός διανοητικού ταξιδιού που ξεκίνησε από την Ελλάδα, εκείνη τη μέρα που κατέβηκα από το τρένο ως ένας δεκαεννιάχρονος π...
Διαβάστε περισσότερα...

ΓΚΑΝΑΣ: ΠΟΙΗΜΑΤΑ, 1978-2012
"Χαμένες οικειότητες": Το ντέφι μονάχο, χωρίς κλαρίνο, χωρίς πλατάνι, να εκρήγνυται κάπου βαθιά, σμπαράλια να γίνονται τα μεσημέρια. Φωτεινό πεινασμένο γεράκι, να γράφει κύκλους πάνω απ' τον κόκορα, να του δίνει μια με το ράμφος, ν' ανοίγει το καύκαλό του κι οι κότες πιο δίπλα να βοσκάνε στουρνάρι για να θωρακίσουν το σπέρμα του. Ψηλά ψηλά τα χελιδόνια χαύοντας μύγες, πετσοκόβοντας τον αέρα πέρα δώθε, αλλά το γαλάζιο ανέπαφο, να σαλπίζει ουρανό ως το σούρουπο. Περαστικά μας τώρα. Στα σπάρτα οι μνήμες, στις πολυκατοικίες τα υφαντά τους. Χερ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΣΚΛΑΒΑ
"Ανάμεσα σε όλα εκείνα τα καταβεβλημένα κορμιά, μονάχα ένα κορίτσι είχε το βλέμμα του υψωμένο προς μιαν αδιευκρίνιστη κατεύθυνση. Ένα κορίτσι απίστευτα λεπτό, με μαύρα μακριά μαλλιά και βαθιές χαρακιές στα μπράτσα. Μόλις πέρασα από μπροστά της, ένιωσα τα μάτια της να καρφώνονται πάνω μου. Χωρίς να το καταλάβω, στάθηκα και την κοίταξα κι εγώ. Τότε εκείνη έπεσε στα γόνατα και σταύρωσε τα χέρια της σε μια ικεσία. Αυτή η εικόνα ήταν ίσως ό,τι πιο θλιβερό έχω δει ποτέ στη ζωή μου. Στη θέση των ματιών της έβαλα τα μάτια της Κάθριν και της Λουίζ....
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΡΟΜΠΕΤΑ
«Ήταν το μυστικό μας. Αυτό ήταν όλο. Πολλοί άνθρωποι έχουν μυστικά, έτσι δεν είναι; Ο κόσμος κυριαρχείται από μυστικά. Τι είδους μέρος θα ήταν ο κόσμος χωρίς αυτά; Το μυστικό μας ήταν ακίνδυνο. Δεν έκανε κακό σε κανέναν». Το μυστικό στο οποίο αναφέρεται η Μίλισεντ Μούντι, χήρα του μεγάλου τρομπετίστα της τζαζ Τζος Μούντι, μπορεί να ήταν ακίνδυνο όσο εκείνος ζούσε, όταν όμως πεθαίνει και η αλήθεια έρχεται στο φως, το σοκ είναι μεγάλο για πολλούς ανθρώπους. Μπορούμε να το αποκαλύψουμε, ο σύζυγος της Μίλισεντ ήταν, στην πραγματικότητα, γυναίκ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΝΔΟΡΡΑ
Από όλα τα θεατρικά έργα του μεγάλου Ελβετού συγγραφέα Μαξ Φρις (1911 - 1991) η Ανδόρρα θεωρείται το αριστούργημά του. Έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και έχει παιχτεί σε όλο τον κόσμο με τεράστια επιτυχία. Στην Ελλάδα το έργο ανέβηκε μόνο μία φορά το 1962 από το Θέατρο Τέχνης. Ο Κάρολος Κουν έπαιξε το ρόλο του πατέρα. Ο Μαξ Φρις έγραψε την Ανδόρρα όταν ήταν πενήντα ετών, και ασχολείται σ' αυτό το έργο με ένα θέμα που επανέρχεται συχνά στα βιβλία του. Ο νεαρός Αντρί, από τον οποίο όλος ο κόσμος περιμένει να ζει και να συμπεριφέρεται σα...
