Πρόκειται για μια από τις απολαυστικότερες συλλογές αστυνομικών ιστοριών της Άγκαθα Κρίστι, η οποία αποτελεί ιδανικό καλοκαιρινό (και μή) ανάγνωσμα - θα ικανοποιήσει και θα διασκεδάσει και τους πιο δύσκολους οπαδούς της.

Το βιβλίο το οποίο επανεκδόθηκε το 2014 με ένα αρκετά εμπνευσμένο και αντιπροσωπευτικό εξώφυλλο περιλαμβάνει 7 ιστορίες που κυκλοφόρησαν αρχικά σε περιοδικά: 2 με τον Πάρκερ Πυν, 2 με τον Ηρακλή Πουαρώ, 2 με τον Μίστερ Κουήν και 1 χωρίς κανέναν γνωστό ήρωά της.

Οι πιο πρωτότυπες είναι το \'Πρόβλημα στο κόλπο της Πολένσα\' που είναι αρκετά χιουμοριστική, οι \'Κίτρινες ίριδες\' που, αργότερα, εξελίχθηκε στο μυθιστόρημα \'Οι έξι ύποπτοι\', το \'Μυστήριο στους ιστιοπλοϊκούς αγώνες\' που περιέχει αρκετή σατιρική ειρωνεία, και το \'Άνθη μανόλιας\', η οποία είναι ένα κοινωνικό δράμα με ψήγματα ψυχολογικού θρίλερ. Στις περισσότερες από τις ιστορίες υπάρχουν κοσμοπολίτικα στοιχεία, ενώ παρουσιάζεται αρκετά γλαφυρά η ατμόσφαιρα της εποχής τους.

Οι ιστορίες δημοσιεύτηκαν από το 1925 (\'Άνθη Μανόλιας\')μέχρι το 1971 (\'Σερβίτσιο τσαγιού \'Αρλεκίνος\').

Βαθμολογία: 4,3/5 ή 8,6/10.

Με αυτό το αστυνομικό μυθιστόρημα (2016) ο βραβευμένος με Goncourt Πιέρ Λεμέτρ αποδεικνύει ότι, μαζί με τον Indridason και τον Fitzek, είναι οι δεξιοτέχνες της αγωνίας και του ψυχολογικού θρίλερ.

Το βιβλίο,σύμφωνα καί με τον τίτλο του, \'κινείται\' σε 3 χρονικά επίπεδα: το 1999, όταν ο βασικός ήρωας (Αντουάν) είναι 6 χρόνων, το 2011 και το 2015 - ωστόσο, δεν υπάρχουν παρά ελάχιστα flashbacks με τη μορφή αναμνήσεων, όσα χρειάζονται για να προωθήσουν τη πλοκή και την αγχωτική ατμοσφαιρα που επικρατεί στο Μποβάλ.

Ο Λεμέτρ έχει κάνει μια εντυπωσιακή και στοιχειωτική \'κατάβαση\' στη παιδική και νεανική ψυχή του Αντουάν, δίνοντας μαθήματα ψυχολογίας σε γονείς και μή που δεν μπορούν να κατανοήσουν την ευμετάβλητη συμπεριφορά των παιδιών τους. Εντυπωσιάζουν οι σκηνές στο 1ο μέρος όπου οι σκέψεις φόβου και πανικού προσπαθούν να δηλητηριάσουν τη παιδική ψυχή, ενώ το μυστηριώδες κοντινό δάσος το \'καλεί\' για να το προστατεύσει....

Πολλοί αναγνώστες θα θελήσουν να το ολοκληρώσουν μέσα σε μια ημέρα, αφού ο ρυθμός, η οικονομία, αλλά και το βάθος που υπάρχει στην ιστορία δεν σε προτρέπει να το αφήσεις ούτε στιγμή. Πέρα από αυτό, ένα μικρό μειονέκτημα θα μπορούσε να είναι ότι δεν υπάρχει η απαιτούμενη (ή όχι) λυτρωτική κάθαρση, γιατί, συνεχώς, αναβάλλεται - ή μήπως επέρχεται; Αυτό θα το ανακαλύψει ο αναγνώστης μόνος του.

