Κάτι μου έλεγε πως αυτό το βιβλίο είχε ένα μήνυμα για μένα. Με καλούσε. Μου έλεγε πως με ήθελε και το χρειαζομουν. Ε, λοιπόν, με κέρδισε από τις πρώτες γραμμές, με έκανε να το σκέφτομαι όταν δεν ήμασταν μαζί. Ο αέρας του συγγραφέα, το χιούμορ σε συνδυασμό με το βάθος ζητημάτων που απασχολούν την ανθρωπότητα από τις πρώτες της ανάσες, οι εικόνες που έβλεπα μέσα και πέρα από τις λέξεις, οι ίδιες οι λέξεις, η γλώσσα η ελληνική, η πλούσια σε νοήματα, ακολουθούσα τον πρωταγωνιστή, με το μόνο όνομα που θα μπορούσε να τον χαρακτηρίσει και να τον περιγράψει, έναν απλό, κοινό άνθρωπο που ψάχνει το νόημα της ζωής και του θανάτου. Με κέρδισε αυτό το βιβλίο. Θεωρώ πως πολλά βιβλία έχουν μια ιερότητα μέσα τους. Αυτό, το έβαλα να κάνει παρέα στο κομμάτι της βιβλιοθήκης με τα ιερά, που με κάνουν να νιώθω ότι αγκαλιάζονται και το φως και το σκοτάδι μου. Μας. Πολύ στοχευμένο βρίσκω επίσης το εξώφυλλό του, έτσι σιγά-σιγά ο πρωταγωνιστής πλησίαζε σε όσα αναζητουσε. Συγχαρητήρια και στον εκδοτικό οίκο, που πίστεψε και φρόντισε να μοιραστεί το έργο αυτό σε όσους το χρειαζόμαστε.