Το πρώτο βιβλίο του Καμιλλέρι που διαβάζω, σίγουρα, όμως, όχι το τελευταίο! Αγάπησα το μικρό σχήμα του βιβλίου με το υπέροχο εξώφυλλο, σωστό έργο τέχνης, λάτρεψα τον επιθεωρητή Σάλβο Μονταλμπάνο, τον βασικό ήρωα, τον ηθικό, δίκαιο, αδιάφορο για τα χρήματα, δίκαιο, ανεξάρτητο, έξυπνο και καλό μάγειρα, γοητεύτηκα από το υπέροχο σικελικό σκηνικό, αλλά, κυρίως, με συνεπήρε η πλοκή!
Στο μεσογειακό αυτό νουάρ όλα ξεκινούν με την εύρεση του πτώματος ενός τοπικού παράγοντα σε μια κακόφημη γειτονιά στη φανταστική πόλη της Σικελίας Βιγκάτα.
Μπροστά στα μάτια του αναγνώστη αρχίζει να ξεδιπλώνεται ο τρόπος ζωής των Σικελών, ο κόσμος της Μαφίας, πολιτικά και ερωτικά παιχνίδια, φόνοι, διαφθορά, όλη, τέλος πάντων, η σκοτεινή πλευρά της νότιας Ιταλίας, και όλα αυτά σε ένα υπέροχο σκηνικό, μέσα από τόσο ζωντανές περιγραφές, ώστε γυρνώντας τις σελίδες νιώθεις να σε καίει ο ήλιος της Μεσογείου, ακούς τον ήχο των βημάτων σου στους λιθόστρωτους δρόμους και μυρίζεις τις νόστιμες ιταλικές σπεσιαλιτέ!
Ο Καμιλλέρι μας παρουσιάζει διαφορετικές οπτικές - σχήματα της υπόθεσης η οποία χαρακτηρίζεται από τη γρήγορη εξέλιξη της πλοκής, που παρουσιάζει αρκετές ανατροπές, και από μια γραφή απλή και συμπυκνωμένη με αρκετές δόσεις σαρκασμού και ειρωνείας, ιδιαίτερα στους διαλόγους.
Οι χαρακτήρες είναι ρεαλιστικοί και αρκετά ενδιαφέροντες, ενώ, αν και εμπλέκονται πολλά πρόσωπα στην ιστορία, ο αναγνώστης δεν κουράζεται ούτε μπερδεύεται.
Είναι από τα αστυνομικά που στο τέλος σου αφήνουν μια γλυκιά γεύση!

Βιβλίο αγαπημένο και χιλιοδιαβασμένο! Κάθε φορά που το διαβάζω ανακαλύπτω και κάτι καινούργιο! Το θέμα: Η ανάλυση της σχέσης ενός ζευγαριού, το οποίο ύστερα από μια διήμερη εκδρομή χωρίζει για πολλοστή φορά και για πολλοστή φορά ξανασμίγει.

Μην περιμένετε κάποια ιδιαίτερη πλοκή, δεν υπάρχει! Όπως, επίσης, δεν υπάρχουν ονόματα των δύο ηρώων! Υπάρχουν μόνο οι βαθύτερες σκέψεις τους, τα συναισθήματά τους και η κριτική που κάνει ο ένας για τη συμπεριφορά του άλλου, και όλα αυτά ειπωμένα από έναν τριτοπρόσωπο "παντογνώστη" αφηγητή, ο οποίος, άλλοτε από την πλευρά του άντρα και άλλοτε από την πλευρά της γυναίκας εκφράζει τους προβληματισμούς τους, τους φόβους τους, τα "θέλω" τους.

Πρόκειται για δύο καθημερινούς ανθρώπους, αντίθετους χαρακτήρες, που δε μοιάζουν ευτυχισμένοι, αλλά που συνυπάρχουν αρκετά χρόνια κάνοντας αρκετούς συμβιβασμούς λόγω του φόβου της μοναξιάς και οι οποίοι οδηγούνται σε συνεχείς παρεξηγήσεις, γιατί δεν εκφράζουν ανοιχτά τα συναισθήματά τους ο ένας στον άλλον με αποτέλεσμα να δημιουργούνται παρανοήσεις.

Η ψυχαναλυτική προσέγγιση των δύο ηρώων είναι εξαιρετική! Διαβάζεις και σου φαίνονται τόσο γνώριμα όλα αυτά! Ταυτίζεσαι με τους ήρωες και νομίζεις ότι η συγγραφέας όταν έγραφε το βιβλίο είχε στο μυαλό της εσένα! Η γραφή από την άλλη είναι τόσο λυρική και το λεξιλόγιό της τόσο προσεγμένο, ώστε δε σταματάς να υπογραμμίζεις και να υπογραμμίζεις...

Θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε το βιβλίο ως ένα δοκίμιο για τον έρωτα, γιατί στην πραγματικότητα αυτός πρωταγωνιστεί!

Αξίζει να διαβαστεί από όλους!!!

Κλασικό υπαρξιακό θρίλερ, ένα συγκλονιστικό βιβλίο, που η κάθε σελίδα, η κάθε γραμμή, η κάθε λέξη, προσφέρει πολλά στη σκέψη, αλλά και στο συναίσθημα!
Ο Γκρέγκορ Σάμσα, ένας πλασιέ υφασμάτων, ξυπνάει ένα πρωί μεταμορφωμένος σε έντομο! Ο ήρωάς μας μέχρι εκείνη τη μέρα βοηθούσε οικονομικά την οικογένειά του, τον πατέρα του, τη μητέρα του και την αδελφή του, η οποία οικογένεια, όμως, τώρα απορρίπτει τη διαφορετικότητά του, νιώθει απέχθεια, ντροπή και περιφρόνηση απέναντί του και τον αντιμετωπίζει με σκληρότητα!
Αλληγορική ιστορία που εστιάζει στις καταπιεστικές οικογενειακές και κοινωνικές σχέσεις και στο υπαρξιακό αδιέξοδο στο οποίο οδηγείται ένα άτομο που θεωρείται από τους άλλους "μη κανονικό", καθώς και στον κοινωνικό αποκλεισμό του επειδή δεν ακολουθεί τη μάζα.
Ο κεντρικός ήρωάς μας, άτομο ευσυνείδητο και καταπιεσμένο, επιδιώκει στην αρχή να μην αντιληφθούν οι άλλοι την αλλαγή του, ενώ στη συνέχεια προσπαθεί να γίνει αποδεκτός, χωρίς, όμως, αποτέλεσμα, γεγονός που τον οδηγεί, παρέα με τις ενοχές του, στην τιμωρία που επέβαλε ο ίδιος στον εαυτό του, τον θάνατο, που αποτελεί συγχρόνως και λύτρωση. Τα προβλήματα με την πατρική φιγούρα φαίνονται ξεκάθαρα από την αρχή του βιβλίου, καθώς και το πόσο σημαντική είναι για κάποιους η αποδοχή των άλλων.
Κλειστοφοβικό και ασφυκτικό το σκηνικό, όπως συμβαίνει, εξάλλου σε όλα τα έργα του Κάφκα, με κυρίαρχα συναισθήματα τον φόβο, το άγχος, τη σύγχυση και τον πανικό!
Αριστουργηματικός είναι ο τρόπος που μπαίνει ο Κάφκα στο μυαλό του αναγνώστη σε αυτό το διαχρονικό έργο, όπου το παράλογο εντάσσεται επιτυχώς στο ρεαλιστικό!
Θεωρείται το καταλληλότερο βιβλίο για να γνωρίσει κάποιος τον κόσμο του Κάφκα και στη συνέχεια να περάσει στα άλλα δύο αριστουργήματά του, τη ΔΙΚΗ και τον ΠΥΡΓΟ!

