ΤΑ ΣΙΣΥΦΕΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ
III. Ο πετροκυλιστής Με την ψυχή του Σίσυφου φευγάτη, το είδωλο φυλάκισαν στα σκοτεινά τα Τάρταρα, κι από της φαντασίας τα βάθη τα βαθύτερα, χωρίς ημέρας νύξη. Μοίρα του αμετάτρεπτη, πέτρα θεόρατη σε λόφου ν' ανεβάζει την κορφή, και κείνη πίσω να γυρίζει της αφετηρίας παίρνοντας το δρόμο ολοένα. Κάποιοι μικρόψυχοι, του ευεργέτη τη θυσία λησμονώντας, έσπευσαν να διαδώσουν πως λύπηση τάχα και χλευασμός στον θεριστή του μάταιου ταιριάζει. Ο μέγας όμως ποιητής δίχως φανερή προς τους θεούς να διαπράξει ύβρη, αναιδές αποκαλεί το σύνεργο της τι...
Διαβάστε περισσότερα...