ΘΡΑΚΑ

Ο ΓΟΡΓΟΝΟΣ
Ο ΓΟΡΓΟΝΟΣ Όσο τον έπιανα τόσο ξεγλίστραγε από τα δίχτυα μου Τα πάντα είχα δοκιμάσει: με το καλό ξενέρωνε στο φτύσιμο δεν αντιδρούσε στα ζόρικα το έβαζε στη γοργονο-ουρά του και με άφηνε να τον κοιτώ ανήμπορος με πόδια μπηγμένα βαθιά μες στην άμμο Γιατί με μερικά μαθήματα κολύμβησης σε νερό πισίνας εικοσιπεντάρας γλυκό και πνευμόνια από Marlboro κόκκινο σκληρό πώς να ανταγωνιστώ κοτζάμ ψαρούκλα! Ο έρωτάς μας ήταν χαμένος από φύση αλλοειδής για να κρατήσει Ποιος ξέρει; Μπορεί ένα κάποιο καλοκαίρι να ανταμώσουμε ξανά στα Λιμανάκια [Από τ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ
Η ΛΕΞΗ Σήμερα το πρωί, διαβάζοντας τα λόγια του Shinkichi Takahashi πως "πράγματι σήμερα το πρωί το σπουργίτι χοροπήδησε μέσα στη νεφελώδη δίνη, ένα εκατομμύριο έτη φωτός από εδώ, κι όσα συνέβησαν πριν δισεκατομμύρια χρόνια συμβαίνουν τώρα, γύρω και ταυτοχρόνως", ένα κομμάτι χαρτόνι απ' το εξώφυλλο του λεξικού Divry's του 1955 κόπηκε κι έπεσε πάνω στη λέξη δίνη, τον φλεγόμενο τροχό του χωροχρόνου - το παραμέρισα και συνέχισα το διάβασμά μου. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΛΙΓΑ ΣΥΚΑ ΑΠ΄ ΤΑ ΓΑΙΔΟΥΡΑΓΚΑΘΑ
THERE was a road ran past our house Too lonely to explore. I asked my mother once - she said That if you followed where it led It brought you to the milk-man's door. (That's why I have not traveled more). Ο ΔΡΟΜΟΣ έξω από το σπίτι Ήτανε όμορφος, γεμάτος μυστικά. Ρώτησα κάποτε τη μάνα μου - είχε πει Πως άμα πας εκεί που οδηγεί Στην πόρτα θα βρεθείς του γαλατά. (Γι' αυτό δεν ταξιδεύω πια). [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

17 Θραύσματα ψυχής
Η συλλογή διηγημάτων, που αυτή τη στιγμή κρατάς στα χέρια σου, στην ουσία είναι μερικά κομμάτια της ψυχής μου, έτσι όπως αναδύονται ανεξέλεγκτα, άτσαλα, θρυμματισμένα από τα βάθη της. Κυρίως, όμως, αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας που κτίζεται πάνω σε αυτά τα σκορπισμένα θραύσματα. Προσπάθησα να τα τοποθετήσω σε κάποια σειρά, ξεκινώντας από την γέννηση και καταλήγοντας στον θάνατο, έχοντας ως ενδιάμεσους σταθμούς την παιδική περίοδο, την εφηβεία, την μετέπειτα πορεία. Μέσα σε αυτό το οδοιπορικό, μεγάλο μέρος καταλαμβάνει η δεκαετία του 60 μ...
Διαβάστε περισσότερα...

