ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ ΜΕΡΕΣ

ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΑΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΡΦΕΣ
«Α, δικό σου είναι το διαβατήριο στο γραφείο. Μα τι μαλάκας είναι αυτός, δεν μου είπε τίποτα. Μπορείς να φύγεις φίλε, δεν ξέρω ειλικρινά γιατί σε είχαν τόσες ώρες εδώ μέσα. Είναι μαλάκας ο τύπος. Ρε τον μαλάκα ρε». Ήταν ο αξιωματικός υπηρεσίας που είχε αντικαταστήσει τον προηγούμενο, ο οποίος θα μ' έστελνε στην Κακκαβιά. «Αυτό που σου έκανε στο στρατό το λένε καψόνι», μου εξήγησε με απογοήτευση στο ύφος του. Είχε ένα κάδρο πίσω από το γραφείο του το οποίο δεν είχα προσέξει πιο πριν. Μου έκανε εντύπωση διότι δεν ήταν ένα συνηθισμένο κάδρο μ...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΑΝΙΣΟΡΡΟΠΟΣ
Ο Ανισόρροπος μιλάει σε δεύτερο πρόσωπο επειδή απευθύνεται σε μένα και σε σένα. Σαν φίλος. Και μόνο ως τέτοιος συμβουλεύει. Ο Ανισόρροπος είναι ο καλός σου φίλος. Μόνο με αυτό το δικαίωμα, με το δικαίωμα που έχει ένας καλός σου φίλος, σου παρουσιάζει αυτό το βιβλίο και εύχομαι να το βρεις τόσο ευανάγνωστο και κατανοητό, ώστε να αποστηθίζεις εύκολα ό,τι σε αφορά και να το εφαρμόζεις καθημερινά, προκειμένου να ισορροπείς, όποτε εσύ ο ίδιος κρίνεις ότι γίνεσαι ανισόρροπος. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΑ ΤΕΤΡΑΔΙΑ ΕΝΟΣ ΘΗΛΑΣΤΙΚΟΥ
Τον άνθρωπο που έχει δίκιο δεν τον βλέπουν -γενικά- με καλό μάτι. Ακόμα και με γυαλιά. Θα πρέπει να το ξέρει και να μην φιλοδοξεί κάτι άλλο από το να έχει δίκιο - αν αυτό είναι που θέλει. Μα αυτός που επιθυμεί την προσωπική του ηρεμία, θα φροντίσει να έχει πάντα άδικο... εντελώς άδικο - κι ακόμα περισσότερο... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΝΗΣΟΛΟΓΙΟ ΠΑΘΩΝ
ΠΡΟΟΙΜΙΟ ΘΑΛΑΣΣΩΝ, ΝΗΣΩΝ ΚΑΙ ΠΑΘΩΝ Αυτό το βιβλίο πραγματεύεται θάλασσες, νησιά και το πάθος μας να τις διαπλέουμε ή να τα κατοικούμε. Τα νησιά είναι ελληνικά, όπως ελληνικές είναι και οι θάλασσες που τα περιβάλλουν. Το πάθος είναι αυτού που γράφει, αυτού που τις διαπλέει και αυτού που τα κατοικεί, ενώ εναλλάσσονται οι φωνές στην αφήγηση διστάζοντας μεταξύ δρόμου και προορισμού. Στα περισσότερα από τα ποιήματα δεν υπάρχουν αναφορές σε συγκεκριμένα μέρη, επειδή σ' αυτό το βιβλίο γίνεται προσπάθεια να είναι η αφήγηση ελεύθερη από τοπικούς πε...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΠΛΗ ΜΕΤΑΒΑΣΗ
Αυτή τη στιγμή δεν ήθελε τίποτε άλλο. Μόνο να κάτσει και να την αποτυπώσει στο χαρτί. Να την καταγράψει, γιατί σαν αυτή την ιστορία(;) δεν είχε ποτέ ξαναζήσει. Ούτε που είχε φανταστεί ότι θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει ένα τέτοιο σενάριο, με όλες αυτές τις απίθανες σκηνές και τα πραγματικά περιστατικά. Τον είχε μεθύσει και ούτε που χρειάστηκε να φέρει το μπουκάλι με το ουίσκι του, να γεμίσει το ποτήρι. Ξέχασε ακόμη και να ανάψει τσιγάρο. Είχε ήδη ξεκινήσει χωρίς να το καταλάβει. Έτσι όπως πίστευε ότι θα πρέπει να γράφονται όλες οι ιστορίες. Α...