Πρόκειται για πολυπρόσωπο μυθιστόρημα του οποίου βασικό θέμα είναι οι παράλληλες ζωές δύο γυναικών με έντονη προσωπικότητα, οι οποίες ζωές, όμως, κάποια στιγμή, με κάποιον μαγικό τρόπο ενώνονται ("Τόσο καλοπλεγμένο γαϊτανάκι λίγες φορές είχαν πετύχει οι σκληρές οι Μοίρες...)! Πολλές μικρότερες ιστορίες πλέκονται γύρω από τις δύο κεντρικές ηρωίδες, οι οποίες διαδραματίζονται την περίοδο των Βαλκανικών Πολέμων, στη διάρκεια της Μικρασιατικής Καταστροφής, την περίοδο της γερμανικής Κατοχής, αλλά και στα χρόνια του Εμφυλίου. Ο αναγνώστης ταξιδεύει μέσα από τις σελίδες των τριών βιβλίων στην Πίνδο, στη Σμύρνη, στη Μυτιλήνη, στην Κωνσταντινούπολη, στη Θεσσαλονίκη, αλλά και στη Νέα Υόρκη και ζει μαζί με τους ήρωες ιστορίες αγάπης, ανεκπλήρωτους έρωτες, περιπέτειες, δυνατές φιλίες, έντονα πάθη, προδοσίες, θανάτους και πολλές, πολλές ανατροπές!

Ο αναγνώστης από τις πρώτες σελίδες μπαίνει μέσα στο κλίμα της ιστορίας, με την υπέροχη πλοκή, τις εξαιρετικές περιγραφές και με ένα λεξιλόγιο που τον φέρνει σε πολλά σημεία κοντά στη ντοπιολαλιά! Οι χαρακτήρες σκιαγραφούνται με τρόπο μοναδικό! Είναι ήρωες που κινούνται σαν πιόνια στη σκακιέρα της ζωής, παρουσιάζονται τρωτοί, παθιασμένοι, θαρραλέοι, αδύναμοι, έντιμοι ή ανέντιμοι, νοσταλγούν την πατρίδα τους και θυμίζουν πρόσωπα της αρχαίας τραγωδίας, ενώ ακόμα και οι πιο σκοτεινοί από αυτούς προκαλούν στον αναγνώστη συναισθήματα τρυφερότητας και συμπάθειας!

Η φαντασία της συγγραφέως δε γνωρίζει όρια! Οι συμπτώσεις είναι τόσες πολλές και τόσο περίεργες, ώστε, πολλές φορές αναρωτιέσαι "είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό;". Οι "φωσκολικές" υπερβολές της, εμένα δεν με ενόχλησαν! Αντίθετα, τα βιβλία τα διάβασα ευχάριστα και σχετικά γρήγορα, αν σκεφτεί κανείς τον μεγάλο αριθμό των σελίδων τους!

Το θεωρώ ιδανικό ανάγνωσμα για διακοπές!

Ενδιαφέρουσα η πλοκή, ρεαλιστικός ο τρόπος αφήγησης, εξαιρετική η σκιαγράφηση χαρακτήρων, συνεχείς ανατροπές από τη μέση του βιβλίου και μετά, σταδιακή κορύφωση της έντασης, αναπάντεχο το τέλος που συνοδεύεται από την πολυπόθητη κάθαρση!

Η συγγραφέας στέλνει τα δικά της μηνύματα για τις φιλικές και ερωτικές σχέσεις, μιλώντας για τον απόλυτο έρωτα, τη χειραγώγηση, την υποκρισία, την αληθινή φιλία, τα ψέματα, και καταφέρνει με καταπληκτικό τρόπο να αναβιώσει τη δεκαετία του \'80, μια εποχή όπου δεν υπήρχαν κινητά και social media, αλλά η φυσική παρουσία ήταν εκείνη που καθόριζε τις ανθρώπινες σχέσεις.

Η ανάγνωση αυτής της καλογραμμένης κοινωνικής περιπέτειας σου γεννά τόσα συναισθήματα, όπως συγκίνηση, μια πικρή μελαγχολία, θυμό, ενώ θεωρείς ότι κάποιους ήρωες τους έχεις συναντήσει κι εσύ κάποια στιγμή στη ζωή σου. Το σημαντικότερο όμως που νιώθεις είναι μια νοσταλγική διάθεση ...
Κόκκινα τηλέφωνα στα περίπτερα, Σικάγο παγωτό στου Παπασπύρου στο Πασαλιμάνι, Άγγελοι του Τσάρλι, κατάργηση πολυτονικού, κατάργηση σχολικής ποδιάς, το σκάνδαλο Κοσκωτά, οι Metallica, Serenade και Αυτοκίνηση, Χάραμα και Παιδιά από την Πάτρα, οι Duran Duran, η όρθια φράντζα στο μαλλί, οι λευκές κάλτσες με το σκαρπίνι, οι βάτες, οι λαμπερές παγέτες, η Σαμάνθα Φοξ, τα ουφάδικα και άλλα στοιχεία της εποχής εκείνης είναι τόσο καλά προσαρμοσμένα στη μυθοπλασία και ειδικότερα στους διαλόγους, ώστε, ακόμα κι αν δεν έζησες αυτή τη δεκαετία, στην κάνει τόσο οικεία και σε οδηγεί σε μια αναγνωστική απόλαυση! Παραβλέπεις τα στοιχεία υπερβολής που συναντάς στις σελίδες του (εξάλλου η δεκαετία του \'80 ήταν η δεκαετία της υπερβολής) και δεν το αφήνεις από τα χέρια σου μέχρι να το τελειώσεις!!!

Κοσμοπολίτικο μυθιστόρημα, καθώς οι περισσότεροι ήρωες προέρχονται από ξένες χώρες, με πολλούς υπόπτους και πολλά μυστικά, με ρεαλιστικούς διαλόγους, με μπόλικο άρωμα Ελλάδας και με λιτή, δροσερή γραφή! Οι αποκαλύψεις γίνονται σταδιακά, ενώ το παρελθόν έρχεται να φωτίσει το παρόν και το αντίστροφο!
Αν και πρόκειται για πολυπρόσωπο μυθιστόρημα, δεν μπερδεύεται ο αναγνώστης, ενώ, αν και δεν έχει ιδιαίτερη δράση και ανατροπές, διαβάζεται ευχάριστα και γρήγορα, καθώς ο συγγραφέας καταφέρνει με αριστοτεχνικό τρόπο να διεισδύσει στην ψυχολογία των ηρώων! Το καθιστούν, επίσης, απολαυστικό και ευκολοδιάβαστο και τα μικρά κεφάλαια στα οποία είναι χωρισμένο!
Εξαιρετικό εξώφυλλο με το κλειδί να έχει κυριολεκτική και μεταφορική σημασία!

Ήταν από τα βιβλία που πραγματικά ευχαριστήθηκα που τα διάβασα, καθώς οι ανατροπές ήταν αρκετές, η αγωνία κορυφωνόταν σελίδα τη σελίδα και δεν υπήρχε τίποτα το προβλέψιμο! Ενδιαφέρουσα η κεντρική ιδέα, εξαιρετική η ψυχογράφηση των βασικών χαρακτήρων, πολύ καλές οι περιγραφές του τοπίου, πετυχημένα τα χρονικά πισωγυρίσματα! Ίσως το φινάλε δεν ήταν αυτό που περίμενα... Ήταν κάπως άνευρο, αλλά ο συγγραφέας, αρκετά εφευρετικός, με κέρδισε με το ύφος της γραφής του και δεν με άφησε να πάρω ανάσα!