Οι ψυχές των ψαριών
άγονη γη θα θάψω όλα τα ονόματα που θέλω να σου αποδώσω κάτω από το μαξιλάρι απότιστα από δάκρυα ή όνειρα κανένα τους δεν θα φυτρώσει θα περιμένω εδώ αφίλητη αυτή η γη θα είναι επιτέλους μόνο δική μου τίποτα άγονο δεν θα εισέλθει [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΓΛΑΣΚΩΒΗ
"Αγαπημένε μου, Σου γράφω από τη μακρινή Γλασκώβη, όπου εδώ και λίγους μήνες έχω εγκατασταθεί. Βαίνω καλώς εις την υγεία μου, όπως και επί της επαγγελματικής μου σταδιοδρομίας. Θυμάμαι ακόμα τις προετοιμασίες για το μεγάλο ταξίδι που τελικά αποφάσισες να μην ακολουθήσεις. Απορώ αν στάθηκα κι εγώ ένα από τα εμπόδια στη μεγάλη φυγή σου. Με πόσο ενθουσιασμό τακτοποιούσες τις βαλίτσες σου. Δεν επιβιβάσθηκες στο αεροπλάνο. Διερωτώμαι, χωρίς να καταλήγω πουθενά, ποιος μπορεί να ήτο ο ανασταλτικός παράγων. Ίσως οι φοβίες σου για το ύψος και τον τ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΚΑΜΜΑΤΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
Τι στίγματα αφήνει η κυρία Τούλα στο κορμί της και τι γυρεύει ο κύριος Τάκης κάτω από το κρεβάτι της και οι σκελετοί μέσα στην ντουλάπα και τα ποντίκια στο εγκαταλειμμένο σπίτι και τ' αυγά πάνω στα πλακάκια της κουζίνας και οι στάχτες στα μπαούλα; Μέσα από σαράντα τέσσερις μικρές ιστορίες ή ίσως και λίγο μεγαλύτερες, μια γυναίκα μέσης ηλικίας ακροβατώντας ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα, ξετυλίγει, κάποτε με χιούμορ, κάποτε με σαρκασμό, όνειρα, οικογενειακές στιγμές, χειρονομίες, εικόνες, σκέψεις, συναισθήματα, σχέσεις δολοφονικέ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΚ ΠΡΟΘΕΣΕΩΣ
Μία πένα και τελεία. Μία επιστολή που μόλις έλαβε τέλος στο χαρτί. Ένα αγόρι που γράφει στο φως του κεριού. Η δύναμη του ανθρώπου για μάθηση είναι τόσο μεγάλη που αγνοεί όλες τις αντίξοες συνθήκες. Μία παρέα παιδιών που κάνει εργασία συλλογική. Το ένα στυλό έχει ολοκληρώσει το έργο του. Ο καφές που είναι μισοτελειωμένος στο ποτήρι, δείχνει πως είναι ώρα εκεί. Σκέψεις διαμορφώνονται. Σκέψεις περιμένουν να ολοκληρωθούν. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΗΜΕΙΟ ΣΤΙΞΗΣ
Μικρές πράξεις εκδικητικότητας να κλαις σιωπηλά τον θάνατο να πλένεις τα χέρια σου αφού άγγιξες το σώμα σου να καλλιεργεί ισόσθενα έρωτα και μίσος να σκαρφαλώνεις την αντοχή κι η διαδρομή να λαχανιάζει να συγκρίνεις τις πατημασιές των ανθρώπων να θέλεις τις μέρες που φεύγουν να 'ρχεται να προσπαθείς με εξομολογήσεις α' βαθμού να θεραπεύσεις εγκαύματα γ' να μην εφημερεύεις στα επείγοντα [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΠΟ ΣΙΔΕΡΟ
