Από την πρώτη σελίδα μυρίζεις το ιώδιο, τρίβεις στην άμμο τις πατούσες σου, αλλά η αγωνία σε πιάνει από το κεφάλι και σε βουτάει στον βυθό.
Και δεν παίρνεις ανάσα, μέχρι την τελευταία αράδα.
Ένα σύντομο διήγημα που προλαβαίνει να σε συνταράξει.
Ο φόβος διαδέχεται την ελπίδα, και συναντιούνται στον πάτο της θάλασσας.
Αβίαστα ποιητικό.
Συγκινητικό, αγωνιώδες, σπαρακτικό.
Θαλασσινό αλάτι, που ψήνει πληγές.
Το βιβλίο του καλοκαιριού μας.