Αγόρασα αυτό το βιβλίο, το πρώτο της σειράς με πρωταγωνίστρια την πράκτορα του F.B.I. Άτλι Πάϊν, λόγω του ότι η σειρά βιβλίων με το Ντέκερ μου άρεσε πάρα πολύ. Δυστυχώς, τα βιβλία φαίνεται σαν να έχουν γραφτεί από διαφορετικούς ανθρώπους... Η εντυπωσιακή σωματική διάπλαση της Άτλι, το ύψος της και η απροθυμία της να εμπιστευτεί τους ανθρώπους γύρω της παραπέμπουν σε θηλυκό Τζακ Ρίτσερ, ενώ η πλοκή μοιάζει σαν σενάριο ταινίας του Τζέϊμς Μποντ της ψυχροπολεμικής περιόδου και μάλιστα σενάριο τραβηγμένο από τα μαλλιά. Αγόρασα και το δεύτερο βιβλίο της σειράς μαζί με το πρώτο. Ελπίζω απλώς να είναι καλύτερο.

Αρκετά σκοτεινό βιβλίο, με πολλές ανατροπές που διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη, αλλά κατά τα άλλα ακολουθεί την πεπατημένη, μια και είναι το τρίτο βιβλίο με τον Ουάσινγκτον Πόου και την Τίλι Μπράντσο. Διαβάζεται ευχάριστα, εξ ου και τα 4 αστεράκια.

Το βιβλίο-το πρώτο μιας τριλογίας- έχει αρκετό ενδιαφέρον λόγω των συνεχών ανατροπών, αν και υπάρχουν σε αυτό στοιχεία που απαντώνται και σε άλλα δημοφιλή και ευπώλητα αστυνομικά μυθιστορήματα. Θα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση για μία καλή αστυνομική σειρά, κάτι που μάλλον είναι στο πρόγραμμα να γίνει. Ελπίζω ότι θα μεταφραστούν και τα άλλα δύο βιβλία στα Ελληνικά, επειδή θα ήθελα να δω το τέλος των περιπετειών της Αντόνια Σκοτ.

Ένα από τα δύο βιβλία που κυκλοφόρησαν φέτος στα Ελληνικά και αναφέρονται στο τι (ίσως) έγινε κατά την ενδεκαήμερη εξαφάνιση της Άγκαθα Κρίστι, για την οποία η συγγραφέας δεν έδωσε ποτέ επαρκείς εξηγήσεις μετά την επιστροφή της. Το βιβλίο, το οποίο μου δάνεισαν, διαβάζεται εύκολα χωρίς να κουράζει και το θεώρησα ευχάριστο, όμως όχι συγκλονιστικό. Κάλλιστα θα μπορούσε η Nina De Gramont να γράψει πάνω κάτω την ίδια ιστορία με άλλους-φανταστικούς- πρωταγωνιστές, ώστε να μην έλθουν σε δυσάρεστη θέση όποιοι συγγενείς της Christie ακόμη ζουν. Το βιβλίο διαθέτει λιγάκι μυστήριο και μια γερή δόση αναπόλησης και μελαγχολίας για τις χαμένες ευκαιρίες και τη σκληρότητα της ζωής, χωρίς όμως οι χαρακτήρες να διολισθαίνουν στην αυτολύπηση.

Παρά το γεγονός ότι μου αρέσουν πολύ οι ιστορίες με τον Σέρλοκ Χολμς-και οι πρωτότυπες και αυτές που αντλούν έμπνευση από τα έργα του Ντόυλ- το συγκεκριμένο βιβλίο δε με ενθουσίασε ιδιαίτερα. Υπάρχουν επαναλήψεις που κουράζουν, αοριστίες και ασάφειες σε αρκετά σημεία που δε βοηθούν στην κατανόηση της πλοκής και γενικά το βιβλίο μου άφησε μία αίσθηση ανεκπλήρωτων προσδοκιών!