Βαθμολογία: 4,3/5 ή 8,6/10.

Μαζί με τον \'Ανθρωπο της λίμνης\' (2004) είναι, ίσως τα πιο σωστά δομημένα και οργανωμένα στο τομέα της πλοκής αστυνομικά μυθιστορήματα του Indridason. Όπως καί η ελαφρώς υποδεέστερη \'Σιωπή του τάφου\', έτσι καί η \'Φορμόλη\' (2000) βραβεύτηκε με το Glass Key Award 2002 και ήταν υποψήφιο και για άλλα 2 λογοτεχνικά βραβεία.

Στο συγκεκριμένο βιβλίο, αν προσέξει κάποιος αναγνώστης θα διακρίνει στη πλοκή στοιχεία και επίδραση από το \'Σημείο του Μπόρκμαν\' του Νesser (1994), αλλά καί από το \'Postmortem\' της Patricia Co
well, κάτι που φαίνεται και από την διαδικασία της έρευνας που διεξάγει ο έπιθεωρητής Έρλεντουρ στη \'Πόλη της Φορμόλης\'.

Αυτό που είναι πολύ σημαντικό είναι ότι οι \'πινελιές\' του οικογενειακού δράματος που υπάρχουν είναι σε πολύ πιο ισορροπημένο βαθμό από άλλα του βιβλία, ενώ κάποιο διάλογοι, ειδικά, στο 1ο μέρος, \'τσακίζουν\' κόκαλα και μπορεί, ενδεχομένως, να προκαλέσουν και ελαφρά συγκίνηση.

Εντυπωσιάζει το γεγονός ότι η γενετική \'κληρονομιά\' κάποιων ανθρώπων μπορεί να μετατραπεί καί σε θείο δώρο, αλλά καί σε εφιάλτη, ενώ τονίζεται ότι πολλές, επίσης, οικογενειακές προστριβές μπορεί να έχουν τη ρίζα τους στη... Γενετική και τη Βιολογική Ψυχολογία.

Ολοκληρώνοντας να αναφέρω ότι το 2ο μέρος του βιβλίου είναι δυνατότερο όχι μόνο στο κομμάτι της δράσης, αλλά καί στη ψυχογραφική ανάλυση των ηρώων, οι οποίοι με τη συμπεριφορά τους και τις πράξεις τους στο παρελθόν έχουν επηρρεάσει και έχουν βάλει τη σφραγίδα τους στα μελλοντικά γεγονότα.

Βαθμολογία: 4,5/5 ή 9/10.

Το συγκεκριμένο μυθιστόρημα του γνωστού και μή εξαιρετέου James Patterson σε συνεργασία με τον Marshall Karp αποτελεί τη πρώτη δύσκολη υπόθεση της Ομάδας ΝΥPD RED, καταφέρνοντας να προσφέρει στους αναγνώστες μια αστυνομική περιπέτεια με στοιχεία ψυχολογικού θρίλερ και έντονη δράση, η οποία κρατά αμείωτο ενδιαφέρον.

Το βιβλίο χωρίζεται σε 5 μέρη: τον πρόλογο (\'Ο Χαμαιλέων), το 1ο βιβλίο (\'Οι άνθρωποι του θεάματος είναι μοναδικοί\'), το 2ο και καλύτερο βιβλίο (\'Αλλαγή σεναρίου\'), το 3ο βιβλίο (\'Η παράσταση συνεχίζεται\') και τον επίλογο (\'Τίτλοι τέλους).

Οι δύο συγγραφείς, έξυπνα, παρουσιάζουν μια άτυπη πολιτισμική \'διελκυστίνδα\' μεταξύ Λος Άντζελες και Νέας Υόρκης, καυτηριάζοντας τον κόσμο του θεάματος, αλλά καί τονίζοντας το πόσο επικίνδυνη μπορεί να γίνει η απόρριψη μιας... πρότασης.

