Η αιθαλομίχλη έχει πολύ έξυπνα χρησιμοποιηθεί από τη συγγραφέα για να μην διακρίνονται οι διαθέσεις των ηρώων, αλλά και για να υπάρχει αιφνιδιασμός - τα \'νουάρ\' στοιχεία του βιβλίου προέρχονται και από το συγκεκριμένο καιρικό φαινόμενο του Λονδίνου.

Βαθμολογία: 4,2/5 ή 8,4/10.

Χωρίς να γνωρίζω από πού επηρρεάστηκε ο Σκορομπογκάτωφ για να γράψει αυτό το βιβλίο, οφείλω να παρατηρήσω ότι η ιστορία είναι μια..., κυριολεκτικά, κατάβαση στη κόλαση για έναν άνθρωπο που, το λιγότερο, δεν έχει μάθει να αγαπά και να αγαπιέται, δεν γνωρίζει τον εαυτό του, αλλά δεν ζητά και βοήθεια για να τον βρει.

Σε όλο το βιβλίο, η φρίκη παλεύει με την λύπηση και την οργή - δεν διαβάζεται εύκολα, αλλά προτείνεται για τους λάτρεις των ψυχολογικών θρίλερ.

Αποτελεί κατηγορία από μόνο του.

Βαθμολογία: 4,6/5 ή 9,2/10.

Τα στοιχεία που ξεχωρίζουν στα μυθιστορήματα του Καροφίλιο πέρα από τις γνώσεις δικαστικής ψυχολογίας που φαίνεται να κατέχει ο ίδιος, είναι η ανθρωπιά, η αμεσότητα και οι προσωπικές αδυναμίες, τα οποία αντιμετωπίζει με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αντικειμενικότητα. Το ίδιο συμβαίνει και εδώ, όμως, μαζί με τα δραματικά στοιχεία, διακρίνονται και αρκετά στοιχεία ψυχολογικού θρίλερ που έλειπαν από τον βραβευμένο \'Ακούσιο μάρτυρα\', δημιουργώντας μια πιο \'κλειστοφοβική\' ατμόσφαιρα - οι ήρωες δείχνουν να είναι παγιδευμένοι από το αναπόφευκτο. Ίσως, τα 2 αρνητικά στοιχεία του βιβλίου είναι ότι καθυστερεί να \'ξετυλιχτεί\' η πλοκή, και υπάρχει προβλέψιμο (κάπως) τέλος.

Πρόκειται για ένα κοινωνικό δικαστικό μυθιστόρημα που ξεχωρίζει και προτείνεται για τις μέρες του καλοκαιριού (και όχι μόνο).

Βαθμολογία: 4,2/5 ή 8,4/10.

Κλασικό και ατμοσφαιρικό με έντονα τα στοιχεία του ψυχολογικού θρίλερ - το 1ο μέρος είναι αδικαιολόγητα αργό, ενώ, στο 2ο μέρος, η πάλη του πρωταγωνιστή με τις ενοχές του το \'ανεβάζει\' επίπεδο, το ανατρεπτικό μεν, απότομο δε τέλος το \'προσγειώνει\' πάλι. Υπάρχουν πολλές διαφορές στη πλοκή σε σχέση με τη ταινία, η οποία θα έλεγα ότι διαθέτει μεγαλύτερη συνοχή από το βιβλίο, ωστόσο, το μεγάλο μειονέκτημα του βιβλίου είναι τα αρκετά αδικαιολόγητα λάθη στη μετάφραση και επιμέλεια του (μάλλον από βιασύνη να εκδοθεί).

Βαθμολογία: 3,7/5 ή 7,4/10.

Ίσως, το πιο κοινωνικό και δραματικό μυθιστόρημα του Indridason, ο οποίος, εδώ, καταπιάνεται πολύ εύστοχα με την ευαίσθητη παιδική ηλικία, αλλά καί τις φυλετικές διακρίσεις και τις συνέπειες της μετανάστευσης. Δημιουργείται αγωνία, όχι λόγω της αστυνομικής πλοκής, αλλά για τη τύχη των ηρώων του βιβλίου. Το μυθιστόρημα περισσότερο προβληματίζει παρά ενθουσιάζει με την αστυνομική του ιστορία - πάντως, αποτυπώνεται με την \'αλήθεια\' του στη μνήμη των αναγνωστών.

Βαθμολογία: 4,3/5 ή 8.6/10.