Διαβάστε περισσότερα...

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
Ο Ντέιβιντ Σεντάρις περνάει τα Χριστούγεννα μεταμφιεσμένος σε Ξωτικό. Στη Χώρα των Χριστουγέννων του πολυκαταστήματος Macy's στη Νέα Υόρκη, συναντάει τον Άγιο Βασίλη, ενοχλητικούς γονείς, παλιμπαιδίζουσες σαραντάρες, κλαψιάρικα παιδάκια και μηχανικούς πιγκουίνους. Στο "Ημερολόγιο" αυτό, που τον καταξίωσε ως συγγραφέα, παρουσιάζει τα παρασκήνια των Χριστουγέννων με τη γνωστή, πλέον, λοξή ματιά του, και μας χαρίζει ένα ξεκαρδιστικό αφήγημα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) Ο Σεντάρις είναι ένας άνθρωπος που μπορεί να σου κλέ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΡΑΜΠΑΛΑ
Άνθρωποι που βασανίζονται εξίσου από τη μοναξιά και από τη συντροφικότητα. Άνθρωποι που στέκονται αμήχανοι και αμφίθυμοι μπροστά στη ζωή όπως αυτή συντίθεται από τα αδιέξοδα των ερωτικών σχέσεων και της οικογένειας, την ανεπάρκεια του ατόμου και της κοινωνίας, τις παγίδες της μνήμης και το αναπότρεπτο του θανάτου. Άνθρωποι που βιώνουν την ύπαρξη πότε με απόγνωση και πότε με απάθεια, πότε με εμπεδωμένη θλίψη και πότε με χιούμορ. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΦΑΜΙΛΙΑΛ
"Επτά το απόγευμα και Ιούνης. Μοιάζει ξημέρωμα και φθινόπωρο. Τη χθεσινή νύχτα έβρεξε. Δρόσισαν τα χ(ρ)ώματα. Ο αέρας καθαρός, σχεδόν εισαγόμενος. Μυρίζει Λυών. Μυρίζει πάνω κάτω βόλτες στον Ροδανό. Οι μεγαλύτερες ομορφιές μιας πόλης αράζουν στις αποβάθρες της. Έτσι κάναμε κι εμείς. Ξαπλώναμε στα τεχνητά γρασίδια, ανάσκελα με τα χέρια ανοιχτά κι αγκαλιάζαμε. Πότε τον ουρανό, πότε ο ένας τον άλλο. Όλες οι μέρες κοντά στο ποτάμι θυμίζουν Κυριακή. Όχι εκείνη τη μελαγχολική των εφηβικών σου χρόνων. Την άλλη, την καινούργια. Εκείνη που την περπ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΓΟΥΛΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΤΗΡΙ
[...] Ο κύριος Βάγιος λοιπόν το πήρε απόφαση από κάποια στιγμή και μετά ότι αυτό που είχε δεν ήταν μαγαζί. Ήταν μια αλάνα για τις μανούβρες αυτών που είχαν κάνει λάθος στη στροφή. Και έτσι επέστρεψε σε εκείνη τη φάση που δεν ανασηκωνόταν από την καρέκλα του. Παρακολουθούσε τα αυτοκίνητα να έρχονται και να φεύγουν, όπως κάτι γριές σε αυτά τα σπίτια που περνάει από μέσα από το χωριό η Εθνική Οδός, που κάθονται όλο το απόγευμα σε μια καρέκλα μες στον δρόμο και μετράνε αποβλακωμένες αυτοκίνητα να περνάνε το ένα μετά το άλλο. Με τον καιρό αποθρ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΑΜΑΔΕΣ ΒΟΡΕΙΩΝ ΠΡΟΑΣΤΙΩΝ