Η ιστορία και το ξεδίπλωμα της πλοκής έχει κινηματογραφική αισθητική, ενώ πολλά κομμάτια του μυθιστορήματος έχουν γραφτεί σε μορφή σκηνών από κινηματογραφική ταινία ή σειρά - μετά την μεγάλη επιτυχία του βιβλίου, έγινε καί τηλεπτική σειρά βασισμένη σε αυτό.

Ωστόσο, κατά τη γνώμη μου, είναι ελαφρώς κατώτερο από το \'Παιχνίδι με τη φωτιά\', και αυτό, κυρίως, γιατί σε αρκετά σημεία, υπάρχουν διάλογοι που δεν οδηγούν σε δράση, όπως και κάποια στατικότητα ή καθυστέρηση στην ανάπτυξη των χαρακτήρων (πιο πολύ στο 1ο και στο 3ο βιβλίο).

Πάντως, ενδείκνυται για καλοκαιρινό ανάγνωση και όχι μόνο - αν μή τι άλλο, τα βιβλία του Patterson, έστω και αν έχει κατηγορηθεί ότι οι ήρωες του είναι οι πλούσιοι και διάσημοι του κόσμου μας, δεν σταματούν να συναρπάζουν τους αναγνώστες - άλλωστε, κατέχει το ρεκόρ Γκίνες για τα περισσότερα βιβλία στο Νο1 της λίστας ευπώλητων των New York Times.

Βαθμολογία: 4,2/5 ή 8,4/10.

Σίγουρα πρόκειται για το πιο σκληρό και σοκαριστικό μυθιστόρημα του Indridason, το οποίο επιδρά πάνω στον αναγνώστη καί μετά την ολοκλήρωση του. Δεν είναι τυχαίο που βραβεύτηκε με το CWA Gold Dagger και το Glass Key, ωστόσο προκαλεί ανάμεικτα συναισθήματα.

Ο Indridason πραγματεύεται το φλέγον θέμα της ενδοοικογενειακής βίας και της ζήλειας με αμεσότατο και, πολλές φορές, ωμό τρόπο, ο οποίος δημιουργεί ένα στοιχειωτικό \'λαβύρινθο\' από τον οποίο οι ήρωες είτε θύτες είτε θύματα δεν μπορούν να ξεφύγουν και να λυτρωθούν. Σε αυτό το σημείο, να αναφέρω ότι ο συγγραφέας συνδέει έξοχα αυτή την ιστορία με τον θαμμένο σκελετό στην οικοδομή που ανακαλύπτεται μετά από 60 χρόνια, χτίζοντας σιγά-σιγά και διανθίζοντας δημιουργικά το μυθιστόρημα με αληθοφανή στοιχεία ψυχολογικού θρίλερ - άλλωστε ο επιθεωρητής \'Ερλεντουρ δεν παρουσιάζεται σε άλλο βιβλίο τόσο ανθρώπινος και ευαισθητοποιημένος στα οικογενειακά του προβλήματα όσο εδώ.

Επιπρόσθετα, γίνεται και ένας δυσάρεστος απολογισμός της φρίκης του Β\' Παγκοσμίου Πολέμου, κατά τον οποίο εξαγοράζονταν συνειδήσεις και ανθούσε η \'μαύρη\' αγορά, ακόμα, καί στη Ισλανδία.

Πέρα από αυτό, όμως, οφείλω να αναφέρω ότι το βιβλίο είναι παραφορτωμένο με αρκετές παρόμοιες ιστορίες των ηρώων και με υπερβολική βία και δραματικά στοιχεία, τα οποία από ένα σημείο και μετά, ειδικά, στο 2ο μέρος δεν χρειάζονται. Ο αναγνώστης, επίσης, μπορεί δίκαια να δυσφορήσει από τη μέση του μυθιστορήματος και μετά, γιατί, ευτυχώς για λίγο, ο Indridason φαίνεται να έχει χάσει το στόχο του και να περιπλανιέται από το ένα θέμα στο άλλο, χωρίς να καταλήγει ξεκάθαρα στον \'προορισμό\' του.