Ο Indridason και πάλι \'εξιτάρει\' τους αναγνώστες, \'μεταφέροντάς\' τους στο χώρο ενός ξενοδοχείου, όπου το \'στοιχειώνουν\' οι \'κρυφές\' ζωές των υπαλλήλων και των πελατών του. Η πλοκή αναπτύσσεται προοδευτικά, ενώ υπάρχει αμεσότητα και περιγραφικότητα στα γεγονότα που διαδραματίζονται σαν ταινία - μόνο που, ίσως, πρόκειται για το μοναδικό μυθιστόρημα του Indridason που έχει τη μικρότερη επιδραστικότητα και.... ξεχνιέται πιο εύκολα από τα υπόλοιπα.

Βαθμολογία: 4,2/5 ή 8,4/10.

H Bauer εντυπωσιάζει με την πρωτοτυπία του κεντρικού θέματος του βιβλίου και \'πλάθει\' τον βασικό νεαρό ήρωα με αρκετά πειστικό τρόπο - ωστόσο, το 1ο μέρος είναι ασαφές και αργό, το 2ο πιο ουσιαστικό, αλλά η πλοκή \'απογειώνεται\'στις τελευταίες 30 σελίδες. Πρωτότυπο και περιπετειώδες μυθιστόρημα, αλλά αντιφατικό και άνισο. Προτείνεται για καλοκαιρινό ανάγνωσμα (ίσως και όχι μόνο).

Βαθμολογία: 3,9/5 ή 7,8/10.

Θεωρείται ένα από τα αριστουργήματα της Παγκόσμιας Αστυνομικής Λογοτεχνίας, ωστόσο, το 1ο βιβλίο είναι ατμοσφαιρικό μεν, βραδυφλεγές δε, το 2ο πιο γρήγορο, αλλά όχι ιδιαίτερα μυστηριώδες, ενώ το 3ο είναι το πιο ενδιαφέρον, γιατί συνδυάζει το μυστήριο με το κατασκοπικό θρίλερ. Ο Kerr έχει κάνει πολύ βαθιά έρευνα στη περίοδο του Γερμανικού φασισμού και στη μετέπειτα καταστροφή της Γερμανίας - ο δε ήρωάς του Μπέρνι Γκούντερ μένει αξέχαστος στους αναγνώστες με το κυνισμό και την 'επικίνδυνη' ευελίξία του. Συνολική βαθμολογία: 4,2/5 ή 8,4/10.

Το συγκεκριμένο βιβλίο (1997), όσο καί ο συγγραφέας του, Ζαν-Κλωντ Ιζζό, μπορούμε να πούμε ότι δεν επιδέχονται κατηγοριοποίηση. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, ίσως, αστυνομικό λόγω των \'νουάρ\' στοιχείων που διακρίνονται, περισσότερο, στο 2ο μέρος. Πέρα από αυτό, ενώ η ιστορία των 3 ναυτικών, οι οποίοι παλεύουν με τους προσωπικούς τους \'δαίμονες\' σε ένα πλοίο που έχει ακινητοποιηθεί λόγω χρεών του ιδιοκτήτη στη Μασσαλία αποτελεί ένα δυνατό άξονα για το \'ξετύλιγμα\' της υπόθεσης, η ροή της πλοκής είναι αρκετά αργή, οι αναμνήσεις και η νοσταλγία των ηρώων αναλύονται υπερβολικά - υπάρχουν αρκετές περιττές λεπτομέρειες της καθημερινής ζωής τους που δεν βοηθούν στην εξέλιξη της υπόθεσης με αποτέλεσμα κάποιοι αναγνώστες να δυσφορήσουν. Ωστόσο, οι τελευταίες 20 σελίδες του βιβλίου εξιτάρουν τον αναγνώστη και τον αποζημιώνουν για την υπομονή του.

Ενώ ξεκινά με πολύ ενδιαφέρον και η πλοκή περιέχει έντονα στοιχεία πολιτικού θρίλερ, οι τελευταίες 20-25 σελίδες αποπροσανατολίζουν, δημιουργούν σύγχυση στον αναγνώστη και, ενδεχομένως, εκνευρίζουν ή απογοητεύουν. Θεωρείται κλασικό, αλλά ο ίδιος ο Μανσέτ, στο τέλος, αποδομεί το ίδιο του το μυθιστόρημα.

Βαθμολογία: 3,4/5 ή 6,8/10