Είμαι πλέον πεπεισμένος πως το σύνολο των ξένων συγγραφέων αντιγράφει και αναπαράγει σχεδόν καθ\' ολοκληρίαν τους Έλληνες προγενέστερους συγγραφείς. Σε αυτήν την περίπτωση η αντιγραφή του αριστουργήματος "Ο κύριός μου, ο Αλκιβιάδης" είναι πασίδηλη και κάτι περισσότερο από εκνευριστική. Εδώ όμως δεν υπάρχει λογοκλοπή! Είμαι περίεργος, εάν γινόταν το ανάποδο ο κ. Πρέσφιλντ θα το άφηνε έτσι, ή θα έβαζε λυτούς και δεμένους, και θα είχε δίκιο, ώστε να αποζημειωθεί "ηθικά\'\'; Το ίδιο ακριβώς θα έπρεπε να γράψω για τη Hislop και το "Νησί" της, όπου έχει αντιγράψει κατά 80% (το άλλο 20% ανουσιολογεί με ερωτοτροπίες των ηρώων) τον "Λαβωμένο Άγγελο" του Νικήτα Θεοδωρίδη. Δεν μπορεί (;), θα υπάρχει κάποια λογοτεχνική σχολή, στο United States που μάλλον αναφέρει τη ορθή διαδικασία ατιμώρητης λογοκλοπής!

Θεσπέσια χρήση της γλώσσας μας!Η κυρία Λελέκου-Τατάκη γράφει υποδειγματικά! Όσες φορές και αν το διαβάσεις θες να το ανοίξεις απλά και μόνο για να εντρυφήσεις πάνω στο λεξιλόγιο!