Ένα στολίδι για τη βιβλιοθήκη.

Η απόδοση του Κ.Δούκα είναι κατ\' εμέ η κορυφαία: διατηρώντας την πλειονότητα των Ομηρικών λέξεων και το μέτρο παραμένει στο πνεύμα του έπους και παραδίδει ένα πολύ ζωηρό έργο και συνάμα σύγχρονο κείμενο. Χρήσιμα και τα σχόλια του συγγραφέα, ακόμη κι εάν κάποιος δεν συμφωνεί σε σημεία από τα συμπεράσματά του.

Κανονική Βαθμολογία: 3,5 αστέρια

Ο αείμνηστος Καργάκος "όφειλε" αυτό το βιβλίο στην / για την Ολυμπιάδα, μιας και είχε πραγματευτεί τα του Φιλίππου στο εξαιρετικό "ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, Ο Άνθρωπος Φαινόμενο". Ευκολοδιάβαστο, με το αναμενόμενο υψηλό γλωσσικό επίπεδο, ψύχραιμη ανάλυση, κριτική ματιά κ.λπ. Το θεωρώ όμως ατελές: παρέλειψε πράγματα παραπέμποντας στο "Μέγας Αλέξανδρος". Επίσης, θα ήθελα σε κάποια σημεία πιο ακαδημα\'ι\'κό ύφος.

Και ο Β\' τόμος αποδείχθηκε άξιος του χρόνου που αφιέρωσα στη μελέτη του.
Δύο σημεία να επισημάνω:
α. Η προσπάθεια εξήγησης της διάσχισης της ερήμου της Γεδρωσίας (σσ. 218-223).
β. Η αιτιολόγηση του χαρακτηρισμού "Μέγας" με ενθουσίασε (σ. 287).

Τελική κρίση: Άρτιο, μελετημένο υλικό, πλούσιο σε πηγές και βιβλιογραφία, ζυγισμένα συμπεράσματα. Κορυφαίο. Σαφέστατα το προτείνω ανεπιφύλακτα.
Καλή ανάγνωση!

Εξαιρετικό!

- Απλός και μεστός λόγος, άρτια χρήση της ελληνικής γλώσσας, κριτικό πνεύμα, πλούσια βιβλιογραφία, είναι μόνο μερικά από τα χαρακτηριστικά του βιβλίου. Ο συγγραφέας ξεκινάει με ένα μικρό αφιέρωμα στον Φίλιππο Β\', απονέμοντάς του τη "νόμιμη μοίρα" στο μεγαλείο του Αλεξάνδρου, για να συνεχίσει στα του Αλεξάνδρου με χρονολογική σειρά μέχρι τη μάχη στα Γαυγάμηλα και την κατάληψη της Βαβυλώνας και των Σούσων. Χωρίς ωραιοποιήσεις, σκληρός κάποιες φορές, χωρίς διάθεση να κλέψει την παράσταση, σκιαγραφεί στέρεα και με συνέπεια την εικόνα του Αλεξάνδρου.

- Ωραίο εξώφυλλο, πρακτικό σχήμα, καλή ποιότητα χαρτιού, ικανοποιητικό μέγεθος γραμματοσειράς,

Πραγματικά απορίας άξιο πώς στην εποχή της πληροφορίας υπάρχει τόση παραπληροφόρηση. Και είναι λυπηρό που ένας προβεβλημένος από τα ΜΜΕ πανεπιστημιακός γράφει τον πρόλογο του βιβλίου. Άραγε το διάβασε; Ακατανόητο για έναν γνήσιο μελετητή πώς γεγονότα αποκόβονται από τα ιστορικά τους συμφραζόμενα ενώ άλλα αποκρύβονται ή διαστεβλώνονται (π.χ. μας "πληροφορεί" ότι η Μπουμπουλίνα αφορίστηκε), μαρτυρίες πρωταγωνιστών αποσιωπούνται. Για μία στρατευμένη πένα όμως είναι απαραίτητα τα παραπάνω προκειμένου να καταλήξει στα επιθυμητά συμπεράσματα. Το βιβλίο αποτελεί αυτοέκδοση. Η παρουσίασή του έγινε στην Ένωση Αθέων Ελλάδας. Εάν κάποιος ενδιαφέρεται για το αντικείμενο που ταλαιπωρεί ο συγγραφέας, υπάρχουν αξιολογότατα βιβλία.