Καθηλωτικό, συναρπαστικό, ιδιαίτερα για όσους αγαπούν τα βιβλία του Stephen King!

Κλασικό ιστορικό μυθιστόρημα με έντονο το θρησκευτικό στοιχείο, που εστιάζει στη σαρκική επιθυμία και στο πού μπορεί να οδηγήσει αυτή...
Εποχή Δ\' Σταυροφορίας και πρώτης Άλωσης της Κωνσταντινούπολης και, ενώ οι Λατίνοι κυριαρχούν στους θαλασσινούς δρόμους, μια αρχοντοπούλα, η Αυγούστα, που ζει στη Νάξο με τον σύζυγό της Ιωάννη Μούχρα, απάγεται, όχι τελείως ακούσια, από τον γοητευτικό Βενετό Μάρκο Σανούτο. Εκτός από τους τρεις βασικούς ήρωες ένα πλήθος δευτερευόντων χαρακτήρων κάνει δυναμικά την εμφάνισή του στις σελίδες του βιβλίου, ενώ είναι πολλά τα συναρπαστικά γεγονότα που διαδέχονται το ένα το άλλο σε μια αφήγηση που κάθε άλλο παρά γραμμική είναι, καθώς το σχήμα πρωθύστερο χρησιμοποιείται συχνά, ενώ σε πολλά σημεία δημιουργούνται χρονικά κενά που με τη σειρά τους δημιουργούν απορίες, οι οποίες, όμως, λύνονται στη συνέχεια.
Ο Παπαδιαμάντης, με την υπέροχη γλώσσα του, σκιαγραφεί με μοναδικό τρόπο τους χαρακτήρες του, οι οποίοι χαρακτηρίζονται από έντονα πάθη, βασανίζονται από τύψεις, μετανοούν, συγχωρούν, δείχνουν κάποιες φορές το σκληρό τους πρόσωπο και τις περισσότερες φορές γίνονται αντιπαθητικοί στον αναγνώστη. Μέσα από τους ζωντανούς διαλόγους και τις εξαιρετικές περιγραφές αντλούμε πληροφορίες για τη σύγκρουση Ανατολής - Δύσης, τον Μεσαιωνικό ελληνισμό, τη βενετική ναυτική δύναμη και τον τρόπο που αυτή διοικούσε, καθώς και για τη δύναμη της Εκκλησίας, ενώ σε πολλά σημεία μαθαίνουμε τις αντιλήψεις του συγγραφέα για διάφορα θέματα, όπως για τον ρόλο της γυναίκας στην κοινωνία ή για τον μοναχισμό. Η κριτική του απέναντι στις αυθαιρεσίες της άρχουσας τάξης και σε οποιαδήποτε μορφή υποδούλωσης είναι έντονη, ενώ η έμφαση που δίνεται στην πάλη ανάμεσα στην προσωπική επιθυμία και τους κοινωνικούς κανόνες, καθώς και οι συνέπειες που επιφυλάσσει το μέλλον για όλους σχεδόν τους ήρωες, συμβάλλουν στο να θυμίζει το έργο αρχαία τραγωδία.
Εξαιρετικό βιβλίο που συστήνεται σε όλους!

Ατμοσφαιρικό και εντυπωσιακό μυθιστόρημα που κερδίζει τον αναγνώστη παρά την αργή εξέλιξη της πλοκής του και του προκαλεί ποικιλία συναισθημάτων, όπως συγκίνηση, θυμό, νοσταλγία και κάποια αδιόρατη μελαγχολία με το γλυκόπικρο τέλος του.
Οι εναλλαγές παρόντος - παρελθόντος γίνονται με απόλυτη φυσικότητα, οι περιγραφές προσώπων, ρούχων, κοσμημάτων, χώρων είναι γλαφυρές και λεπτομερείς, ενώ ο συγγραφέας καταφέρνει με έναν εξαιρετικό τρόπο και με πολύ καλό χειρισμό του λόγου να μας μεταφέρει από την πιο φτωχή γειτονιά στα κοσμικότερα σαλόνια.
Το βιβλίο θυμίζει κινηματογραφική ταινία, καθώς συναντάς σ\' αυτό αταίριαστους έρωτες, μουσική και χορό με πρωταγωνιστή το αισθησιακό τανγκό, μαργαριταρένια κολιέ, ένοχα μυστικά, ερωτικά τρίγωνα, επικίνδυνα παιχνίδια, ταξίδια, πολυτελείς βίλες, ίντριγκες, δολοφονίες, ενώ δε λείπουν τα πολιτικά και καλλιτεχνικά στοιχεία, καθώς και οι αναφορές σε παρτίδες και τεχνικές σκακιού.
Σε ταξιδεύει κυριολεκτικά και μεταφορικά...

Τι υπέροχη, γλυκιά, αξιολάτρευτη ηρωίδα! Ναι, Η ΚΑΜΑΡΙΕΡΑ είναι από τα βιβλία στα οποία εστιάζεις περισσότερο στην προσωπικότητα της κεντρικής ηρωίδας και λιγότερο στην πλοκή!
Ο αναγνώστης από τις πρώτες σελίδες εισέρχεται εύκολα στον κόσμο της Μόλι, η οποία είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα! Η εικοσιπεντάχρονη καμαριέρα, που είναι υποχόνδρια με την καθαριότητα, δυσκολεύεται να ερμηνεύσει τις εκφράσεις των άλλων, είναι αδέξια στις συζητήσεις, έχει ελάχιστους φίλους, υπεραναλύει τα πράγματα, σκοντάφτει συνεχώς πάνω σε κοινωνικά ανάρμοστες συμπεριφορές κρυμμένες κάτω από την επιφάνεια των πραγμάτων, θεωρεί ότι πρέπει κάποιος να ζει με τον προσωπικό του ηθικό κώδικα και θεωρεί ανακουφιστικό να έχει πάντα καθοδήγηση! Συνεχώς στο μυαλό της έχει τα σοφά λόγια της νεκρής, πια, γιαγιάς της με την οποία μεγάλωσε.
Η πλοκή είναι καλοστημένη, αρκετές οι εκπλήξεις, έξυπνοι οι διάλογοι, ενώ θίγονται τα θέματα της απώλειας, των ανθρωπίνων σχέσεων και των οικογενειακών δεσμών. Προκαλούνται πολλά συναισθήματα, όπως συγκίνηση, θυμός, τρυφερότητα και στο τέλος ικανοποίηση με την ανακάλυψη του πραγματικού εαυτού της Μόλι!
Διαβάζοντάς το κάποιος συνειδητοποιεί τη δύναμη που μπορεί να κρύβει μέσα του, το πώς οι αναμνήσεις του έχουν καθορίσει τη ζωή του, καθώς και το πόσο δύσκολο είναι να πάρει κάποιες σημαντικές αποφάσεις, ενώ, είναι σίγουρο, ότι τη συγκεκριμένη ηρωίδα δε θα την ξεχάσει ποτέ!
Το βιβλίο μου άρεσε πολύ, το προτείνω σε όλους, κάθε ηλικίας, και πιστεύω ότι θα γνωρίσει την ίδια επιτυχία που γνώρισε το βιβλίο ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΑΝΕ ΟΙ ΚΑΡΑΒΙΔΕΣ, ίσως γιατί βρήκα πολλές ομοιότητες ανάμεσα στις δύο βασικές ηρωίδες!

