ΣΤΟΝ ΝΟΤΟ, ΝΥΧΤΑ
ΣΚΥΛΙ, ΣΚΙΑ ΜΟΥ Κι αν λέρωσες με φως το φουστάνι σου είμαι πάλι ανεπαρκής και τώρα και πάντα όσα κι αν σου δώσω, κι αν μυρίζει φθινόπωρο, όταν ζητάω κατάφαση στον λαιμό σου, κι αν οι λέξεις με αφήνουν ορφανό όταν τις νύχτες ικέτης γίνομαι τυφλός και διακονιάρης να με αφήσεις και εσύ με πνίγεις, κι αν το πρωί με συντρίβεις στις πέτρες της σιωπής σου όσο αγωνίζομαι να δω το άστρο πίσω από το φως, κι αν αγαπάς ολόκληρο τον κόσμο κι εγώ έξω απ' τη σκιά του δέντρου σου ες αεί, κι αν όλοι οι άλλοι είναι τόσο πλήρεις από εσένα αλλά εσύ κατοικείς ...
Διαβάστε περισσότερα...