Αυτό το βιβλίο είναι μια ελεγεία στον έρωτα, στον έρωτα που δεν δαμάζεται απ\' το χρόνο.
Η πυκνή βιωματική γραφή,του Μάρκες βυθόμετρά την ανθρώπινη ψυχή που αναδύεται αλώβητη από κάθε δυσκολία, γιατί ο απόλυτος ανεκπλήρωτος έρωτας είναι χειρότερη αρρώστια ακόμα και από τη χολέρα.

Το βιβλίο αυτό μπορείς να το διαβάσεις βιαστικά,επιδερμικά και να το παρομοιάσεις με άρλεκιν όπως προανέφεραν. Μπορείς όμως να το διαβάσεις αργά και προσεκτικά, να σταθείς στον περίτεχνο λόγο,να ταξιδέψεις στους όμορφους βαλτότοπους της Βόρειας Καρολίνας. Να καταλάβεις τις ηθικές και ψυχολογικές προεκτάσεις, που παραπέμπουν από τη θεωρία της φυσικής κατάστασης του Ρουσσώ ως τα αιώνια υπαρξιακά ερωτήματα που αφορούν την μοναξιά του ατόμου και τη συνειδητή επιλογή να διαλέξουμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας, όταν όλοι οι άλλοι μας απορρίπτουν και μας προδίδουν. Επιπλέον η γνώσεις της συγγραφέως για το φυσικό κόσμο είναι τόσο βαθιές που προκαλούν τον αναγνώστη να τον ανακαλύψει κι αυτός με τη σειρά του.

Είναι ένα βιβλίο που μερικοί θα το χαρακτήριζαν απλοϊκό, αλλά εγώ το διάβασα ευχάριστα και πολλές φορές ανατρέχω σ\' αυτό ως καθοδήγηση σε προκλήσεις της ζωής, δεν αποτελεί βαθιά φιλοσοφία αλλά μια αυθεντική θεώρηση της ζωής και των διαχρονικών αξιών της.

Αριστούργημα! Στην αρχή ξεκινάει λίγο βαρετά για να σε αποζημιώσει πλουσιοπάροχα ύστερα, αυτό το μικρό βιβλιαράκι που μιλάει για έναν έρωτα τόσο απόλυτο όσο ο θάνατος.

Είναι ένα μικρό αριστούργημα, είναι ένα ψυχογράφημα μιας έφηβης που αποφεύγει τη θλίψη ζώντας μια πλούσια ξέγνοιαστη ζωή, αλλά όπως λένε οι Αμερικάνοι"life is a bitch" οπότε τελικά "Καλημέρα θλίψη"!