ΤΑ ΒΑΤΡΑΧΙΑ είναι ένα βιβλίο που αφορά την εξιχνίαση της δολοφονίας μιας δεκατετράχρονης στην Εύβοια.
Πρόκειται για μια καλά δομημένη ιστορία ή μάλλον για δύο ιστορίες που εναλλάσσονται και που "δένουν" τόσο καλά στο τέλος! Αληθοφανείς οι χαρακτήρες, οι περιγραφές δεν κουράζουν, η δράση είναι αρκετή, το μυστήριο μπόλικο και οι ανατροπές και οι αποκαλύψεις αρκετές! Τον δολοφόνο δεν τον ανακαλύπτεις εύκολα, ενώ ο βασικός ήρωας, ο αστυνόμος Καπετάνος, είναι μια ρεαλιστική μορφή που παλεύει με τα λάθη του παρελθόντος του, αυτοσαρκάζεται και είναι έντονα συναισθηματικός.
Το βιβλίο περνάει και πολλά μηνύματα για διάφορα κοινωνικά θέματα, όπως είναι ο ρατσισμός, ο σχολικός εκφοβισμός, η πορνεία, τα ναρκωτικά.
Ο συγγραφέας έχει κάνει πολύ καλή δουλειά, αν σκεφτεί κανείς, μάλιστα, ότι είναι το πρώτο του έργο!
Πραγματικά το απόλαυσα!

Παρωδία του ΡΟΒΙΝΣΩΝΑ ΚΡΟΥΣΟΥ να το πω; Μια προσπάθεια να φανεί η παράνοια του σύγχρονου ανθρώπου; Μήπως, είναι ένας τρόπος να φανεί η δίψα για κυριαρχία και η ανάγκη για οικονομική και κοινωνική καταξίωση; Όπως και να το χαρακτηρίσω, το σίγουρο είναι ότι το βιβλίο αυτό με άφησε θετικά άφωνη!
Ένας ναυαγός σε ένα ερημονήσι προσπαθεί να δημιουργήσει ένα σούπερ μάρκετ και κάνει σχέδια και σκέψεις που δε θα έκανε ένας μέσος άνθρωπος ευρισκόμενος σε τέτοια κατάσταση! Πρόκειται για έναν ήρωα ο οποίος μέχρι εκείνη τη στιγμή ζούσε με ανθρώπους "που είχαν αποδεχτεί τη μοίρα τους και έδειχναν ευχαριστημένοι και ασφαλείς" μέσα σε μια "αστική συμπαθή αποχαύνωση", σε μια "μίζερη συμπαθητική πόλη". Απολαμβάνει "την ασύγκριτη αίσθηση της ελευθερίας" που του παρέχει το ερημονήσι και επειδή δεν είναι "άνθρωπος της αδράνειας" επιθυμεί "να αποκτήσει τη δική του επιχείρηση", να γίνει "ένα σεβαστό μέλος της κοινωνίας" και να ξεφύγει "από μια ανιαρή και προβλέψιμη ζωή".
Πρωτότυπο το θέμα, υπερρεαλιστικό το σκηνικό με παράδοξες καταστάσεις, σαρκαστικός και ευρηματικός ο συγγραφέας παρουσιάζει με αφηγηματική άνεση και τις σωστές δόσεις χιούμορ τις ψυχικές διακυμάνσεις του ήρωα και κατ\' επέκταση τις υπαρξιακές αγωνίες του σύγχρονου ανθρώπου!
Πολύ καλό! Απλώς, ήθελα λίγο ακόμα!

Σκοτεινό, νοσηρό, καταθλιπτικό θρίλερ με πολύπλοκους και τοξικούς χαρακτήρες!
Μία δημοσιογράφος, ψυχολογικά ασταθής και με τραυματική παιδική ηλικία, επιστρέφει στη γενέτειρά της για να συγκεντρώσει υλικό σχετικό με τις δολοφονίες δύο κοριτσιών, για λογαριασμό της εφημερίδας στην οποία εργάζεται. Εκεί, ερχόμενη σε επαφή με τα πρόσωπα της οικογένειάς της, θα δει τα προβλήματα του παρελθόντος να κάνουν την εμφάνισή τους...
Η έμφαση δε δίνεται τόσο στην εξιχνίαση των φόνων όσο στις σχέσεις ανάμεσα στους κατοίκους της μικρής επαρχιακής πόλης, στα ψυχολογικά προβλήματα της βασικής ηρωίδας, αλλά και στη δυσλειτουργική σχέση με τη μητέρα της και τη μικρή ετεροθαλή αδερφή της με την παράξενη συμπεριφορά.
Πρόκειται για μια καθαρά γυναικεία υπόθεση, καθώς οι γυναίκες είναι αυτές που κινούν τα νήματα της ιστορίας, ενώ οι άντρες είναι απλοί παρατηρητές των εξελίξεων! Η συγγραφέας δημιουργεί πολυδιάστατους γυναικείους χαρακτήρες και μέσα από αυτούς προβάλλει την πολυπλοκότητα του ανθρώπινου μυαλού, καθώς και το πόσο μακριά μπορεί να φτάσει κάποιος όταν κατευθύνεται από τα πάθη, τις εμμονές, τις φοβίες και τις ανασφάλειές του!
Γρήγοροι ρυθμοί αφήγησης, αρκετή αγωνία, η άποψη του αναγνώστη για το πρόσωπο του δολοφόνου αλλάζει συνεχώς, προκαλούνται έντονα και αντιφατικά συναισθήματα, αναπάντεχο το τέλος, πολλές, όμως, οι υπερβολές!
Διαβάζεται γρήγορα και ευχάριστα, ιδιαίτερα από εκείνους που τους αρέσουν οι ιστορίες βίας και διαστροφής! Για μένα δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, αν και είχα διαβάσει πολύ καλές κριτικές! Θεωρώ ότι το άλλο βιβλίο της Flynn ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΠΟΥ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΕ είναι πολύ καλύτερο!

Στο βιβλίο αυτό παρουσιάζονται η αργή αποσύνθεση και η πτώση της πολυεθνικής αυτοκρατορίας των Αψβούργων μέσα από την πορεία τριών γενεών της οικογένειας Τρόττα.
Παρακολουθούμε τις ζωές και τις ψυχολογικές διακυμάνσεις των ηρώων, οι οποίοι δεν μπορούν να ξεφύγουν από τον ιστορικοκοινωνικό τους περίγυρο, αλλά ζουν τη ζωή που έχει προαποφασιστεί γι\' αυτούς. Τους χαρακτηρίζει η προσκόλληση στην παράδοση, η αφοσίωση στο πρόσωπο του αυτοκράτορα, ο καθωσπρεπισμός, η αίσθηση του καθήκοντος, η πειθαρχία και η απόκρυψη των συναισθημάτων κάτω από μια ψυχρή ευγένεια. Κάποια στιγμή, όμως, όταν οι συνθήκες αλλάξουν, κάποιοι θα φανερώσουν το ψυχικό τους μεγαλείο, ενώ κάποιοι άλλοι θα μετατραπούν σε τραγικά πρόσωπα.
Αριστοτεχνικός είναι ο τρόπος με τον οποίο η ιστορία μπλέκεται στην πλοκή, καθώς περιγράφονται οι συνθήκες των αρχών του 20ου αι. στην Κ. Ευρώπη με την άνοδο των εθνικιστικών ρευμάτων και την έξαρση των σοσιαλιστικών ιδεών, αλλά και τον έντονο διαχωρισμό των κοινωνικών τάξεων.
Η νοσταλγία και η μελαγχολία είναι κυρίαρχα συναισθήματα στο βιβλίο, ενώ υπάρχουν διάσπαρτες πινελιές πικρής ειρωνείας. Χαρακτηριστική είναι η απουσία της μητέρας, ενώ έντονη είναι η παρουσία του εβραϊκού στοιχείου. Ο συγγραφέας αποδεικνύει το αφηγηματικό του ταλέντο και την αναπαραστατική του ικανότητα με απλότητα, χωρίς να γίνεται κραυγαλέος. Ίσως, βέβαια, οι αναλυτικές περιγραφές του κουράσουν λίγο τον αναγνώστη, δεν παύει, όμως, το βιβλίο αυτό να συμπεριλαμβάνεται στα κορυφαία μυθιστορήματα του 20ου αι.
Ο πρόλογος στην αρχή του βιβλίου είναι πολύ διαφωτιστικός, ενώ πολύ καλό οπτικό υλικό για τη ζωή του συγγραφέα αποτελούν οι φωτογραφίες στο τέλος του βιβλίου.
Εξαιρετικό!

