Κατά την ταπεινή μου άποψη το εν λόγω βιβλίο αποτελεί την ουσιαστικότερη μελέτη του πολυσχιδούς φαινομένου του Φασισμού.
Καταγράφει, αφενός το φασισμό ως ένα ιστορικό κίνημα, αφετέρου ως μια ξεχωριστή κοσμοθεωρία που δεν πρέπει να μελετάται υπό τα στενά χρονικά όριο του μεσοπολέμου.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ο συγγραφέας γράφει ως Μελετητής - Ιστορικός και αφήνει τις προσωπικές του πεποιθήσεις, επί του φαινομένου, κατά μέρος.
Όποιος ενδιαφέρεται να εντρυφήσει στις πολιτικές ιδεολογίες και στα πρακτικά τους αποτελέσματα, μόνο όφελος θα ΄χει από την μελέτη του βιβλίου.

Ενδείκνυται για προσωπικότητες που αδυνατούν να συμβιβαστούν.
Ο συγγραφέας σκιαγραφεί τους εξωγενείς και τους ενδογενείς παράγοντες που οδήγησαν τον νεαρό Χανς εις ένα αδιέξοδο.

Ακόμα ένα δυνατό ψυχογραφικό διήγημα του Έσσε.
Ο πρωταγωνιστής του οποίου, ένας καταξιωμένος ζωγράφος που έχει εγκλωβιστεί σε μια ψυχοφθόρα κατάσταση μέσω μιας οδυνηρής απώλειας μπορεί να ξαναδημιουργήσει, ελεύθερος πια.

Η βαθύτατα τραγική προσωπικότητα του κύριου Χάρρυ Χάλλερ δεν μπορεί παρά να αναταράξει την ψυχή του αναγνώστη. Απ΄ την μια μεριά έχουμε την μελαγχολία ενός νευρωτικού χαρακτήρα, δημιούργημα του "πολιτισμού" μας, που απομακρύνεται γελώντας σαρκαστικά απ΄ τον κοινωνικό ιστό, και από την άλλη έναν άνθρωπο που νιώθει την μοναξιά να τον συνθλίβει, νιώθει την ανάγκη να αγαπήσει και να αγαπηθεί.
Όπως προείπε και ο προηγούμενος σχολιαστής: Το διαβάζεις όταν είσαι νέος και σε σημαδεύει για όλη σου τη ζωή.