Πολὺ μέτριο. Στερεῖται πληρότητος και τὸ μόνον ποὺ δικαιολογεῖ τὸν ἀριθμὸ σελίδων του εἶναι τὰ ἀρκετὰ μεγάλα γράμματα, οἱ μεταφράσεις παραδειγμάτων καὶ οἱ παρατιθέμενες ἀσκήσεις (αὐτὸ τὸ τελευταῖο εἶναι, ἴσως, ὁ μόνος λόγος ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ τοῦ προσδώσῃ μία κάποια χρησιμότητα —κυρίως γιὰ τὸν ἐκπαιδευτικό—). Κατὰ τἆλλα, ἀπὸ διδακτικὰ/ἐκπαιδευτικὰ συγγράμματα πληρέστερο θεωρῶ τοῦ Ἐ. Βολονάκη ἐν συνδυασμῷ μὲ τὸν Ὑποτεταγμένο Λόγο Λαζαράκου· ἀπὸ ἀναλυτικὰ κορυφαῖο εἶναι τὸ Διεξοδικὸ Συντακτικὸ Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς τοῦ Κωνσταντίνου Τσιάρα καὶ ἀκολουθεῖ τοῦ Γρηγορόπουλου· ἐνῷ ἀπὸ ἐπιστημονικὰ κορυφαῖο εἶναι τοῦ Ραφαὴλ Κυννέρου (ἐξαντλημένο) καὶ ἀκολουθεῖ τοῦ Jean Humbert.

Καλὲς ἐκδόσεις μὲ ἐξαίρετες μεταφράσεις ἀρχαιοελληνικῶν κειμένων, οἱ ὁποῖες δὲν παρεκκλίνουν τοῦ πρωτοτύπου, πρᾶγμα λὶαν συμαντικὸ γιὰ τὸν Φιλόλογο. Ἡ μόνη παρατήρηση ποὺ ἔχω νὰ κάμω εἶναι ὅτι, ἐνῷ οἱ βιβλιοδετημένοι τόμοι εἶναι ἀρίστης ὑλικῆς ποιότητος, τὰ τευχίδια συχνάκις παρατηροῦνται σὲ ὄχι καὶ τόσο καλὴ κατάσταση —παραμελημένα—.
Οἱ μεταφράσεις εἶναι σὲ μία ἁπλῆ καὶ εὔληπτη καθαρεύουσα, γεγονὸς ποὺ τοὺς δίδει μιὰν ὑπεροχὴ ἔναντι ἄλλων μεταφράσεων, καθὼς οἱ παρεκκλίσεις συγκρίσει πρωτοτύπου εἶναι ἄρδην λιγώτερες ὣς καὶ ἐλάχιστες. Αὐτοι ποὺ ἰσχυρίζονται ὅτι εἶναι γεγραμμένες στὰ , ἁπλῶς δὲν εἶναι Φιλόλογοι καὶ δὲν ἔχουν καμμία ἀπολύτως σχέση μὲ τὸ ἀντικείμενο ἐρεύνης, γιὰ νὰ καθίστανται καὶ ἄξιοι νὰ κρίνουν.

Καλὲς ἐκδόσεις μὲ ἐξαίρετες μεταφράσεις ἀρχαιοελληνικῶν κειμένων, οἱ ὁποῖες δὲν παρεκκλίνουν τοῦ πρωτοτύπου, πρᾶγμα λὶαν συμαντικὸ γιὰ τὸν Φιλόλογο. Ἡ μόνη παρατήρηση ποὺ ἔχω νὰ κάμω εἶναι ὅτι, ἐνῷ οἱ βιβλιοδετημένοι τόμοι εἶναι ἀρίστης ὑλικῆς ποιότητος, τὰ τευχίδια συχνάκις παρατηροῦνται σὲ ὄχι καὶ τόσο καλὴ κατάσταση —παραμελημένα—.
Οἱ μεταφράσεις εἶναι σὲ μία ἁπλῆ καὶ εὔληπτη καθαρεύουσα, γεγονὸς ποὺ τοὺς δίδει μιὰν ὑπεροχὴ ἔναντι ἄλλων μεταφράσεων, καθὼς οἱ παρεκκλίσεις συγκρίσει πρωτοτύπου εἶναι ἄρδην λιγώτερες ὣς καὶ ἐλάχιστες. Αὐτοι ποὺ ἰσχυρίζονται ὅτι εἶναι γεγραμμένες στὰ , ἁπλῶς δὲν εἶναι Φιλόλογοι καὶ δὲν ἔχουν καμμία ἀπολύτως σχέση μὲ τὸ ἀντικείμενο ἐρεύνης, γιὰ νὰ καθίστανται καὶ ἄξιοι νὰ κρίνουν.

Καλὲς ἐκδόσεις μὲ ἐξαίρετες μεταφράσεις ἀρχαιοελληνικῶν κειμένων, οἱ ὁποῖες δὲν παρεκκλίνουν τοῦ πρωτοτύπου, πρᾶγμα λὶαν συμαντικὸ γιὰ τὸν Φιλόλογο. Ἡ μόνη παρατήρηση ποὺ ἔχω νὰ κάμω εἶναι ὅτι, ἐνῷ οἱ βιβλιοδετημένοι τόμοι εἶναι ἀρίστης ὑλικῆς ποιότητος, τὰ τευχίδια συχνάκις παρατηροῦνται σὲ ὄχι καὶ τόσο καλὴ κατάσταση —παραμελημένα—.
Οἱ μεταφράσεις εἶναι σὲ μία ἁπλῆ καὶ εὔληπτη καθαρεύουσα, γεγονὸς ποὺ τοὺς δίδει μιὰν ὑπεροχὴ ἔναντι ἄλλων μεταφράσεων, καθὼς οἱ παρεκκλίσεις συγκρίσει πρωτοτύπου εἶναι ἄρδην λιγώτερες ὣς καὶ ἐλάχιστες. Αὐτοι ποὺ ἰσχυρίζονται ὅτι εἶναι γεγραμμένες στὰ , ἁπλῶς δὲν εἶναι Φιλόλογοι καὶ δὲν ἔχουν καμμία ἀπολύτωςβσχέση μὲ τὸ ἀντικείμενο ἐρεύνης, γιὰ νὰ καθίστανται καὶ ἄξιοι νὰ κρίνουν.