«Οι άντρες είναι σαν τα σκουπίδια: δεν πρέπει να μένουν στο σπίτι, βρομάνε» είναι το μότο ζωής πέντε φιλενάδων. Η Δανάη ταΐζει τα παιδιά της με απομεινάρια από τις λαμπρές δεξιώσεις της πλούσιας φίλης της τα δωροδοκεί διαρκώς και νιώθει όμηρος στο ίδιο της το σπίτι (το μόνο καταφύγιό της είναι η τουαλέτα) ενώ ο άντρας, η μαμά και η πεθερά της την αντιμετωπίζουν με παγερή αποδοκιμασία σαν νταντά υπό απόλυση. Η Λυδία, εξοντωμένη από τα καθημερινά τρίωρα στον Καίσαρη, τον Gavello και τον Καρούζο, παριστάνει τη Ρωσίδα υπηρέτρια όταν της τηλε...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΘΕΡΜΟΣΤΑΤΗΣ
Στα δεκατρία διηγήματα του βιβλίου, ο Κωνσταντίνος Πουλής προσεγγίζει με υποδόρια ειρωνεία ζητήματα φλέγοντα της εποχής και άλλα λιγότερο φλέγοντα, πιάνοντας πάντα κέντρο στο τέλος κάθε ιστορίας, αγγίζοντας χαμηλόφωνα και ουσιαστικά το αβάσταχτα ελαφρύ και τραγικό της ανθρώπινης συγκυρίας. Ο συγγραφέας μας μιλάει για το σήμερα, τελικά, αλλά αυτό είναι μόνο ένα προσωπείο, αφού φροντίζει με τον παιγνιώδη τρόπο του να ξεσκονίσει από οτιδήποτε εφήμερο τον πυρήνα των ιστοριών του. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) "Όταν λέμε 35ο...
Διαβάστε περισσότερα...

GOLDEN GIRL
Η Ζωή είναι φιλόδοξη. Η Ζωή είναι δυναμική. Η Ζωή είναι επιτυχημένη. Η Ζωή είναι εντελώς μόνη. Εργάζεται σε μεγάλη τράπεζα επενδύσεων στο Λονδίνο, παίρνει το αεροπλάνο με τη συχνότητα που άλλοι παίρνουν ταξί, οργώνει τις αίθουσες συσκέψεων πάνω σε ψηλοτάκουνες γόβες. Μέχρι που το σύμπαν της καταρρέει όταν την απολύουν, και από το μεγαλοπρεπές City βρίσκεται στο αξιοπρεπές Σκαλάκι Κορινθίας των 254 μόνιμων κατοίκων, πίσω στο σπίτι της μητέρας της. Ξαφνικά είναι αποκομμένη από τον κόσμο, χωρίς κινητό, χωρίς internet, χωρίς να μπορεί να στείλ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΤΡΑΒΑΙΓΚΙΝ
Το γυάλινο κτίριο είναι στο τέλος του δρόμου. Μετά από το γκαράζ, το εργοστάσιο, το κολυμβητήριο με την άδεια πισίνα, το έρημο πάρκινγκ. Μετά από το καζίνο. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ
ΜΙΚΡΟΙ ΘΑΝΑΤΟΙ Πόσους μικρούς θανάτους έχει η μέρα μου· ο ήχος απ'το ξυπνητήρι το κουδούνισμα του τηλεφώνου η φωνή που λέει «έτοιμο το φαγητό» και μία άλλη που ρωτά «τι κάνεις;» ο χτύπος στην εξώπορτα η επίσκεψη της θείας «μαμά, έλα να παίξουμε» και «πες μου, έχω άδικο να θέλω...» Είναι και τα διόδια τα ταμεία η εφορία ο κύριος που ζητά οδηγίες γιατί χάθηκε κι αυτή η πληροφορία που πρέπει ν' ανασύρω ξαφνικά. Πόσες φορές μες στην ημέρα πρέπει να σε χάνω; [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΕΡΙ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ ΚΑΙ ΤΡΕΛΩΝ