Πόσο μου αρέσουν τα βιβλία των οποίων η ιστορία εξελίσσεται μέσα σε φάρους! Σε μια τέτοια ιστορία αναφέρεται και το συγκεκριμένο βιβλίο, ένα ατμοσφαιρικό μυστηριώδες μυθιστόρημα που έχει ως φόντο το ομιχλώδες τοπίο και τα απόκρημνα βράχια των ακτών της Κορνουάλης.
Τρεις φαροφύλακες εξαφανίζονται μυστηριωδώς από έναν απομονωμένο φάρο της περιοχής, ενώ η είσοδος είναι κλειδωμένη από μέσα! Μετά από είκοσι χρόνια, ένας συγγραφέας, ο οποίος μέχρι το τέλος παραμένει μια μυστηριώδης φιγούρα, θέλοντας να γράψει ένα βιβλίο για το συγκεκριμένο γεγονός, συναντά τις γυναίκες των τριών ανδρών και μέσα από συζητήσεις που κάνει μαζί τους προσπαθεί να φωτίσει την υπόθεση!
Η αφήγηση μοιράζεται σε δύο χρόνους, αυτόν της εξαφάνισης (1972) και αυτόν της έρευνας (1992), ενώ το κείμενο χαρακτηρίζει μια αφηγηματική ποικιλομορφία, καθώς εναλλάσσεται η τριτοπρόσωπη με την πρωτοπρόσωπη αφήγηση και παρεμβάλλονται αποσπάσματα εφημερίδων και επιστολικά κείμενα.
Το μυθιστόρημα εστιάζει, κυρίως, στις σχέσεις ανάμεσα στα πρόσωπα της ιστορίας και περιλαμβάνει περιστατικά απομόνωσης, εμμονών, ψευδαισθήσεων, εξαπάτησης, αλλά και τρόπους διαχείρισης της απουσίας, της απώλειας και της θλίψης.
Η συγγραφέας "χτίζει" με μαεστρία τους χαρακτήρες έτσι, ώστε να αποδοθούν όσο γίνεται καλύτερα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους και να δικαιολογηθούν οι πράξεις τους, οι σκέψεις τους και τα συναισθήματά τους.
Η αγωνία κλιμακώνεται όσο πλησιάζουμε προς τη λύση και η σταδιακή παράθεση στοιχείων οδηγεί στη συμπλήρωση του παζλ και δεν αφήνει τον αναγνώστη με καμιά απορία στο τέλος!
Το πρωτότυπο θέμα, το γοτθικό τοπίο, οι ζωντανές περιγραφές της υποχρεωτικής συνύπαρξης σε έναν πολύ μικρό χώρο, όπως είναι ο φάρος, οι ανατροπές, η κλιμακούμενη ένταση, κάποιες πινελιές μεταφυσικού στοιχείου, ο έξυπνος τρόπος της λύσης του μυστηρίου, αλλά και ο συνδυασμός μυστηρίου και ψυχογραφήματος χαρακτήρων, καθιστούν την ανάγνωση απολαυστική!
Το προτείνω ανεπιφύλακτα!

Θέλεις ένα βιβλίο μικρό, που θα σε ταξιδέψει στο παρελθόν και θα σε μεταφέρει πίσω στα χρόνια της παιδικής σου αθωότητας; Αυτό είναι ο ΓΡΑΦΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ!
Πρόκειται για μια συλλογή διηγημάτων, για 67 μικρές ιστορίες, 67 "νόστιμες μπουκίτσες", που αναφέρονται σε μια οικογένεια, την οικογένεια του συγγραφέα, και σε μια γειτονιά, τη γειτονιά του, κάπου εκεί, στα χρόνια του \'60 στο Χαλάνδρι!
Οι συναισθηματικά φορτισμένες ιστορίες μαζί με τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες που συνοδεύουν το κείμενο, σου δίνουν την εντύπωση ότι ξεφυλλίζεις ένα ασπρόμαυρο οικογενειακό άλμπουμ και σε γεμίζουν νοσταλγία, τρυφερότητα και ζεστασιά, ενώ, συγχρόνως, συγκινείσαι, χαμογελάς, στενοχωριέσαι, άλλοτε θυμώνεις ή αγανακτείς, ενώ, αρκετές φορές, ταυτίζεσαι με τους ήρωες!
Φροντισμένη γλώσσα, χωρίς άσκοπη φλυαρία, λιτό συναισθηματικό ύφος, χωρίς να γίνεται μελοδραματικό, ζωντανή αφήγηση!
Διαβάζεται γρήγορα, ευχάριστα και σου αφήνει, στο τέλος, μια γλυκιά γεύση!

Μια περιδιάβαση στις γειτονιές του Πειραιά μιας άλλης εποχής, ένα οδοιπορικό ιδωμένο μέσα από τα μάτια ενός παιδιού, του ίδιου του συγγραφέα, δηλαδή, ο οποίος, σε μικρή ηλικία, συστήνει στον αναγνώστη συνοικίες, δρόμους, χαρακτήρες, επαγγέλματα, τρόπους ψυχαγωγίας, συνήθειες, που αφορούσαν τον Πειραιά και τους ανθρώπους του τις δεκαετίες \'50 και \'60.
Το βιβλίο είναι αυτοβιογραφικό, αλλά γραμμένο σε ένα ουδέτερο γ΄ πρόσωπο και σε μια απλή γλώσσα με πολλές λέξεις της αργκό, που αρκετές φορές, βέβαια, αγγίζουν τα όρια της υπερβολής. Θα έλεγε κανείς ότι υπάρχει μια εμμονή του συγγραφέα με την αρνητική όψη της ζωής στις περιοχές γύρω από το πρώτο λιμάνι της χώρας, ενώ όπως τονίζει και στο οπισθόφυλλο "όλα μπορείς να τα δεις και να τα κάνεις στον Πειραιά, όλα εκτός από ένα, να κάνεις τον ζόρικο".
Όσοι είναι Πειραιώτες και μάλιστα όσοι έζησαν την εποχή αυτή θα θυμηθούν και θα νοσταλγήσουν χώρους, καταστάσεις, πρόσωπα, αλλά και όλοι οι υπόλοιποι θα βρουν ενδιαφέρουσες πληροφορίες, αφού η αρχειακή έρευνα που έχει γίνει είναι αξιόλογη.