Το βιβλίο αυτό, το οποίο πρόσφατα σχετικά έγινε και τηλεοπτική σειρά στην Ισπανία, μου άρεσε πολύ. Οι ανατροπές στην πλοκή και οι καλά αναπτυγμένοι χαρακτήρες κρατούν σε υψηλό επίπεδο το ενδιαφέρον των αναγνωστών, ενώ και το επιβλητικό τοπίο αναδεικνύεται σε έναν από τους πρωταγωνιστές του βιβλίου. Αφαίρεσα ένα αστέρι, επειδή πσρά τη γλαφυρότητά τους αρκετές περιγραφές είναι αρκετά μακροσκελείς και κάπου κάπου μπορεί να κουράσουν τους αναγνώστες.

Όταν δανείστηκα το βιβλίο, ξεκίνησα να το διαβάζω με τις καλύτερες τον διαθέσεων. Το πολυπρόσωπο επιτελείο χαρακτήρων και οι γλαφυρότατες περιγραφές τόπων και πολιτισμών σε μία εποχή που ο ορθολογισμός αρχίζει ανθίζει και οι προλήψεις χάνουν έδαφος είναι γοητευτικές, ενώ ο βασικός ήρωας Αλμοσίνο είναι συμπαθής στον αναγνώστη, πολυμαθής, συμπονετικός και καλός γιατρός. Παρ\' όλα αυτά, από ένα σημείο και μετά το βιβλίο άρχισε λίγο να με κουράζει και να με κάνει να μελαγχολώ... Ο λόγος; Το ίδιο το οπισθόφυλλο αναφέρει ότι ο Αλμοσίνο "αλλάζει μάσκες θρησκευτικής και φυλετικής ταυτότητας", και το κάνει με τέτοια άνεση που για εμένα τουλάχιστον αυτό φανερώνει όχι απλά προσαρμοστικότητα,θέληση για επιβίωση και αντοχή, αλλά και έλλειψη πραγματικής ικανότητας να ριζώσει κάπου, ίσως λόγω των εμπειριών του. Ο ευφυής και συμπονετικός γιατρός μας στην ουσία δεν αισθάνεται άνετα σχεδόν με κανέναν και σχεδόν πουθενά, ενώ πολλά από τα ταξίδια που κάνει δεν είναι τα ταξίδια που ποθούσε εκείνος να κάνει, αλλά τα ταξίδια που του υπαγόρευσε η αγάπη και το αίσθημα υποχρέωσης προς όσους κατέληξε να θεωρεί οικογένειά του- ένας Οδυσσέας του οποίου η Ιθάκη άλλαζε συνεχώς συντεταγμένες!

Είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται σαν περιπετειώδες μυθιστόρημα, αν και δεν είναι μυθιστόρημα! Είναι περιεκτικό, ενδιαφέρον και αρκετά ξεκούραστο στην ανάγνωση! Υπάρχουν μικρολαθάκια τυπογραφικά και λαθάκια στην απόδοση κάποιων φράσεων του πρωτότυπου, αλλά δεν εμποδίζεται η κατανόηση του περιεχομένου από τον αναγνώστη!

Το βιβλίο είναι το δεύτερο αυτού του διδύμου συγγραφέων που διαβάζω και μου άρεσε πολύ,παρά το γεγονός οτι προτιμώ τα αμιγώς αστυνομικά βιβλία από τα ψυχολογικά θρίλερ όπως είναι αυτό το βιβλίο.Το προτείνω σε όλους τους αναγνώστες που αγαπούν τα βιβλία με πολλές ανατροπές!

Από τα καλύτερα βιβλία της σειράς με το Ρίτσερ που έχω διαβάσει, με αρκετή δράση και αρκετές ανατροπές! Το αγόρασα μαζί με μία γνωστή Κυριακάτικη εφημερίδα της οποίας ήταν ένθετο.Άξιζε τον κόπο!