Την άνοιξη του 1946 ο Μάρτιν Χάιντεγγερ -για πολλούς ο μεγαλύτερος φιλόσοφος του 20ού αιώνα- υπέστη νευρικό κλονισμό κατά τη διάρκεια της ανάκρισής του στην Επιτροπή Αποναζιστικοποιήσης, που ασχολείτο με τη φύση και το εύρος της εμπλοκής του με το Εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και τα χρόνια αμέσως πριν. Εισήχθη επισήμως στο Κρατικό Νοσοκομείο της Βίδας και υπεβλήθη σε θεραπεία από τον εκπαιδευμένο ψυχαναλυτή δρ Βίκτωρα φον Γκεμπσάτελ. Για πρώτη φορά στη ζωή του ο κραταιός και διάσημος καθηγητής καλείτα...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΕΣΑΚΤΗ
"Δε μου λες, θύμισέ μου, έχεις μια καταγωγή από Ικαρία εσύ, έτσι δεν είναι;" "Ναι. Μια καταγωγή". "Είδες μνήμη όμως, ε!" "Είσαι θηρίο". "Και; Πας συχνά;" "Ικαρία; Έχω να πάω είκοσι χρόνια..." "Ωραία. Ετοιμάσου. Φεύγεις μεθαύριο". (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) «Ο Μιχάλης Κρόκος είναι γνωστός μας από το Δε Λες Κουβέντα, το προηγούμενο αστυνομικό μυθιστόρημα του Μαλαφέκα. Λίγο alter ego του συγγραφέα και λίγο τρολαρισμένος χαρακτήρας, μας δημιουργεί τη λαχτάρα να παρακολουθήσουμε τις νέες του περιπέτειες στο νησί των γκρού...
Διαβάστε περισσότερα...

ΒΡΟΧΕΣ ΒΕΡΜΙΟΥ
ΣΤΙΣ ΠΛΑΓΙΕΣ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ Παιδί γυμνό μια σπιθαμή σαλαγάει το κοπάδι πίνει αφροσμένο γάλα κρύο νερό στο πηγάδι Και η σκύλα μπασιούρα πέτρα πιστή στο έμπα της στάνης [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΙΚΡΑ ΠΕΖΑ
Πως ήταν, άραγε, ο πρώτος μου θηλασμός; Στο κρεβάτι της κλινικής Πολενάκη, σίγουρα, στην οδό Φερών. Έξω θα είχε κρύο (προχωρημένος μήνας Μάρτης) και θα φυσούσαν θρύμματα εμφυλίου σπαραγμού, σαν παλιόχαρτα που σέρνονταν στις γραμμές του τραμ. Η μάνα μου θα άνοιξε τη ροζ ρόμπα της (πάντοτε φορούσε ροζ) και θα 'φερε τρυφερά, αλλά αμήχανα, τα χείλη μου στο μικρό της στήθος. Πόσο βελούδινο θα 'ταν το κράτημά της (το χάδι της υπήρξε πάντα πιο γλυκό από νανούρισμα), ποιες αθώες λέξεις θα μου ψιθύρισε, πώς θα με παρηγόρησε που είχα γεννηθεί... Κι ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ - RENE CHAR
Όσο φωτεινός λάμπει στο στερέωμα της ποίησης ο Οδυσσέας Ελύτης, τόσο σκοτεινός αποκαλύπτεται ο Γάλλος ποιητής Rene Char, σχίζοντας το έρεβος με κεραυνοβόλους στίχους που μοιάζουν με χρησμούς. Έτσι, οι δύο ποιητές εκφράζουν αντιθετικές, αλλά και συμπληρωματικές όψεις του μεσογειακού πολιτισμού, αποδεχόμενοι, ο καθένας με τον τρόπο του, την υψηλή επήρεια του αινιγματικού Ηράκλειτου. Ο Ελύτης εξυμνεί τη διαύγεια του ευήλιου Αιγαίου και ο Char την άγρια λιτότητα της βουνήσιας Προβηγκίας. Οι δύο ποιητές εδραιώνουν την ποιητική τους σε μια προσω...
Διαβάστε περισσότερα...