Το τελείωσα πριν από λίγο και πραγματικά το λάτρεψα!!!
Ανθρώπινο, νοσταλγικό, συγκινητικό και συγχρόνως χιουμοριστικό, τρυφερό, με βιτριολικό χιούμορ, ρεαλιστικό, αλλά και με το μεταφυσικό του στοιχείο, μα πάνω απ\' όλα ταξιδιάρικο! Ταξιδεύεις από την Αθήνα στον Έβρο, από το παρόν στο παρελθόν και το αντίστροφο, από την αθωότητα της παιδικής ηλικίας στην ωριμότητα της ενηλικίωσης...
Ένας 73χρονος με άνοια φεύγει κρυφά για να πάει σε έναν γάμο, ο οποίος, όμως, έχει γίνει αρκετές δεκαετίες πριν, το 1953! Παρακολουθούμε, λοιπόν, τον βασικό ήρωα σε παιδική ηλικία να πηγαίνει μαζί με τη χήρα(;) μητέρα του σε αυτόν τον καλοκαιρινό γάμο, μετά τον οποίο τίποτα δε θα είναι πια το ίδιο!
Εξελίσσονται οικογενειακές κωμικοτραγικές σκηνές, βγαίνουν στην επιφάνεια μυστικά και αποκαλύπτονται ψέματα, ενώ "ξεχειλίζουν" τα καταπιεσμένα συναισθήματα!
Γίνεται πολύ καλή σκιαγράφηση χαρακτήρων των "τσαλακωμένων ηρώων μιας αλησμόνητης οπερέτας" από τον συγγραφέα, οι οποίοι είναι αρκετά οικείοι στον αναγνώστη, αν και κάποιοι παρουσιάζονται με κάποια υπερβολή! Αν και δεν υπάρχει έντονη δράση και οι περιγραφές είναι λεπτομερείς σε πολλά σημεία, το διαβάζεις πολύ ευχάριστα και οι σελίδες φεύγουν χωρίς να το καταλαβαίνεις.
Στο τέλος σε αφήνει με μια γλυκόπικρη γεύση, να προσπαθείς να ανασύρεις μνήμες περασμένων εποχών όπου οι καλές στιγμές εναλλάσσονται με τις κακές και να μπερδεύεις ήχους και γεύσεις αγαπημένες, όπως αυτές ενός ζεστού ρυζόγαλου με μπόλικη κανέλα, ενός σιμιγδαλένιου χαλβά ή ενός βύσσινου γλυκού!
Συγκλονιστικό το τέλος, υπέροχη η γλώσσα του Ξανθούλη με πινελιές λυρισμού ("...Στην παραλία, ένα παράταιρο για την εποχή μελτέμι σήκωνε μικρές σβούρες άμμου κάτω από το ρύγχος του ψηλού βράχου, κάνοντάς τη να φαίνεται περισσότερο απ\' όσο της άξιζε εξωπραγματική"), αλλά και ιδιαίτερα τολμηρή σε αρκετά σημεία, καταπληκτικό το εξώφυλλο, που είναι, μάλιστα, δημιουργία του ίδιου του συγγραφέα!
Κολλάς από τις πρώτες σελίδες!!!

Τι να πει κανείς γι\' αυτό το υπέροχο ατμοσφαιρικό ψυχογράφημα ή, καλύτερα αυτόν τον ύμνο στη γυναικεία ψυχοσύνθεση, τον έρωτα και τον θάνατο;
Πρόκειται για απίστευτη αναγνωστική εμπειρία όπου οι Φροϋδικοί προβληματισμοί εμπλέκονται με την αρχαία ελληνική τραγωδία, με στοιχεία της ελληνικής μυθολογίας, τον Ευρωπαϊκό νατουραλισμό, αλλά και τον κόσμο του υπερφυσικού!
Με φόντο το μπλε του Αιγαίου διαδραματίζεται αυτή η ιστορία στην οποία ο Καραγάτσης παρουσιάζει πολλές αντικρουόμενες δυνάμεις, όπως τη γαλλική κουλτούρα με τον ελληνικό συντηρητισμό, την ελεύθερη βούληση με το πεπρωμένο, την επιστήμη με τη δεισιδαιμονία, τις αδυναμίες και τα πάθη με την καθημερινή ρουτίνα. Συγχρόνως δίνονται ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τη ναυτική ζωή της Σύρου του Μεσοπολέμου, ενώ ο λυρικός και υπαινικτικός σε πολλά σημεία λόγος, οι λεπτομερείς περιγραφές, η έντονη θεατρικότητα στα διαλογικά μέρη, το γεγονός ότι τα πράγματα "λέγονται με τ\' όνομά τους", χωρίς μισόλογα, αλλά και η τραγική κορύφωση του δράματος, γίνονται αφορμή για πρόκληση έντονων συναισθημάτων στον αναγνώστη και για δημιουργία προβληματισμών σχετικών με τις ανθρώπινες αδυναμίες και τον έρωτα, που κάποιες φορές γίνεται καταστροφικός...
Πραγματικό λογοτεχνικό διαμάντι...

Το βρήκα αρκετά ενδιαφέρον, αν και οφείλω να επισημάνω κάποια αρνητικά στοιχεία του βιβλίου, όπως την υπερπληθώρα εθνογραφικών και λαογραφικών πληροφοριών, που λειτουργούν σε πολλά σημεία σε βάρος της πλοκής, το γεγονός ότι μέχρι τη μέση του βιβλίου δεν υπάρχει ιδιαίτερη δράση, καθώς και τους άνευρους και ίσως αδιάφορους δευτερεύοντες χαρακτήρες.
Στα θετικά στοιχεία ανήκει ο τρόπος με τον οποίο μας εισάγει ο συγγραφέας στον κόσμο του Χάρι Χόλε και μας γνωρίζει σιγά-σιγά τον χαρακτήρα, τις εμμονές και τα συναισθήματα του αυτοκαταστροφικού αυτού ήρωα με τη ροπή στον αλκοολισμό, κάνοντας, μάλιστα, και αρκετά φλας μπακ στο παρελθόν του, καθώς και ο έξυπνος τρόπος χωρισμού του βιβλίου σε τρεις ενότητες που στηρίζονται στους τρεις βασικούς χαρακτήρες ενός παλιού αυστραλιανού μύθου και οι οποίοι συσχετίζονται με κάποιους ήρωες του βιβλίου.
Διαβάζεται γρήγορα και ευχάριστα!

Διασκεδαστικό, ευφυές, πρωτότυπο, διδακτικό και πολύ σύντομο!
Ένα απλό, ασήμαντο γεγονός της καθημερινότητας παρουσιάζεται με 99 παραλλαγές αφήγησης! Με το λεκτικό αυτό παιχνίδι προβάλλει ο συγγραφέας τη σημασία του ύφους στον γραπτό λόγο και πετυχαίνει αισθητικά ένα πολύ καλό αποτέλεσμα! Πολύ καλή η μετάφραση του Κυριακίδη! Χρήσιμο, ειδικά σε όσους διδάσκουν Γλώσσα!

Το απόλυτο μυθιστόρημα!!! Ένα γοητευτικό παραμύθι μαγικού ρεαλισμού, ένα πανόραμα της Λατινικής Αμερικής του αρχών του 20ου αι.! Η ιστορία συνδυάζεται με το φανταστικό στοιχείο και η παράδοση με το νεωτεριστικό!
Αρκετές είναι οι περιγραφές, πολλές οι λεπτομέρειες (που όμως δεν με κούρασαν καθόλου), συχνή η χρήση εγκιβωτισμών και το λεξιλόγιο τόσο πλούσιο...
Η αισθητή παρουσία της μοναξιάς (μοναξιά της εξουσίας, ερωτική μοναξιά, μοναξιά ενός σπιτιού που κατέληξε ερείπιο, μοναξιά ενός χωριού εγκαταλειμμένου) οδηγεί τον αναγνώστη στη συνειδητοποίηση της δικής του μοναξιάς μέσα σε έναν αντίξοο κόσμο, ενώ του δημιουργεί στο τέλος μια αίσθηση μελαγχολίας.
Λογοτεχνικό έπος, πραγματικά! Το θυμάσαι για πολύ καιρό, ενώ ζητάς να το ξαναδιαβάσεις... Προσωπικά, είναι η τέταρτη φορά που το διαβάζω και ομολογώ ότι κάθε φορά η πρόσληψη γίνεται με έναν διαφορετικό τρόπο, το ίδιο, όμως, γοητευτικό!
Χρειάζεται, μόνο, λίγο προσοχή στα ονόματα των ηρώων που είναι και μεγάλα, κάποιες φορές (π.χ. Τρανκιλίνα Μαρία Μινιάτα Αλακόκε Μπουενδία), αλλά και αρκετά (σε αυτό βοηθάει ο γενεαλογικός πίνακας στις πρώτες σελίδες).
ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ!!!Υπάρχει άνθρωπος που δεν το έχει διαβάσει;

