ΤΕΦΛΟΝ

ΒΟΥΚΑΜΒΙΛΙΑ ΠΟΠ
κάποτε μας νότισε το ίδιο γρασίδι πλέον σε συναντώ τυχαία και μου χαμογελάς νομίζοντας πως είμαστε πλυμένα και καθαρά απλωμένα στα σκοινιά του ακάλυπτου και έτσι όπως με φαντάζεσαι τεντωμένη και ατσαλάκωτη δεν βρίσκω τον τρόπο να σου πω πως νιώθω μήνες να σκονίζομαι ξεχασμένη κάτω από το κρεβάτι σου [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

Προλεποίηση
Άτομο Από μια άποψη όλοι έχουν πια μια άποψη, εγώ με κάθε ποίημα έχω και μια αποκάλυψη. Η ψυ μου λέει έχω με την ποίηση ψύχωση, γι' αυτό δεν έχω να πληρώσω την επίσκεψη· κάνει μια πρόβλεψη πως θα πάθω κατάθλιψη, φταίει που τ' αφεντικό μού 'κανε πάλι μείωση. Το κράτος δίνει κάτι ψιλά και τα λέει επίδομα, εγώ ψειρίζω αναψυκτικά απ' το πολυκατάστημα κι ο Ψηλός ζητά λεφτά να πάρει ψηλοτάκουνα. Ψυχοπλάκωμα, καλοκαίρι στην πόλη με καύσωνα, δελτίο στα τρόφιμα, μέχρι τον αγκώνα μαύρισμα, στα δελτία λεν για τσούχτρες στα βαθυπράσινα. Μια ζωή φτωχο...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΣΕΞ ΕΙΝΑΙ ΕΡΗΜΟΣ
Έτσι, η φαινομενικά "απλή" γλώσσα της Ρωσίδας ποιήτριας αποτυπώνει ωμά και χωρίς περιστροφές τη ρωσική πραγματικότητα, έναν κόσμο "σκληρόπετσο, μοναχικό/ σαν εγκαταλειμμένο εργοστάσιο σε βιομηχανική ζώνη". Ωστόσο, η ποίησή της υψώνεται ταυτόχρονα πάνω από αυτή την απελπιστική πραγματικότητα, προσπαθώντας να την ανατρέψει. Η γυναικεία σεξουαλικότητα, τα ζητήματα φύλου, το εργοστάσιο, οι διαδηλώσεις, η εξαθλίωση αποτελούν θέματα του ίδιου ποιήματος, κι αυτό ήδη είναι κάτι που δεν συνηθίζεται σε μια χώρα όπου η φτώχεια είναι καθεστώς και η ομ...
Διαβάστε περισσότερα...

BRING THE NOISE
- "Το χιπ χοπ ήταν η οριστική κατάληξη μιας γενιάς δημιουργικών ανθρώπων καταπιεσμένων από την πραγματικότητα της στέρησης." (KRS-One, εμσί) - "Όταν ήμουν μικρή αναρωτιόμουν με ποιον τρόπο μπορούσε ένα μαύρο κορίτσι της ηλικίας μου να ακουστεί σ' όλο τον κόσμο. Έπρεπε να μάθω να ραπάρω." (MC Lyte, εμσί) - "Το γκράφιτι είναι παράνομη τέχνη. Όταν εκπαιδεύουμε τους άλλους γκραφιτάδες, δεν εκπαιδεύουμε καλοτεχνίτες πώς να εκθέτουν σε μουσεία. Εκπαιδεύουμε εγκληματίες. Εκπαιδεύουμε πιτσιρίκια πώς να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους και να βγουν εκε...
Διαβάστε περισσότερα...

Τώρα που οι λύκοι ξύπνησαν - Γράφω τ' όνομά μου στη στάχτη
Η νοικοκυρά η θεία Ντόρις ήταν μια τυπική νοικοκυρά κάθε πρωί πήγαινε τα παιδιά της στο σχολείο φόραγε μια ροζ καρό ρόμπα και πράσινα ρόλεϊ στα μαλλιά όλη μέρα καθάριζε το σπίτι, έβαζε μπουγάδα και μαγείρευε ήταν νοικοκυρά μια μέρα του Ιούνη έβρεχε καταρρακτωδώς όμως η θεία Ντόρις άπλωσε τα ρούχα, έπλυνε τα παράθυρα και πότισε τα φυτά στην εξώπορτα αργότερα ένα περιπολικό και δύο πολυτελείς νεκροφόρες σταμάτησαν μπροστά από το σπίτι της έβγαλαν από μέσα τρεις σάκους με πτώματα έναν μεγάλο και δύο μικρούς για πρώτη φορά μετά από χρόνια η θ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΑ ΕΙΝ' ΑΥΤΟ ΠΟΙΗΣΗ;
αυτό είναι ποίηση, τα βράδια ν' αποδράς απ' την επιτήρηση δεν έχουμε πατρίδα, ούτε κάτι να μας ανήκει ακόμα ζωντανοί κι όσα ο χρόνος μάς χρεώνει σφίγγουμε τα δόντια όταν δούμε αναμμένο τον μπλε φάρο για μας η ιστορία σας δεν έγραψε ούτε λέξη τα λόγια αυτά είναι το βάρος που κουρνιάζει στις παλάμες μας η τρικυμία περνά, μα έρχεται μπόρα έχουμε πόλεμο, κάνουμε την αρχή [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΦΗΝΑΚΙΑ ΠΑΝΙΚΟΥ, ΛΕΚΕΔΕΣ ΑΠΟ ΠΙΣΣΑ
Να χαζεύεις σαν ζώο τα σύννεφα, να μην νιώθεις σε καμία γλώσσα σαν στο σπίτι σου", γράφει ο Κάι Πολ στο κείμενο "Δέκα χαιρετισμοί", το οποίο μεταφράσαμε στο τχ. 9 του Τεφλόν μαζί με μερικά ακόμα κείμενα και ποιήματά του. Σε ένα από τα ποιήματα που θα διαβάσετε παρακάτω διευκρινίζει ποια γλώσσα είναι αυτή: "Η ρήξη με τη συνέχεια της κυριαρχίας θα πρέπει να είναι ρήξη με τη γλώσσα της". Αυτή τη ρήξη επιδιώκει εδώ και χρόνια με το έργο του. Ο Κάι Πολ γεννήθηκε το 1964 στο Βίτενμπουργκ της Ανατολικής Γερμανίας. Έμαθε την τέχνη του σιδηρουργού ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΕΥΡΩΠΗ ΜΥΡΙΖΕΙ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ
Αφού έθαψε τον Τέοντορ Αντόρνο στην πίσω αυλή μιας πολυκατοικίας, έριξε έναν υπνάκο στην Μπερλινάλε και σιχτίρισε τα προγράμματα κατάρτισης ανέργων του γερμανικού κράτους (όλα αυτά στο τχ. 13 του Τεφλόν), ο Γιάννης Ποπτραντόφ επιστρέφει με νέες σπαρταριστές ιστορίες από την καθημερινότητά του στο Βερολίνο. Το μακροσκελές ποίημα "Ο Μάικλ Περνιέρ δεν είναι ηθοποιός, διάολε" είναι μια ακόμα χειμαρρώδης εξιστόρηση της ζοφερής εργασιακής πραγματικότητας που βιώνει ένα μεγάλο κομμάτι της εργατικής τάξης στην Ευρώπη: επειδή οι υπάλληλοι στο κατάσ...
Διαβάστε περισσότερα...