Ανεξάρτητα, από όλα τα παραπάνω, πρόκειται για ένα βιβλίο που κοινωνικά καταγγέλει και δεν ωραιοποιεί τις καταστάσεις - θα πρότεινα να διαβαστεί από όσουν το επιθυμούν, ωστόσο, μετά, σχεδόν όλοι, θα θέλουν να ξεκινήσουν τις.... \'Περιπέτειες του Μικρού Νικόλα\'.

Βαθμολογία: 4,1/5 ή 8,2/10.

Το συγκεκριμένο \'νουάρ \'διαμαντάκι\' της αστυνομικής λογοτεχνίας (1957) έκανε γνωστό στο ευρύ κοινό, μετά από σχεδόν 2 δεκαετίες, τον Τσέστερ Χάιμς, και απέσπασε το πρώτο βραβείο αστυνομικής λογοτεχνίας στη Γαλλία το 1958. Λόγω των φυλετικών διακρίσεων στις Η.Π.Α., ο Χάιμς βρισκόταν στην αφάνεια μέχρι που μετακόμισε στη Γαλλία και γνώρισε την επιτυχία.

Το \'Χαμός στο Χάρλεμ\' είναι, πολύ πιθανόν, εμπνευσμένο από τα χρόνια που πέρασε στη φυλακή λόγω καταδίκης για ένοπλη ληστεία (αρχές της δεκαετίας του \'30). Σίγουρα πρόκειται για ένα από τα πιο πρωτότυπα \'νουάρ\' αστυνομικά μυθιστορήματα, όπου οι χαρακτήρες έχουν μοναδικά στοιχεία προσωπικότητας, και το \'βιτριολικό\' χιούμορ του συγγραφέα κατακλύζει, κυρίως, το 1ο μέρος, αλλά καί σχεδόν ολόκληρο το βιβλίο.

Στοιχεία της αμερικάνικης κουλτούρας δηλ. από τις φυλετικές διακρίσεις μέχρι τη θρησκοληπτική τάση της εποχής, όπως καί η επικίνδυνη καθημερινότητα σε μια πόλη σαν το Χάρλεμ σατυρίζονται και αποδομούνται με ένα τρόπο που μένει αξέχαστος στον αναγνώστη.

Σαν μειονεκτήματα του βιβλίου θα ανέφερα την αναφορά πολλών δρόμων και λεωφόρων του Χάρλεμ όπου κινούνται οι ήρωες, αλλά και κάποιες επαναλήψεις της πλοκής στο 2ο μέρος. Πέρα από αυτό, πρόκειται για ένα μυθιστόρημα με καταδιωκτική ατμόσφαιρα, αγωνία, γρήγορους ρυθμούς και την... Αδελφή Γαβριηλία να χαρίζει άφθονο γέλιο στους αναγνώστες.

Υ.Γ.: Όποιος αναγνώστης \'ανακαλύψει\' το βιβλίο, θα ανταμειφθεί.

Βαθμολογία: 4,3/5 ή 8,6/10.

