Η Αλεξίεβιτς έκανε έναν αγωνιώδη μαραθώνιο για την αναζήτηση της αλήθειας αλλά και για να ακουστούν από τα βάθη της ψυχής τους οι φωνές όσων βρίσκονταν ή ενεπλάκησαν με διάφορους τρόπους στο τραγικό αυτό γεγονός. Η συγκυρία ότι έτυχε να διαβάσω το βιβλίο ταυτόχρονα με την θέαση της καταπληκτικής ομώνυμης τηλεοπτικής σειράς, βοήθησε στο να οπτικοποίησω τα όσα ανατριχιαστικά διάβαζα. Πάρτε και διαβάστε το "Τσερνομπιλ"

Μου το έκαναν δώρο στην γιορτή μου. Δεν υποφέρεται η τόση μελιστάλαχτη, ζαχαρωτή, σιροπιαστή αγαπολογία. Είναι η γνωστή συνταγή επιτυχίας: χάιδεψε τα αυτιά του αναγνώστη δικαιολόγησε τα πάθη του, φούσκωσε τον εγωισμό του, γραψ\'τα όλα αυτά σε εφηβική διάλεκτο και όλα θα πάνε καλά. Καμία σχέση με ορθοδοξία αυτό το πράγμα. Σε όσους αρέσουν τα γλυκανάλατα, καλό είναι...

Αν και από τους αγαπημένους μου, εδώ με κούρασε πολύ ο Όστερ. Ανώφελος ο τόσος όγκος σελίδων. Όπως λέει και ο Ινδιάνος στην ταινία "Ο νεκρός": "Αυτός που λέει πολλά, δεν λέει τίποτα"

Το έχω διαβάσει μέσα σε 20 χρόνια καμιά 6, 7 φορές και δεν το χορταίνω. Κάθε φορά σκαλίζω και λίγο πιο βαθιά στον ακαδημαϊκό και φιλοσοφικό λόγο των λόγιων πρωταγωνιστών του. Αν και πολύ μακριά από το πνεύμα της Ορθοδοξίας, έχει μεγάλο ενδιαφέρον η σκληρή και άτεγκτη άποψη των δυτικών δογμάτων για το τι είναι εκκλησία. Ο Γουλιέλμος, από τους πιο υπέροχους λογοτεχνικούς ήρωες που επινοήθηκαν ποτέ. Άξιος κύριε Έκο! (Η μεταφορά του βιβλίου στο σινεμά κρίνεται συμπαθητική)

Υποδειγματική και λεπτομερής, στο μέτρο του δυνατού, παράθεση των γεγονότων του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου. Ο συγγραφέας δεν ηρωοποιεί κανένα πρόσωπο που διακρίθηκε στον πόλεμο ούτε κατηγορεί αντιστοίχως κάποιο χωρίς στοιχειοθέτηση. Ωστόσο διακρίνονται, σε μικρό βαθμό, κάποιες προσωπικές συμπάθειες ή αντιπάθειες πολιτικών, κυρίως, προσώπων, όπως επίσης παραξενεύτηκα που δεν συνάντησα καμία αναφορά στο πρόσωπο και την συμβολή του Alan Turing. Εντοπίστηκαν αρκετά ορθογραφικά και συντακτικά λάθη. Το βιβλίο παρ\' όλα αυτά είναι από τα καλύτερα για συλλογική και γενική ενημέρωση για την περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου.

Δεν περίμενα κάτι λιγότερο από τον Μέλβιλ. Ευφυής γραφή, όχι τόσο συναρπαστική πλοκή σαν τον Μόμπυ Ντικ αλλά με περισσό χιούμορ και ενδιαφέρουσα ναυτική ορολογία και ατμόσφαιρα. Πολύ καλό βιβλίο, το διάβασα πολύ ευχάριστα.

Με τελευταίο αυτό, διάβασα όλα τα βιβλία του Nesbo με ήρωα τον Χάρυ Χόλε. Κανένα μα κανένα δεν με απογοήτευσε. Όλα, καμιά ντουζίνα περίπου, είναι άνω του μετρίου έως εξαιρετικά. Για όποιον θέλει "παλιά", καλή αστυνομική λογοτεχνία είναι ό,τι καλύτερο. Ο Νορβηγός ήρθε με την πένα του και στρογγυλοκάθησε στην κορυφή.

Άλλο ένα ιστορικό βιβλίο για τα γεγονότα του δευτέρου παγκόσμιου πολέμου στο μέτωπο της Ανατολής. Η οπτική αυτή τη φορά από τα μάτια ενός Γερμανού στρατιώτη δεν έχει καμία διάθεση ηρωισμού, ενώ οι περιγραφές του σφίγγουν το στομάχι. Αξιοσημείωτο όμως το πώς ο συγγραφέας στηλιτεύει τις θηριωδίες των Σοβιετικών κατά την αντεπίθεσή τους εναντίον των Γερμανών, την ίδια ώρα που οι συμπατριώτες του εξαφάνισαν από προσώπου γης παιδιά, γυναίκες και γέρους καταστρατηγώντας κάθε έννοια ηθικής και καταπατώντας κάθε είδους στρατιωτικό κώδικα. Ωστόσο το βιβλίο είναι μνημειώδες.

Οι τρομαχτικές μέρες της πολιορκίας του Στάλινγκραντ αλλά και τα ανδραγαθήματα του Ζάιτσεφ, περιγράφονται από τον ίδιο με αμεσότητα και χωρίς υπερβολές ή έπαρση. Μια πολύ ενδιαφέρουσα εξιστόρηση για τα όσα συγκλονιστικά διαδραματίστηκαν εκει.

Είναι σπάνιο ένα βιβλίο 700 σελίδων που περιγράφει ένα διήμερο από την ζωή ενός ανθρώπου, όχι μόνο να μην σε κάνει να πλήξεις θανάσιμα, αλλά να κάνει τον χρόνο να κυλά τόσο αργά ώστε να παρατείνεται η απόλαυση της ανάγνωσης. Μεγαλειώδης και εδώ ο Φορντ όπως άλλωστε και σε όλα του τα βιβλία. Διαβάστε τον, είναι αληθινός συγγραφέας!