Νέα Υόρκη, τέλη 19ου αι, φόνοι, μυστήριο, δράση, κοινωνικές ανισότητες και μπόλικο ρομάντζο! Αυτά είναι τα βασικά στοιχεία που θα συναντήσει κάποιος στο ατμοσφαιρικό αυτό μυθιστόρημα στο οποίο αναλύεται μια ολόκληρη εποχή και μέσα από το οποίο ο αναγνώστης θα αντλήσει πολλές πολιτιστικές, κοινωνικές, αλλά και ιατρικές πληροφορίες!
Η πλοκή είναι εξαιρετική, το μυστήριο και η αγωνία όσο περνάει η ώρα κορυφώνονται, οι εκπλήξεις είναι συνεχείς, δεν υπάρχουν περιττές λεπτομέρειες, ενώ η ψυχογράφηση των ηρώων είναι πολύ καλή σε σημείο που ο αναγνώστης να ταυτίζεται μαζί τους και να νιώθει ότι αποτελεί κι εκείνος κομμάτι της ιστορίας! Οι χαρακτήρες του βιβλίου είναι έντονες προσωπικότητες με συναισθηματικές εξάρσεις, δυναμισμό, πάθη, αλλά και ανασφάλειες. Αγαπημένος μου ήρωας είναι ο Όσκαρ, ο ιατροδικαστής!
Η συγγραφέας μας γνωρίζει μία Νέα Υόρκη, όπου οι ανισότητες ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις είναι τεράστιες, ενώ η γυναίκα των ανώτερων τάξεων υπάρχει για να παντρεύεται πριν μπει στα είκοσι, να πίνει τσάι σε ανόητες συγκεντρώσεις, να στολίζεται και να μη σκέφτεται! Θίγονται, επίσης, το ζήτημα της προσωπικής ελευθερίας, το φαινόμενο της φτώχειας, η εκμετάλλευση ανηλίκων, καθώς και το πρόβλημα του δουλεμπορίου !
Οι εναλλαγές του σκηνικού γίνονται αρκετά γρήγορα και ο αναγνώστης μεταφέρεται από τα ανατριχιαστικά νεκροτομεία σε σκοτεινά νεκροταφεία, από άσυλα σε οίκους ανοχής και από φτωχικά και βρώμικα ξενοδοχεία σε αριστοκρατικά σπίτια.
Διαβάζεται απνευστί και σε αυτό συμβάλλουν και τα μικρά κεφάλαια στα οποία είναι χωρισμένο το βιβλίο!
Συναρπαστικό, όπως, εξάλλου, όλα τα βιβλία της συγγραφέως!!!

Πρόκειται για ένα βιβλίο με το οποίο περνάς απλώς ευχάριστα για λίγες ώρες! Ναι, διαβάζεται πολύ γρήγορα!
Περιγράφονται σουρεάλ καταστάσεις της ελληνικής πραγματικότητας με καυστικό χιούμορ, αρκετές βωμολοχίες, μπόλικη ειρωνεία και κυνισμό.
Ο λόγος είναι απλός, άμεσος, προφορικός, η γλώσσα αιχμηρή, η γραφή ανάλαφρη, χωρίς να υπάρχει κάποια ιδιαίτερη πλοκή (δύο "φευγάτοι" τύποι προσπαθούν να βρουν τον πατέρα του ενός που έχει εξαφανιστεί) ή να γίνεται κάποια εμβάθυνση στους χαρακτήρες.
Η άνεση με την οποία παρουσιάζει ο συγγραφέας τα κακώς κείμενα στον χώρο της εκκλησίας, της οικογένειας ή της τηλεόρασης μπορεί να χαρακτηριστεί "δήθεν" από κάποιους ή να ενοχλήσει η κριτική του κάποιες φορές, καθώς και οι εκφράσεις και και το χιούμορ του που μπορεί να θυμίσουν 16χρονο έφηβο ή παρέα σε ΚΨΜ. Οι πολλές επαναλήψεις, επίσης, που γίνονται στο κείμενο, αλλά και η πληθώρα των κοφτών, σύντομων προτάσεων ("Το μετρό. Το τρένο. Εκεί. Αλλά ο σταθμός δεν έμοιαζε με κανέναν που να ήξερα. Και οι σκάλες δεν έμοιαζαν. Οι κυλιόμενες. Αυτές.") μπορεί να ξενίσουν τον αναγνώστη, αλλά δεν παύει το κείμενο να αποτελεί τονωτική ένεση για βελτίωση της διάθεσης!
Όλοι εσείς που ενδιαφέρεστε για λογοτεχνία με την κλασική έννοια του όρου και δεν μπορείτε να αντέξετε τη γνωστή ελληνική "καφρίλα" αποτυπωμένη σε χαρτί, μην το διαβάσετε γιατί θα απογοητευτείτε!

Πρόκειται για ένα κολάζ ιστοριών με κεντρικό θέμα τη συνεχή κίνηση, την περιπλάνηση ως στάση ζωής, όχι μόνο γεωγραφικά, αλλά και στον χρόνο, στο ανθρώπινο σώμα(!), στην ατομική και στη συλλογική μνήμη, χωρίς να ακολουθείται ο γραμμικός τρόπος, αλλά λειτουργώντας η συγγραφέας συνειρμικά, θέλοντας εναγωνίως να τεκμηριώσει την άποψη: Κινούμαι, άρα υπάρχω! Και όλο αυτό προσπαθεί να το πετύχει με το να ελίσσεται από το ένα είδος γραφής στο άλλο! Έτσι βλέπουμε ασύνδετες ιστορίες ανθρώπων από διαφορετικές εποχές, σε διαφορετικούς τόπους, αλλά και με διαφορετικές ζωές, οι οποίοι κινούνται σε αεροδρόμια, σταθμούς τρένων, καράβια, άμαξες, μέσα σε κείμενα που είναι αφηγήσεις, αυτοβιογραφίες, δοκίμια, επιστολές, εξομολογήσεις, στοχασμοί ή οποιοδήποτε άλλο είδος υπάρχει.
Δύσκολο να αφομοιώσει ο αναγνώστης αυτό που διαβάζει, καθώς τα περισσότερα κείμενα είναι μικρά και το θέμα, αλλά και το σκηνικό αλλάζουν πολύ γρήγορα!
Σε όλα τα παραπάνω έρχονται να προστεθούν και στοιχεία ανατομίας, ταριχεύσεις, τερατογενέσεις, παραμορφώσεις που σε κάνουν να αναρωτιέσαι τι σχέση μπορεί να έχουν αυτά με την κίνηση!
Χαοτικό και ιδιαίτερο βιβλίο, που κινείται ανάμεσα στο παράδοξο και στο κυνικό, κόντρα στην κανονικότητα και αφήνοντας να πλανάται στο τέλος η αίσθηση του ανικανοποίητου...
Ναι, σίγουρα η Τοκάρτσουκ έχει δημιουργική φαντασία, ναι, χειρίζεται πολύ καλά τη γλώσσα, ναι, χειρίζεται όλα τα είδη του λόγου με άνεση, αλλά μέχρι εκεί! Δεν ξέρω τι θα κάνετε εσείς, αλλά εγώ δεν σκοπεύω να διαβάσω άλλο δικό της βιβλίο! Ήδη αυτό με κούρασε και με μπέρδεψε αφάνταστα!