Πρόκειται για μια εξαντλημένη στα ελληνικά συλλογή από ιστορίες της Κρίστι με ήρωα, μόνο, τον πασίγνωστο ντετέκτιβ Ηρακλή Πουαρώ, όπου ενώ εξιτάρουν τον αναγνώστη δεν πείθουν όλες για την αληθοφάνειά τους. Η συλλογή είναι αρκετά ενδιαφέρουσα και γοητευτική, ωστόσο, οι πιο σημαντικές ιστορίες είναι \'Το μυστήριο της Ισπανικής κασέλας\', η οποία θεωρείται από τις δυσκολότερες και πιο αγαπημένες του Πουαρώ ( σε αυτήν γνώρισε τον συνταγματάρχη Ρης που, αργότερα, τον βοήθησε στο \'Εγκλημα στο Νείλο\') και \'Ο αποδιοπομπαίος\' όπου η Κρίστι (και κατ\'επέκταση ο Πουαρώ) χρησιμοποιεί τη τέχνη της ύπνωσης ως καινοτομικό στοιχείο για τη διαλεύκανση του εγκλήματος. Οφείλω να ομολογήσω ότι, ενώ ως καλοκαιρινό ανάγνωσμα ταιριάζει \'γάντι\', συγκριτικά με τις υπόλοιπες συλλογές της συγγραφέα, υπολείπεται σημαντικά. Βαθμολογία: 3,8/5 ή 7,6/10.

Αρχικά, να αναφέρω ότι για τον αναγνώστη που δεν γνωρίζει το έργο του Παύλου Νιρβάνα, η συγκεκριμένη έκδοση δίνει την πιο ολοκληρωμένη \'εικόνα\' περιλαμβάνοντας από το βιογραφικό του σημείωμα μέχρι την κριτική για το έργο του. Όσον αφορά το βιβλίο, πρόκειται για την πρώτη αστυνομική νουβέλα που γράφτηκε από Έλληνα συγγραφέα και χρονολογείται από το 1927. Ο Νιρβάνας καταφέρνει με έναν χιουμοριστικό \'νουάρ\' τρόπο να σατυρίσει τα κοινωνικά ήθη της εποχής στην Αθήνα κα να θυμίσει στον αναγνώστη ότι... ΄\'αργία μήτηρ πάσης κακίας\'. Ο ήρωας της νουβέλας διψά για αναγνώριση και δόξα ώστε να ξεπεράσει τη στατικότητα της ζωής του, αλλά καταλήγει να αυτοπαγιδευτεί και να κινδυνεύσει. Το πρωτοποριακό πνεύμα του συγγραφέα διαφαίνεται μέσα από τις gothic ιεροτελεστίες υποστήριξης προς τον βασικό ήρωα από μια ομάδα γυναικών που παραδόξως θαυμάζει τη γενναιότητά του, όσο και από τους ξεκαρδιστικούς διαλόγους με τους συγκρατούμενούς του στο κελί της φυλακής. Η σάτιρα και το δραματικό στοιχείο της ιστορίας συνθέτουν ένα αρκετά γοητευτικό \'πορτρέτο\' της Αθήνας της επιπόλαιης δεκαετίας του \'20. Από τα υπόλοιπα διηγήματα του βιβλίου ξεχωρίζουν \'Ο Προφήτης΄, \'Το συναξάρι του παπα-Παρθένη και \'Το πέρασμα του Θεού\' όπου η έντονα απαισιόδοξη διάθεση του συγγραφέα \'παλεύει\' με το μεταφυσικό στοιχείο και τη τάση για φιλοσόφηση της ζωής. Συνολική βαθμολογία: 3,9/5 ή 7,8/10. Βαθμολογία για το \' \'Εγκλημα του Ψυχικού\': 4,3/5 ή 8,6/10.

Ίσως το πιο υπερβολικό και παραφορτωμένο βιβλίο του Καμιλλέρι, το οποίο ενώ ξεκινά με ενδιαφέρον, θίγοντας το πρόβλημα των αυθαίρετων σπιτιών στην Ιταλία καταλήγει να μην μπορεί να πείσει τον αναγνώστη για την αληθοφάνεια της ιστορίας και τα κίνητρα των δολοφονιών. Το 1ο μέρος περιλαμβάνει πάρα πολλά και επιτηδευμένα στοιχεία θρίλερ, ένα στοιχείο που δεν είναι και το δυνατότερο σημείο του συγγραφέα. Το πιο, όμως, αδύναμο σημείο του μυθιστορήματος είναι κάποιες χιουμοριστικές ατάκες στο 2ο μέρος που φαίνονται \'αμήχανες\', όπως και το πολύ προβλέψιμο τέλος που δημιουργεί αμφιβολίες στον αναγνώστη για τις επαγγελματικές ικανότητες του Μονταλμπάνο. Σύμφωνα και με τον τίτλο του βιβλίου, κατάλληλο ως καλοκαιρινό ανάγνωσμα, αλλά μέχρι εκεί. Οι αναγνώστες που επιθυμούν να \'γνωρίσουν\' τον συγγραφέα, καλό θα ήταν να ξεκινήσουν με το 1ο βιβλίο της σειράς, το \'Σχήμα του νερού\' και πάει λέγοντας.