ΕΚΑΝΑ ΟΠΩΣ ΜΕ ΔΙΑΤΑΞΕ Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ. Ήρθανε ο χωροφύλακας με τον παπά, κι από κοντά μαζεύτηκε όλο το χωριό. Όλοι καταλάβανε τι έγινε αλλά κανένας δεν είπε παραπανίσια κουβέντα. Ο χωροφύλακας μίλαγε με τπ μάνα μου συνέχεια κι οι γυναίκες μαζεύανε το σπίτι και τον ετοιμάζανε για την κηδεία. Στο τέλος, με κοντοζύγωσε ο χωροφύλακας και με χάιδεψε στο κεφάλι. Ύστερα γύρισε και είπε σιγανά στη μάνα μου... "θα σου φέρω ένα χαρτί να υπογράψεις κι εξαφανίστε το σίδερο μέχρι να ματάρθω". Τον θάψαμε την ίδια μέρα. Η Χάιδω μας όποτε με κοίταζε στα μάτια ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΑ ΣΥΝΤΡΙΜΜΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΤΗΛΩΣΗ ΤΟΥΣ
Το κριτικό δοκίμιο που θα σας υποδεχτεί στις επόμενες σελίδες αυτού του βιβλίου προέκυψε από το διαρκές ενδιαφέρον μου, εδώ και μερικές δεκαετίες, να στρέφω την προσοχή των όσων φιλέρευνων αναγνωστών σε περιπτώσεις σύγχρονων δημιουργών που, παρά την αναμφισβήτητη αξία τους, για διάφορους λόγους δεν συμπαρατάχθηκαν στις πρώτες γραμμές της δημοσιότητας μαζί με άλλα, γνωστότερα ονόματα της λογοτεχνίας μας. Η ποιήτρια και θεωρητικός της ποίησης Λύντια Στεφάνου (Αθήνα, 1927-2013) θα μπορούσε να ήταν πολύ περισσότερο γνωστή και να έχει μια δεσπό...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΣΚΙΤΣΟ ΣΤΗΝ ΝΤΟΥΛΑΠΑ
Άνοιξα την ντουλάπα έξω στο μπαλκόνι κι είδα τα εργαλεία να κείτονται στη σκόνη, σκάλες ν' ανεβαίνω, σχέδια να συνδέω αλλεπάλληλα και ξαφνικά να σβήνουν και να χάνομαι στο τίποτα κλαίει γοερά το γέρικο, κουτσό σκυλί, σέρνει την πρησμένη του κοιλιά να πιει νερό και στάζουν στο μουσούδι του στάλες βαθιές του αίματος κι απλώνεται στο δρόμο ο χάρτης της χώρας που γεννήθηκα. [...] (Απόσπασμα από το ποίημα "Το σκίτσο στην ντουλάπα")...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΠΟΧΗ
Και τότε αφήσαμε πίσω τα ζεστά μας τα σπίτια: ανεβαίναμε χέρι-χέρι, αλυσίδα ολόκληρη, και μπαίναμε στο σπήλαιο. Τα δέντρα, μοχθηρά, μας χτυπούσαν στο πρόσωπο μα κάποτε φτάναμε λίγοι λίγοι, ματωμένοι. Θυμάμαι που φέρναμε μαζί κάτι κουλουριασμένους υπνόσακους πολύχρωμους γιατί ήταν, λέει, μέσα λευκό και κρύο. Άρχιζα να συνηθίζω τους παράξενους σχηματισμούς του- "έτσι κι αλλιώς, εμείς θα μείνουμε λίγο" μας λέγανε Γιατί υπήρχαν κι οι άλλοι: στη μέση, κάτω από ένα κίτρινο στεφάνι που 'φεγγε απ' τη σκεπή υπήρχε μια λίμνη με ασβεστόνερο που το λέ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΖΑΡΙΑ ΣΤΟ ΠΙΘΑΡΙ
ΠΕΜΠΤΗ Να υφαρπάξεις τη φωνή των νεκρών και να την φέρεις εδώ στο ορεινό θρανίο μήπως και βρεις το θάρρος να φονεύσεις αυτή την ευωδιά. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΚΕΙ ΠΟΥ Η ΟΡΑΣΗ ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ
"Κάθε χειμώνας που ερχόταν έφερνε μαζί του και μία παρακαταθήκη από τον προηγούμενο: σκελετοί κάτω από γέφυρες, κρυοπαγήματα και αρρώστιες, χιόνια που έκαιγαν, ασπρόμαυρα Χριστούγεννα. Ο ήλιος ξεθώριαζε στην ομίχλη και οι κυρίες με τις γούνες μεταμορφώνονταν σε αλεπούδες, αρκούδες και λεοπαρδάλεις και σάλταραν στα ταξί και στα τρόλεϊ και η πόλη ερήμωνε, γινόταν γκρίζος λαβύρινθος με κίτρινα φώτα και σκουριασμένα κάγκελα". Αφιερωμένο ολοκληρωτικά στους ανθρώπους που έχουν χάσει τον εαυτό τους ή σε αυτούς που στην προσπάθειά τους να ανακαλύψ...