Διαχρονικό αριστούργημα, έργο με πολλούς συμβολισμούς και δυνατά νοήματα που μας μιλάει για τη δύναμη της αγάπης και της αφοσίωσης, για τη φιλία, για την ανάγκη να ανήκεις κάπου, για την ανιδιοτέλεια, για τη ματαιοδοξία, τη μοναξιά, αλλά και την απώλεια. Κάθε φορά που το διαβάζεις αντιλαμβάνεσαι και κάτι καινούργιο και συνειδητοποιείς για ακόμα μία φορά ότι δεν υπάρχει ούτε μία λέξη περιττή!
Έντονη η φιλοσοφική διάθεση, διδακτικός ο τόνος χωρίς, όμως, να ενοχλεί, και μεγάλη η αισθητική απόλαυση παρατηρώντας τις εικόνες (στο δικό μου βιβλίο, μάλιστα, ακολουθείται η πρωτότυπη εικονογράφηση του συγγραφέα)!
Η γλώσσα είναι απλή και η πλοκή παραπέμπει στον παράδοξο κόσμο των παραμυθιών με τα τοπικά και χρονικά άλματα που γίνονται, με τη χρήση συμβόλων, αλλά και με τα ομιλούντα ζώα και φυτά, ενώ μπλέκεται και με χαρακτηριστικά γεγονότα της ζωής του συγγραφέα.
Το βιβλίο συστήνεται για συνεχείς αναγνώσεις, αν, βέβαια, υπάρχει άνθρωπος που δεν το έχει διαβάσει τουλάχιστον δύο φορές στη ζωή του!

Μικρό, αυτοβιογραφικό, νοσταλγικό, με έντονη προφορικότητα στον λόγο, με αρκετά χιουμοριστικά στοιχεία, λιτό στην αφήγηση, με αμεσότητα, σε προβληματίζει για τη μορφή των σύγχρονων μεγαλουπόλεων, αλλά και για τις σύγχρονες ανθρώπινες σχέσεις και σε ταξιδεύει σε άλλες εποχές και τόπους που έζησε η συγγραφέας.
Διαβάζεται σε λίγες ώρες! Συστήνεται, καθώς και τα υπόλοιπα βιβλία της σειράς: 1) Λωξάντρα, 2) Διακοπές στον Καύκασο, 3) Σαν τα τρελά πουλιά, 4) Στου κύκλου τα γυρίσματα. Η ΑΥΛΗ ΜΑΣ είναι το τελευταίο βιβλίο.

9 ιδιαίτερες ιστορίες που έχουν συγχρόνως κάτι μαγικό, αλλά ταυτόχρονα και ρεαλιστικά σκληρό, ιστορίες που σοκάρουν, αλλά και ξαφνιάζουν, ιστορίες τρυφερές και μακάβρια απολαυστικές, στις οποίες κυριαρχεί από τη μια το στοιχείο του θανάτου και από την άλλη ένας διάχυτος ερωτισμός!
Πολλές οι εναλλαγές στον μαγικό κόσμο της Ζατέλη με το φως να συναντάει το σκοτάδι, την αλήθεια να συγκρούεται με το ψέμα και τη ζωή να αναμετριέται με τον θάνατο, ενώ τίποτα δεν είναι δεδομένο!
Δεν υπάρχουν σαφή όρια ανάμεσα στο λογικό και το παράλογο, ενώ η ποιητικότητα, καθώς και ο λιτός, σκοτεινός και πολυεπίπεδος λόγος σε οδηγούν στο να απολαύσεις την κάθε ιστορία ξεχωριστά χωρίς να προσπαθείς να βρεις το βαθύτερο νόημά της!
Οι πορείες των χαρακτήρων διασταυρώνονται στα 9 διηγήματα, καθώς τους βλέπουμε να "μπαινοβγαίνουν" με άνεση από τη μία ιστορία στην άλλη με ρομαντική διάθεση, με βίαια ένστικτα κάποιες φορές ή με έντονη επιθυμία να καταρρίψουν όλα τα ταμπού κάποιες άλλες.
Όταν διαβάζεις έργα της Ζατέλη συνειδητοποιείς γιατί σου αρέσει η λογοτεχνία!

Αστυνομικό θρίλερ μυστηρίου, αλλά και μια ιστορία αυτογνωσίας!
Γιατί αποφάσισα να το διαβάσω; Με μαγνήτισε πρώτα-πρώτα το εξώφυλλο, αλλά και με προδιέθεσε θετικά η περίληψη στο οπισθόφυλλο! Ταξίδι με κρουαζιερόπλοιο στη Βόρεια Θάλασσα, αναζήτηση πτώματος, αλλά και δολοφόνου, δυσδιάκριτα όρια φαντασίας και πραγματικότητας.
Τι μου άρεσε; Η συναρπαστική πλοκή, το κλειστοφοβικό σκηνικό, η ενδιαφέρουσα συλλογιστική πορεία της συγγραφέως, οι ανατροπές, το σταδιακό κτίσιμο του μυστηρίου, η αγωνία που σου προκαλεί και σε κάνει να μη θέλεις να το αφήσεις από τα χέρια σου!
Τι δεν μου άρεσε: Ο υστερικός χαρακτήρας της βασικής ηρωίδας, η οποία βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση, κάτι που δεν την καθιστά ιδιαίτερα συμπαθητική, το περιστατικό με τον διαρρήκτη στην αρχή του βιβλίου στο οποίο αφιερώνει η συγγραφέας αρκετές σελίδες, αν και δεν έχει καμία σχέση αυτό με το υπόλοιπο βιβλίο, οι πολλοί χαρακτήρες του βιβλίου που μπερδεύουν και σε οδηγούν να επιστρέφεις σε προηγούμενες σελίδες για να θυμηθείς ποιος είναι ποιος, κάποια μικρή φλυαρία στις περιγραφές.
Το σίγουρο είναι ότι θα αναζητήσω και άλλα βιβλία της συγγραφέως...

Πρόκειται για την ιστορία του δυτικού κόσμου, ιδωμένη από την πλευρά του συγγραφέα, ο οποίος κατηγορεί τον υλισμό, τον φιλελευθερισμό και τη σεξουαλική απελευθέρωση που έφερε ο Μάης του \'68, για τη διάλυση της οικογένειας, για την παρακμή του γαλλικού πολιτισμού και γενικότερα για την καταστροφή του ανθρώπου.
Η σύγχρονη υλιστική κοινωνία, η απομόνωση, ο ατομικισμός, το ανέφικτο της ευτυχίας είναι θέματα με τα οποία καταπιάνεται ο Ουελμπέκ, ο οποίος με κυνισμό, οργισμένο λόγο και ισοπεδωτικό σαρκασμό προσπαθεί να αποδείξει ότι τα υλικά αγαθά, αλλά και την ηδονή τα απολαμβάνει η μειοψηφία, ενώ η πλειοψηφία δεν μπορεί να απολαύσει τον καταναλωτικό κόσμο που την περιβάλλει.
Η μόνη σωτηρία, τελικά, του ανθρώπινου γένους, σύμφωνα με τον συγγραφέα, είναι η εξόντωσή του ή η αντικατάστασή του.
Σκληρή γλώσσα, ακατέργαστο λεξιλόγιο, καταθλιπτικοί χαρακτήρες, παρακμιακές καταστάσεις, μικρές δόσεις επιστημονικής φαντασίας στο τέλος και αρκετές επιστημονικές και φιλοσοφικές αναφορές σε ένα βιβλίο που μπορεί να είναι δύσκολο στην ανάγνωσή του, αλλά προβληματίζει αρκετά τον αναγνώστη και σίγουρα χρειάζεται και μια δεύτερη ανάγνωση.
Πολύ καλό!