Πραγματικά απορίας άξιο πώς στην εποχή της πληροφορίας υπάρχει τόση παραπληροφόρηση. Και είναι λυπηρό που ένας προβεβλημένος από τα ΜΜΕ πανεπιστημιακός γράφει τον πρόλογο του βιβλίου. Άραγε το διάβασε; Ακατανόητο για έναν γνήσιο μελετητή πώς γεγονότα αποκόβονται από τα ιστορικά τους συμφραζόμενα ενώ άλλα αποκρύβονται ή διαστεβλώνονται (π.χ. μας "πληροφορεί" ότι η Μπουμπουλίνα αφορίστηκε), μαρτυρίες πρωταγωνιστών αποσιωπούνται. Για μία στρατευμένη πένα όμως είναι απαραίτητα τα παραπάνω προκειμένου να καταλήξει στα επιθυμητά συμπεράσματα. Το βιβλίο αποτελεί αυτοέκδοση. Η παρουσίασή του έγινε στην Ένωση Αθέων Ελλάδας. Εάν κάποιος ενδιαφέρεται για το αντικείμενο που ταλαιπωρεί ο συγγραφέας, υπάρχουν αξιολογότατα βιβλία.

Η εν λόγω μελέτη αφορά στη διαχρονία του επιτίμιου του αφορισμού με έμφαση στην περίοδο της Τουρκοκρατίας. Με πληθώρα παραδειγμάτων θέτει την πρακτική αυτή στο ιστορικό της πλαίσιο καταρρίπτοντας μύθους και διαλύοντας λαθεμένες εντυπώσεις, αποκαλύπτονατς ότι ήταν ουσιαστικά το μόνο μέσο της Εκκλησίας ώστε να εκπληρώσει το ρόλο της υπό αυτές τις ιστορικές συγκυρίες. Αποτέλεσμα ήταν η χρήση της απειλής αφορισμού ή ο αφορισμός και για το μικρότερο παράπτωμα, σε βαθμό που να διαβάζονται σε κάθε εκκλησία 2-3 αφορισμοί κάθε Κυριακή, χώρια τους μη αναγιγνωσκόμενους. Βεβαίως η πρακτική αυτή δεν απέδιδε πάντα ή είχε και αρνητικές συνέπειες για την Εκκλησία. Επίσης, στο Δέκατο κεφάλαιο γίνεται αναφορά και στον αφορισμό τως Επανάστασης, αποδίδοντας το σύγχρονο "ντόρο" στην αναδρομική κριτική του επί μίας επανάστασης που τελικά πέτυχε. Και λόγω γενικότερης άγνοιας περί της συνηθέστατης αυτής πρακτικής τότε, που είναι τόσο ξένη σε εμάς τώρα, θα προσέθετα εγώ.

Το εν λόγω πόνημα δεν κομίζει γλαύκα εις Αθήνας, αλλά σίγουρα αποτελεί μια ολοκληρωμένη και σφαιρική μελέτη πάνω στον Αλέξανδρο. Διαθέτει απλό και ρέοντα λόγο, προσεγμένη μετάφραση χωρίς σημαντικά λάθη. Πολύ ενδιαφέρουσα η διαίρεσή του σε κεφάλαια, στα οποία εξετάζονται συγκεκριμένα ζητήματα. Μεγάλο πλεονέκτημα η νηφαλιότητα\' αποφεύγει ακραίες και "τραβηγμένες από τα μαλλιά" εκτιμήσεις. Ένα ακόμα πλεονέκτημα αποτελεί το τελευταίο κεφάλαιο στο οποίο εξετάζεται το πρόβλημα των πηγών. Δυστυχώς και εδώ οι Έλληνες μελετητές του Αλεξάνδρου αγνοούνται. Σε κάθε περίπτωση, θα το συνιστούσα.

Πραγματικά, δεν περίμενα τέτοια δυσάρεστη έκπληξη από το συγκεκριμένο βιβλίο. Ήταν η πρώτη φορά που επιχειρηματολόγησα στα παιδιά μου ενάντια σε ένα βιβλίο που παρουσιάζει την εισβολή ενός εχθρικού στρατού σαν εκδρομή, τη ζωή των κατοίκων σε αρμονική συνύπαρξη με τον στρατό κατοχής...επειδή δεν εναντιώνονται! Και οι καλοί κατακτητές είναι δίκαιοι, υιοθετούν τον πολιτισμό των κατακτημένων και περνούν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!

Πολύ ωραία γραμμένο, διδακτικό για τους μικρούς, υπενθυμίζει στους μεγάλους κάποια πράγματα που στην πορεία ξέχασαν.

Εξαιρετικό!Δεν περίμενα, άλλωστε, τίποτα λιγότερο από την κυρία Ευθυμίου: βαθειά γνώση της Ιστορίας, βαθειά γνώση της ελληνικής σύγχρονης πραγματικότητας, καθαρός λόγος με παρρησία, γραφή αιχμηρή και δίκαιη. Το συστήνω ανεπιφύλακτα.

+ Στρωτή γραφή και ολοκληρωμένη μελέτη που φωτίζει διάφορες πτυχές της πολυσχιδούς προσωπικότητας του μεγάλου στρατηλάτη (και όχι μόνο). Ενίοτε προβάλλονται ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες και ανέκδοτα.

- Η μονοδιάστατη οπτική του, που αντιλαμβάνεται τον Αλέξανδρο ως ευφυή μεν, αλλά απολύτως κυνικό και εμμονικό δικτάτορα δε π.χ. η αποστολή των 300 αφιερωματικών πανοπλιών στην Αθήνα θεωρείται από τον συγγραφέα ως έμμεση απειλή, ενώ θα μπορούσε κάλλιστα να ενταχθεί ως χειρονομία στο έντονο θρησκευτικό συναίσθημα του Αλεξάνδρου ή ως προσπάθεια εντυπωσιασμού των Αθηναίων από τον "φτωχό συγγενή" κ.λπ. Ή η ανάθεση της διοίκησης πλούσιων επαρχιών στο περιβάλλον του Παρμενίωνα θεωρείται ως έκφραση της δυσαρέσκειας του Αλεξάνδρου και σχέδιο απομάκρυνσης του Παρμενίωνα. Προφανώς η οπτική αυτή είναι προκατειλημμένη, εάν συνυπολογίσουμε την εισαγωγή του συγγραφέα, και πρόκειται για κλασική περίπτωση της αγγλοσαξωνικής σχολής αποδόμησης των ιστορικών προσωπικοτήτων. Θα το ξαναδιαβάσω με τη συνδρομή του πονήματος των αδελφών Αποστολίδη και επιφυλάσσομαι να επανέλθω.

- Η κακή ποιότητα χαρτιού και το μέγεθος.

Ένα από τα βιβλία στο οποίο μας αρέσει να επιστρέφουμε. Το πόσο εύκολα μπορούμε να βρεθούμε από τη θέση του "άλλου" στη θέση αυτού που αποκλείει τον "άλλο" γίνεται εύκολα αντιληπτό από τους μικρούς αναγνώστες.

Ένα από τα αγαπημένα μας βιβλία. Λιτή εικονογράφηση και όμορφο μήνυμα. Ένα από τα βιβλία στα οποία μας αρέσει να επιστρέφουμε.

Εξαιρετικό το μήνυμα του. Ο χάρτης με τη διαδρομή μάς χάρισε άφθονο γέλιο. Έχει ανθεκτική βιβλιοδεσία με σκληρό εξώφυλλο.