Διαβάστε περισσότερα...

Τα φύλ(λ)α
ΟΝΟΜΑΤΟΛΟΓΙΕΣ Υπάρχουν πολλές λέξεις να περιγράψουν την κατάσταση όπως πρόσφυγας μετανάστης αιτούμενος ασύλου παράνομος-η-ο με ή χωρίς χαρτιά επαναπροωθούμενος-η-ο Ονοματολογίες που ορίζουν δίχως να γνωρίζουν Στάτους ως: άνθρωπος; Πουθενά. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΙΑ ΤΡΥΦΕΡΗ ΚΑΡΔΙΑ ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ
Ανθρώπινες σχέσεις. Δύσκολες, τραυματικές, τρομακτικές, αδιέξοδες, παθιασμένες, παράνομες, φονικές. Αλλά και σχέσεις αγαπησιάρικες, τρυφερές, ουσιαστικές, παιχνιδιάρικες. Σχέσεις ζωής και θανάτου. Στις ιστορίες αυτές, οι άνθρωποι τρώνε πειραγμένες σοκολάτες, ερωτεύονται επαρχιακά κι ανθίζουν, καθαρίζουν αγκινάρες που αποδεικνύονται τρομακτικές, πεθαίνουν σουρεαλιστικά, αναθυμούνται μελαγχολικά φραγκόσυκα, γεύονται ιαματικά παιδικά φιλιά. Ευτυχώς, υπάρχει σε μια γωνίτσα και ο έρωτας, έτσι για να μας δίνει καμιά φορά το κουράγιο να πούμε "Στ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η καρδιά του Σαμουράι
ΞΥΛΙΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ Στο σπίτι στο χωριό με μια μαγκούρα κι απέναντί μου ο Σαμουράι μ' ένα ξύλινο σπαθί. Τώρα ασκούμαστε εναλλάξ σε υποθετικούς θανάτους. Λέει «Να είμαστε ακριβείς. Οι τεχνικές που με τόση όρεξη εκτελούμε είναι εξαιρετικά αποτελεσματικοί τρόποι για να σκοτώνεις τους ανθρώπους». Μετά γελάει. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

Χειρονομίες στο φως
Θερμομετρώ Παράθυρο ανοιχτό με προσκαλεί στο σχήμα της νέας μορφής. Απλώνεις φτερούγα κι η γκρίζα φιγούρα ξεθωριάζει. Ο υδράργυρος ανεβαίνει και όσα πίσω με κρατούν συνθλίβονται. Φωλιές αναπνοών πολλαπλασιάζονται. Αναμιγνύω το λευκό με το κόκκινο. Ένα τσουβάλι πούπουλα τυλίγει το σώμα. Εισχωρώ στο λευκό. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΑΤΣ ΠΟΙΝΤ
Επιστολές στον Στρατηγό Γιανγκ 09/09/2015 - υπ' αρ. 1001001 Στρατηγέ, Χίλια είκοσι εφτά μόλις χρόνια μετά το θάνατό σας οι εχθροί σας παραμένουν πολλοί οι αποστάτες λιγότεροι τα αδέλφια επτά η μητέρα μία ο μάντης ένας ο αυτοκράτορας μισός και ο προδότης ολόκληρος Μετά Τιμής, ο Πιστός σας Ακόλουθος Βουνγκ Τσουνγκ. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...