Η εν λόγω μελέτη αφορά στη διαχρονία του επιτίμιου του αφορισμού με έμφαση στην περίοδο της Τουρκοκρατίας. Με πληθώρα παραδειγμάτων θέτει την πρακτική αυτή στο ιστορικό της πλαίσιο καταρρίπτοντας μύθους και διαλύοντας λαθεμένες εντυπώσεις, αποκαλύπτονατς ότι ήταν ουσιαστικά το μόνο μέσο της Εκκλησίας ώστε να εκπληρώσει το ρόλο της υπό αυτές τις ιστορικές συγκυρίες. Αποτέλεσμα ήταν η χρήση της απειλής αφορισμού ή ο αφορισμός και για το μικρότερο παράπτωμα, σε βαθμό που να διαβάζονται σε κάθε εκκλησία 2-3 αφορισμοί κάθε Κυριακή, χώρια τους μη αναγιγνωσκόμενους. Βεβαίως η πρακτική αυτή δεν απέδιδε πάντα ή είχε και αρνητικές συνέπειες για την Εκκλησία. Επίσης, στο Δέκατο κεφάλαιο γίνεται αναφορά και στον αφορισμό τως Επανάστασης, αποδίδοντας το σύγχρονο "ντόρο" στην αναδρομική κριτική του επί μίας επανάστασης που τελικά πέτυχε. Και λόγω γενικότερης άγνοιας περί της συνηθέστατης αυτής πρακτικής τότε, που είναι τόσο ξένη σε εμάς τώρα, θα προσέθετα εγώ.

Το εν λόγω πόνημα δεν κομίζει γλαύκα εις Αθήνας, αλλά σίγουρα αποτελεί μια ολοκληρωμένη και σφαιρική μελέτη πάνω στον Αλέξανδρο. Διαθέτει απλό και ρέοντα λόγο, προσεγμένη μετάφραση χωρίς σημαντικά λάθη. Πολύ ενδιαφέρουσα η διαίρεσή του σε κεφάλαια, στα οποία εξετάζονται συγκεκριμένα ζητήματα. Μεγάλο πλεονέκτημα η νηφαλιότητα\' αποφεύγει ακραίες και "τραβηγμένες από τα μαλλιά" εκτιμήσεις. Ένα ακόμα πλεονέκτημα αποτελεί το τελευταίο κεφάλαιο στο οποίο εξετάζεται το πρόβλημα των πηγών. Δυστυχώς και εδώ οι Έλληνες μελετητές του Αλεξάνδρου αγνοούνται. Σε κάθε περίπτωση, θα το συνιστούσα.

Πραγματικά, δεν περίμενα τέτοια δυσάρεστη έκπληξη από το συγκεκριμένο βιβλίο. Ήταν η πρώτη φορά που επιχειρηματολόγησα στα παιδιά μου ενάντια σε ένα βιβλίο που παρουσιάζει την εισβολή ενός εχθρικού στρατού σαν εκδρομή, τη ζωή των κατοίκων σε αρμονική συνύπαρξη με τον στρατό κατοχής...επειδή δεν εναντιώνονται! Και οι καλοί κατακτητές είναι δίκαιοι, υιοθετούν τον πολιτισμό των κατακτημένων και περνούν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!

Πολύ ωραία γραμμένο, διδακτικό για τους μικρούς, υπενθυμίζει στους μεγάλους κάποια πράγματα που στην πορεία ξέχασαν.

Εξαιρετικό!Δεν περίμενα, άλλωστε, τίποτα λιγότερο από την κυρία Ευθυμίου: βαθειά γνώση της Ιστορίας, βαθειά γνώση της ελληνικής σύγχρονης πραγματικότητας, καθαρός λόγος με παρρησία, γραφή αιχμηρή και δίκαιη. Το συστήνω ανεπιφύλακτα.