Ο Τζερόουμ δείχνει τις χιουμοριστικές του προθέσεις από την αρχή της νουβέλας, ωστόσο στο τέλος δίνει την εντύπωση στο αναγνωστικό κοινό ότι διαβάζει κάτι παρωχημένο και ξεπερασμένο. Πέρα από αυτό, σε αρκετές περιπτώσεις, ίσως, (λόγω της μετάφρασης) δεν περνά η χιουμοριστική \'πινελιά\' και διάθεση στον αναγνώστη, ενώ κάπου στη μέση υπάρχει η αίσθηση του κορεσμού. Οφείλω, όμως, να αναφέρω ότι εκφράζει αρκετές αλήθειες που προκαλούν το γέλιο σε θέματα όπως π.χ. οι σχέσεις, ο έρωτας, τα επιπλωμένα διαμερίσματα ή το φαγητό.

Το 1ο μισό του βιβλίου κινείται σε τόνους κοινωνικού θρίλερ, ωστόσο το 2ο μισό είναι πολύ πιο ατμοσφαιρικό και αγωνιώδες. Η Χούλντα παρουσιάζεται πολύ πιο ανθρώπινη από άλλους βασικούς ήρωες αστυνομικών μυθιστορημάτων, αλλά ο επίλογος δημιουργεί ανάμεικτες σκέψεις και συναισθήματα. Οφείλω, όμως, να αναφέρω ότι ο Γιόνασσον καταπιάνεται με 2 άκρως φλέγοντα σύγχρονα, αλλά και διαχρονικά, κοινωνικά θέματα.

Ίσως το χειρότερο βιβλίο της Λέκμπεργκ με τα πιο γραφικά εγκλήματα. \'Εχει πολλά σημεία που η πλοκή δεν προχωρά, ενώ θα μπορούσε να ήταν πολύ μικρότερο το βιβλίο σε έκταση λόγω ακατάσχετης και ανούσιας φλυαρίας. Για μένα, απογοητευτικό.

Αρκετά μέτριο και φλύαρο, όπως και τα περισσότερα βιβλία της Λέκμπεργκ- άντε να εξαιρέσω 3-4 βιβλία της. Σε κάποια σημεία, είναι ατμοσφαιρικό, αλλά πιστεύω ότι είναι πλέον ξεπερασμένο και παρωχημένο.

Δεν είναι το καλύτερο βιβλίο της Νικολούλη, αν και μέσω της ερμηνείας κάποιων ονείρων της συγγραφέα, γίνεται κάπως ενδιαφέρον. Το τέλος, αν και αρκετά γλυκερό, διαθέτει ένταση. Καλό μέχρι ένα σημείο.

Θα τολμήσω να πω ότι είναι το πιο καλογραμμένο μέχρι τώρα βιβλίο της Νικολούλη με μια από τις πιο ενδιαφέρουσες υποθέσεις στα ελληνικά αστυνομικά δρώμενα.

Η διαχρονική αξία αυτού του μικρού σε έκταση βιβλίου είναι έκδηλη (γράφτηκε το 1902), και η επιδραστικότητα του Allen μεγάλη. Ακόμα και αν για την εποχή μας ο τρόπος προσέγγισης του θέματος του βιβλίου από τον συγγραφέα φανεί κάπως μηχανιστική, το προτρεπτικό ύφος του και η εκπληκτική κατακλείδα μένουν αξέχαστα στοιχεία.

Ενδιαφέρουσα η κεντρική ιστορία, αλλά η διαλεύκανση του μυστηρίου δεν πείθει σε πολλά σημεία. Ίσως το πιο αμφιλεγόμενο βιβλίο του Fitzek!

Ένα βιβλίο-παραίσθηση!Χρειάζεται προσήλωση και προσοχή, κατά την ανάγνωση. Από τα καλύτερα του Fitzek!

Το απόλυτο \'page tu
er\' του καλοκαιριού! Το αναγνωστικό κοινό θα ενθουσιαστεί. Βαθμολογία: 4,5/5 ή 9/10.