Το βιβλίο, σε ό,τι αφορά το Κορωπί, είναι ανακριβές. Θεωρώντας σαν δεδομένο, ότι στις 8 και 9 Οκτωβρίου 1944 δεν υπήρχαν Γερμανοί στην περιοχή, ξεκινά με αυτή την εσφαλμένη βάση, να εξηγήσει ποιοί έκαψαν το χωριό τότε και ποιοί δολοφόνησαν αμάχους, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι αυτοί ήταν "γερμανοντυμένοι" εθνικιστές. Προσπαθεί να συνδέσει την καταστροφή που υπέστη το χωριό με "εμφυλιοπολεμικά" γεγονότα που λάμβαναν χώρα εκείνη την περίοδο. Η πραγματικότητα όμως, είναι τελείως διαφορετική.

Πρώτον στις 8 Οκτωβρίου του 1944, σκοτώθηκαν 5 Γερμανοί σε ενέδρα ανταρτών λίγο έξω από το χωριό. Τα δελτία θανάτου τους, που προέρχονται από την γερμανική υπηρεσία στρατιωτικών νεκροταφείων, με ημερομηνία 8/10/44 και τόπο θανάτου το Κορωπί βρίσκονται στη διάθεση του Δήμου Κρωπίας. Το γεγονός αυτό, σαφώς αποτέλεσε σοβαρό λόγο εκτελέσεως αντιποίνων εκ μέρους των Γερμανών, τα οποία δυστυχώς ξεκίνησαν ξημερώματα της 9 Οκτωβρίου 1944.
Δεύτερον, υπήρξε ελληνική δικογραφία κατά των Γερμανών εγκληματιών πολέμου που συντάχθηκε από το Ελληνικό Εθνικό Γραφείο Εγκλημάτων Πολέμου και παραδόθηκε στις γερμανικές δικαστικές αρχές το 1956, από τον αείμνηστο εισαγγελέα Ανδρέα Τούση.
Τρίτον, υπάρχει γερμανική δικογραφία για το ίδιο θέμα, αλλά δυστυχώς, όπως συνέβη σε όλες τις παρόμοιες περιπτώσεις, οι καταζητούμενοι εγκληματίες "δεν βρέθηκαν". Πάγια τακτική των γερμανικών αρχών εκείνης της εποχής.
Τέταρτον, υπάρχουν ακόμη ζώντες μάρτυρες που είδαν τους Γερμανούς.
Δυστυχώς ο συγγραφέας, κ. Θωμάς Πρόφης, παρά την πολυετή του ενασχόληση με το θέμα, δεν βρήκε ούτε τους σκοτωμένους Γερμανούς, ούτε τις δικογραφίες! Υπάρχει λοιπόν προβληματισμός για την επιστημονική τεκμηρίωση των γραφομένων στο βιβλίο.