Έχει και ο Μπέκετ τα δίκια του, αν και τον πήρε στον λαιμό της η πρωτοπορία! Πόσο λίγο ξεφεύγουμε, λοιπόν, από τις Χάρυβδες των ημερών... Πόσο άλλοι γινόμαστε για χάρη των δυνατοτήτων τού παρόντος, οι οποίες για κάποιους χωρίς τις δυνατότητες του Μπέκετ παραμένουν ένα άπιαστο μέλλον ή ένα επέκεινα. Αν και ο ξινός χαρακτήρας τού ανδρός είναι ατόφιος εδώ, η στριμμένη κοψιά του, το αυθεντικό αποτύπωμα ενός εν ζωή στραβόξυλου, άρα και η βαθύτερη αλήθειας της τέχνης, το αχρονικό hardware εγώ με το οποίο παλεύει να συμβιώσει to επίκαιρο software εγώ. Δεν είναι άραγε και συτό ένας ορισμός τής τραγωδίας; - Χ.Τ.