Πραγματικά μια από τις μεγαλύτερες απογοητεύσεις της αναγνωστικής μου ζωής που μέτρα 30 και πλέον χρόνια… Ένα συνοθύλευμα δεισιδαιμονιων που θυμίζουν προληπτικές γιαγιάδες στο χωριό με μυαλό κουκούτσι, με υπόθεση η οποία από τα πολλά κενά έχει γίνει σουρωτήρι, ρομάντζο της κακιάς ώρας - γενικώς αδυνατείς να παραδεχτείς ότι αυτό το μυθιστόρημα το έχει γράψει ώριμος συγγραφέας που σέβεται τον εαυτό του και το κοινό του. Για πολύ καιρό νόμιζα ότι ήταν απλά μια κακή στιγμή του συγγραφέα αλλά φεύ! Έπεσαν στα χέρια μου συλλογές διηγημάτων του σε δυο τόμους που μου απέδειξαν το εξής : ο Ξενόπουλος είναι ο πιο ρηχός Έλληνας αναγνωρισμένος συγγραφέας που α- τυχε ποτέ να διαβάσω… Αν ήταν σημερινό πρόσωπο πιστεύω ότι θα ήταν αυτός που θα έγραφε τα σενάρια στις « αληθινές ιστορίες » γνωστού καναλιού και ενδιάμεσα θα παρουσίαζε τα νέα των σελεμπριτις σε πρωινάδικο. Επίπεδο μηδέν πασπαλισμένο με όμορφες περικοκλάδες σε εκφραστικά μέσα εντελώς κενές βαθύτερων ιδεών και νοημάτων…Μακριά!

Από την διάπλαση των παίδων αντλήθηκαν αυτά τα "διηγήματα"? Μένω άναυδη!! Στην πραγματικότητα πρόκειται για ανούσιες πικάντικες ιστοριούλες καμωμένες να γαργαλισουν τα ένστικτα του αναγνώστη με περιγραφές όπως "στο πλατύ ασπροσφιγμενο της στήθος οι μαστοί ξεχώριζαν καθαρά, πιο μεγάλοι βέβαια μα με το ίδιο μακρουλό σχήμα του κίτρου κι ίδιοι, όρθιοι πάντα όπως τότε. Μόνο που τότε ήταν σχεδόν κολλημένοι, ενώ τώρα είχαν ξεμακρύνει και καθώς έκλιναν δεξιά και αριστερά σαν μαλωμενοι μεταξύ τους, οι ρώγες που τρυπούσαν την διάφανη μουσελίνα απείχαν πιο πολύ"-σελ.198.... Σε άλλα σημεία περιγράφει με ανάλογο ύφος τον ερωτισμό ενός 12χρονου κοριτσιού!!- σελ 182. Αν αυτό είναι "η διαπλασις των παίδων" τότε το Playboy είναι η Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα. Αυτά είναι όπως ονομάζει ο ίδιος "τα μικρά του αριστουργήματα"...Δεν έχω νιώσει μεγαλύτερη απογοήτευση και αποστροφή για συγγραφέα. Ίσως γιατί ακριβώς τον έχουμε κατατάξει με ασυγχώρητη επιπολαιότητα στους κλασικούς...Γλοιώδης, επιφανειακός, δεισιδαίμων και προληπτικός σαν την τελευταία κυρά Κατίνα (βλ.μυθιστορημα Τυχεροί και άτυχοι- άτυχοι πραγματικά όσοι έχασαν το χρόνο τους διαβάζοντας το!), εντελώς ρηχός και ανούσιος, με επίφαση καλλιτεχνικής ευαισθησίας και "ποιητικών περιγραφών", χωρίς την σπίθα καμμίας βαθύτερης ιδέας να εμπνέει τα κείμενα του, μοιάζει με αυλοκόλακα που κάνει καριέρα στα σαλόνια της εποχής διηγούμενος σοκιν ανέκδοτα και γαργαληστικές ιστορίες, φροντίζοντας παράλληλα την καθιέρωση του στους κατάλληλους κύκλους - οπωσδήποτε μόνο για σοσιαλιστής δεν διαφαίνεται. Ειλικρινά κρίμα! Νομίζω ότι πρέπει να αποκαθηλωθεί πάραυτα τουλάχιστον από αναγνώστες που σέβονται τον εαυτό τους.

Καλογραμμένο, εμπνευσμενο, συγκινητικό απο μια συγγραφέα με ποιότητα γραφής και ήθους..... Ευχομαι να διαβάσω συντομα και άλλα βιβλία της!