ΤΕΤΑΡΤΟ

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΦΑΤΣΕΑΣ: ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΩΝ ΚΥΘΗΡΩΝ 1920-1938

ΕΝΔΙΑΜΕΣΟΣ ΧΡΟΝΟΣ

ΠΕΡΙ ΑΝΕΜΩΝ, ΠΕΡΙ ΥΔΑΤΩΝ, ΠΕΡΙ ΤΟΠΩΝ

ΝΙΚΟΣ ΜΑΡΚΟΥ
[. . .] Είναι δύσκολο να αποφασίσει κανείς αν οι φωτογραφίες του Μάρκου αναζητούν την πνευματική ηρεμία ή τεκμηριώνουν ειρωνικά την ερημία. Η ευδιάκριτη απουσία του ανθρώπου, που όταν εμφανίζεται προσομοιάζει με σημείο στίξης μέσα στην κλίμακα του τοπίου, ανακαλεί τις φωτογραφικές τοπιογραφίες των μέσων του 19ου αιώνα, όταν οι αργοί χρόνοι εκφώτισης συχνά απάλειφαν το ανθρώπινο στοιχείο από το πεδίο του θεατή. Ο Μάρκου υπαινίσσεται ευθέως ότι τα ανθρώπινα δημιουργήματα και ίχνη σημαίνουν, διαιρούν, νοηματοδοτούν το τοπίο, σχολιάζοντας τον ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ ΤΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ

ΜΙΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΜΕΡΑ
Οι φωτογραφίες που περιλαμβάνονται σ' αυτό το λεύκωμα έχουν επιλεγεί μέσα από τη φωτογραφική συλλογή του Νίκου Πολίτη. Πρόκειται κυρίως για εκτυπώσεις εποχής, οι οποίες χαρακτηρίζονται από την τυπολογία της οικογενειακής φωτογραφίας και ειδικότερα αυτής των παιδικών πορτραίτων. (. . .) Η συχνή παρουσία των παιδιών στις οικογενειακές φωτογραφίες δεν εκπλήσσει, αντίθετα μάλιστα επιβεβαιώνει την ιδιαίτερη θέση που αυτά κατέχουν στην απεικόνιση της ενότητας και της συνέχειας της ιστορίας της οικογένειας. (. . .) (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΣΟΠΤΡΑ
Η εργασία "Έσοπτρα" της Χαράς Βαρσαμίδου αποτελείται από δύο ενότητες οι οποίες πραγματοποιήθηκαν σε δύο χρονικές περιόδους, το 2004 και το 2007. Στην πρώτη ενότητα παρουσιάζονται τα πορτρέτα δώδεκα νέων. Κοιτάζουν επίμονα σε ένα ακαθόριστο σημείο προς την κατεύθυνση της φωτογράφου με τόση προσήλωση, που η χρονική διάρκεια της πόζας τους μοιάζει να ξεπερνά κατά πολύ το συνήθη χρόνο μιας φωτογράφισης. Από τις στάσεις τους αντιλαμβάνεται κανείς πως τα νεαρά αυτά άτομα υποδύονται τους εαυτούς τους σε μια φαντασιακή κατάσταση. Γάμος, εγκυμοσύν...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ ΜΙΑΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΦΙΛΩΝ
Βρισκόμασταν κάθε βράδυ για πολλά χρόνια. Η ίδια συντροφιά από το σχολείο ακόμα, τότε που η γειτονιά μας ήταν γειτονιά και η ευθεία λεωφόρος που τη διέσχιζε και ό,τι βρισκόταν στα πεζοδρόμιά της ο τόπος των βραδινών μας συναντήσεων. Δεν δίναμε ούτε ραντεβού, δεν επιβεβαιώναμε καν με ένα τηλέφωνο ότι θα βγούμε. Απλώς κατεβαίναμε στη Λεωφόρο, περπατούσαμε μία πάνω, μία κάτω, και βρισκόμασταν. Τα βράδια που δεν έκανε κρύο και όλο το μακρύ ελληνικό καλοκαίρι, στο κεντρικό καφενείο μας αφήνανε και μια γύρα ποτά όταν έκλεινε, που τα πίναμε στα τ...
Διαβάστε περισσότερα...