Διαβάστε περισσότερα...

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΤΙΣ ΡΑΓΕΣ
Αυτό είναι το τελευταίο βιβλίο από το εργαστήρι μας "Γράφουμε Ιστορίες". Το ταξίδι μας, σε αυτή τη μορφή, κλείνει εδώ. Συνεργαστήκαμε, φτιάξαμε ομάδες, ταξιδέψαμε με περισσότερους από εκατό συγγραφείς. Δεν έχει νόημα εδώ να αναφέρουμε τις όμορφες στιγμές, έχουν μιλήσει γι' αυτές όλα αυτά τα "παιδιά" που πέρασαν από το Εργαστήρι. Κάποιοι συγγραφείς ήρθαν για δεύτερη φορά, κι αυτό ήταν ιδιαίτερα τιμητικό για εμάς. Ένας από αυτούς ήταν και ο Χρήστος Καραντωνίου. Συνοδοιπόρος στο μεγάλο ταξίδι που έκανε το πρώτο εργαστήρι, το πιο περιπετειώδες...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΥΝΟΜΙΛΩΝΤΑΣ
"Προσπαθώ να μη σε θυμάμαι καθόλου, γιατί η μεγαλύτερη τραγωδία μας ήταν το πως αγγίξαμε την πιθανότητα ευτυχίας. Όσο πιο εφικτή φαίνεται να είναι η πιθανότητα μιας ευτυχισμένης συνύπαρξης, τόσο πιο σπαρακτική είναι η απώλεια. Επειδή συχνά θυμάμαι το άγγιγμά σου, και τη βραδύτητα που επινοήσαμε για να χαρούμε πιο πολύ το άγγιγμα και τα φιλιά μας, μια βραδύτητα που για μένα σημαίνει έρωτα, έπαψα να αναλώνω τη ζωτική μου ενέργεια σε άδοξα κορμιά που με τίποτα δεν μπορούν να μου δημιουργήσουν έναν οποιονδήποτε μύθο..." Στις σελίδες αυτού του ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΑ ΚΑΡΑΒΑΝΙΑ ΤΩΝ ΗΤΤΗΜΕΝΩΝ
Οι νόμοι στο Υστερνοχώρι είναι μόνο άγραφοι και ισχύουν αλλιώς απ' ό,τι στην κοινωνία. Και είναι φυσικό: εδώ είναι άνθρωποι άλλοι. Κανείς δεν ρωτάει τίποτε κανέναν, θα μπορούσε λοιπόν να έλθει όποιος θέλει, κανείς δεν τον εμποδίζει, μα οι πιο πολλοί είναι ερωτευμένοι, πληγωμένοι από έρωτα. Το Υστερνοχώρι στην πράξη είναι η πόλη του χαμένου έρωτα. Ξέρουν εδώ ότι μόνο όποιος αγαπήσει μια φορά και πληγωθεί από την αγάπη δεν μπορεί να ξαναζήσει ανάμεσα στους ανθρώπους... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΧΡΥΣΟΣΚΟΝΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΜΟΥ
Η συλλογή αποτελείται από ιστορίες για πράγματα που πονάνε, στιγμές καθημερινές, δύσκολες κάποτε, οδυνηρές άλλοτε, συχνά αναπόφευκτες. Πρόσωπα πληγωμένα, ανασφαλή ή μοναχικά, πρόσωπα που νιώθουν παγιδευμένα στην ίδια τους τη ζωή, διατρέχουν αυτές τις ιστορίες και μας εξομολογούνται τις ιδιαίτερες αγωνίες τους που ίσως δεν απέχουν πολύ από τις δικές μας. Είναι δυνατόν να συμφιλιωθείς με το θάνατο, να αποδεχτείς την απώλεια αγαπημένων προσώπων, να πιστέψεις ότι τα όνειρά σου δε θα πραγματοποιηθούν; Εκμηδενίζεται άραγε ο πόνος; Πώς διαχειρίζε...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΑΝΥΠΑΚΟΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ
Με όλη μου την καρδιά αποδέχομαι τη φράση: "Καλύτερη κυβέρνηση είναι εκείνη που κυβερνάει λιγότερο" και θα ήθελα πολύ να το δω αυτό να εφαρμόζεται στην πράξη όσο γίνεται πιο γρήγορα και συστηματικά. Αν αυτή η ρήση εφαρμοστεί στην πράξη, τότε θα οδηγήσει νομοτελειακά σε εκείνο που επίσης πιστεύω: "Η καλύτερη κυβέρνηση από όλες είναι αυτή που δεν κυβερνάει καθόλου". Κι όταν οι άνθρωποι θα είναι θα είναι έτοιμοι για κάτι τέτοιο αυτή θα είναι η κυβέρνηση που θα αξίζει να έχουν. Μια κυβέρνηση, στην καλύτερη περίπτωση, εξυπηρετεί το κοινό όφελος...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΤΣΟΝΓΚΛΑΣΕ ΑΠ' ΤΟ ΠΡΩΙ ΨΑΧΝΕΙ ΜΑΛΛΙΑ
Ένα ποτάμι θύμωσε κι ο Τσονγκλασέ απ' το πρωί ανεβοκατεβαίνει τους δρόμους της πόλης και προτιμά τα μακριά μαλλιά. Η Βουλάρα η Τσαπατσουλιστάν ατενίζει τη δυναστεία των Μινκ που κατεβαίνει τον Γράμμο. Η ινδή γιαγιά Κάλλη πηγαινοέρχεται σ' ένα σπίτι όπου τα τάπερ χρησιμοποιούνται και ως αντικαταθλιπτικά. Ένας άστεγος βρήκε παρηγοριά σ' ένα καζανάκι κι η καμπαρντίνα του Τρούμαν έγινε τρία παντελόνια. Μια Ουγγαρέζα τσιγγάνα διηγείται την ιστορία της μέσα από ένα πλεξιγκλάς. Ο Αλιάκμονας, τα Πιέρια, ένας Άγιος με το μοναστήρι του, η Παναγία Σο...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΟΙΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΟΥ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ
Ο ποιητής, ως έλλογος άνθρωπος πρώτα απ' όλα και ως δημιουργός ύστερα, είναι αδύνατο να παραμείνει ανεπηρέαστος από την εποχή του. Εκφράζεται μέσα από την καταγγελία, τη δήλωση της εναντίωσής του προς κάθε τυραννική μορφή εξουσίας, την κατάδειξη των μέσων χειραγώγησης που ο εξουσιαστικός μηχανισμός χρησιμοποιεί. Όλοι οι ποιητές που ανθολογούνται εδώ σύχνασαν στα ίδια αυτοδιαχειριζόμενα στέκια και καταλήγεις, όπως η Miles de Viviendas, Rimaya, Can Masdeu, Calamar, Can VIes, Reina de Africa, la Hamsa, la Bahia, κ.ά., πολλές από αυτές εκκενωμ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΝΙΦ
Οι άνθρωποι άμα μεγαλώσουν παντρεύουνται και κάνουν παιδιά. Αυτά είναι μικρά και κάνουν αταξίες και καμιά φορά ο μπαμπάς τα δέρνει αλλά η μαμά τα αγαπάει και τα κοιμίζει και τους φτιάχνει φαΐ. Ο μπαμπάς μου είπε άμα μάθεις να κάνεις τη χωρίστρα μόνος σου και να δένεις τα κορδόνια μόνος σου τότε θα γίνεις άντρας. Ύστερα θα παντρευτώ και θα κάνω παιδιά. Ο θείος Ηλίας δεν παντρεύεται επειδή είναι στα κατσάβραχα ούτε ο θείος Μανώλης επειδή τον κυνηγάνε. Ούτε η θεία Αγγελική γιατί προσέχει τη γιαγιά. Μετά άμα μεγαλώσουνε οι άνθρωποι γίνονται γέ...
Διαβάστε περισσότερα...