Βαθμολογία: 3,2/5 ή 6,4/10.

Το συγκεκριμένο μυθιστόρημα αποτελεί ιδιαίτερα δύσκολη περίπτωση κριτικής ανάλυσης και αυτό για τους εξής τρείς λόγους: 1) δεν διαθέτει ιδιαίτερη λογοτεχνική αξία από συγγραφικής άποψης, 2) το δυνατό του σημείο, όμως, είναι η κινηματογραφική αισθητική στη ροή των γεγονότων της ιστορίας, και 3) έχει συμβάλλει σημαντικά στην εξέλιξη του \'νουάρ\' αστυνομικού μυθιστορήματος (κυρίως, του ρομαντικού \'νουάρ\').

Σύμφωνα με τα παραπάνω στοιχεία, να αναφέρω ότι το μυθιστόρημα είναι αρκετά άνισο στη δομή με το 1ο μέρος να είναι λιγότερο ενδιαφέρον με διφορούμενος και κοφτούς διαλόγους που προσφέρουν μεν αμεσότητα και ταχύτητα στα γεγονότα, αλλά \'εκβιάζουν\' απότομα την πλοκή δίνοντας την εντύπωση στον αναγνώστη ότι υπάρχουν ελλείψεις στην βασική ιστορία. Το 2ο μέρος διαθέτει σωστότερο μέτρο, μεγαλύτερο ενδιαφέρον και ουσία, όσον αφορά στην εμβάθυνση στην προσωπικότητα των ηρώων, ενώ η τελική έκβαση μπορώ να πω ότι μένει αξέχαστη στο μυαλό του αναγνώστη, ακόμα και μετά την ολοκλήρωση του βιβλίου.

Ένα πολύ σημαντικό στοιχείο, επίσης, αποτελεί και η σύντομη αλλά \'αιχμηρή\' παρατήρηση των βασικών ηρώων του βιβλίου για το πόσο διαβολικό μπορεί να γίνει το ερωτικό πάθος, ενώ ο Κέιν εμμέσως κατηγορεί τη προσωπικότητα των Ελλήνων μεταναστών ως φιλοχρήματη, αλλά ότι διαθέτει, ωστόσο, αρκετή αφέλεια και ευπιστία. Σε αντίθεση με τις προηγούμενες διαπιστώσεις, οι ασφαλιστικές εταιρείες παρουσιάζονται πιο αμείλικτες και επικίνδυνες και από τους πιο διεφθαρμένους αστυνομικούς ή δικηγόρους.

Αξέχαστη η ατάκα ενός από τους ήρωες: \'Μόνο εγώ, εσύ και ο δρόμος\'.

Συνολική βαθμολογία: 3,9/5 ή 7,8/10.

Βαθμολογία για την συμβολή του βιβλίου στην εξέλιξη του \'νουάρ\' μυθιστορήματος: 4,3/5 ή 8,6/10.

Υ.Γ. : Eίναι το 1ο μυθιστόρημα του Κέιν.

Υ.Γ.2: Σε κάποια σημεία, η μετάφραση περιέχει λέξεις, οι οποίες δεν αποδίδουν εύστοχα το νόημα συγκεκριμένων κομματιών ή διαλόγων. Ευτυχώς, τα λάθη στην επιμέλεια είναι σχετικά λίγα.