Σε έναν έντονα φεμινιστικό οίστρο, η Λέκμπεργκ 'χτίζει' μια ιστορία εκδίκησης με κινηματογραφική δομή, όπου οι παράλληλες ζωές 3 γυναικών παρουσιάζονται με αγωνιώδη, όσο, όμως, και αρκετά σύντομο τρόπο, αφού οι αναγνώστες θα πρέπει να σκεφτούν μόνοι τους κάποιες λεπτομέρειες που δεν αναφέρονται. Ιδανικό για καλοκαιρινή ανάγνωση, αλλά και όχι μόνο.
Βαθμολογία: 4,1/5 ή 8,2/10.

Πρόκειται για ένα από τα πιο πρωτότυπα και ενδιαφέροντα βιβλία της σειράς, αφού πρωταγωνιστές εδώ είναι το 'περιβόητο' σπίτι της οικογένειας Χέφλι και η αναπάντεχη κληρονομιά μιας θείας της οικογένειας. Να τονίσω, κιόλας, ότι υπάρχει και έντονη αγωνία προς το τέλος της ιστορίας, γιατί ο Κίνι, εδώ, θέλει να αλλάξει κάποια δεδομένα στην 'ιστορία' της οικογένειας.

Βαθμολογία: 4,2/5 ή 8,4/10.

Όπως το περίμενα, είναι από τα λίγα βιβλία στα οποία άλλαξα βαθμολογία, γιατί το τέλος της ιστορίας δικαιολογεί, ίσως, κάποια \'αδύναμα\' στοιχεία που προηγήθηκαν. Οι τελευταίες 20 σελίδες \'απογειώνουν\' και περιέχουν την ουσία όλης της \'γεωγραφικής\' περιπλάνησης του Αγαθούλη και του συντρόφου-υπηρέτη του, Κακαμπός.

Βαθμολογία: 3,7/5 ή 7,4/10.

Το σημαντικότερο πλεονέκτημα του συγκεκριμένου βιβλίου του Νταλ (1991) είναι η ατμοσφαιρικότητα και τα στοιχεία \'θρίλερ\' που διαθέτει, όπως και η αίσθηση της ελευθερίας που νιώθει ο κεντρικός ήρωας. Τα πολλά και μεγάλα σκίτσα που υπάρχουν παραπέμπουν σε \'graphic novel\', ενώ το μόνο αρνητικό θα μπορούσα να πω ότι είναι η σχετικά σύντομη ιστορία.

Βαθμολογία: 4,3/5 ή 8.6/10.

Πρόκειται για μια πολύ δημιουργική ιδέα να εκδοθούν οι πιο γνωστές ιστορίες του δημιουργού του \'Γκραν Γκινιόλ, Μωρίς Λεβέλ, ωστόσο κάποιες ιστορίες περιέχουν κάποια αντιφατικά στοιχεία που δεν δικαιολογούν την κατάληξη των ηρώων. Πέρα από αυτό, οφείλω να τονίσω ότι το μοτίβο και τα θέματα αρκετών ιστοριών παρουσιάζουν ομοιότητα, ενώ δίνεται η αίσθηση του \'παρωχημένου\' στον αναγνώστη.

Στα πλεονεκτήματα θα μπορούσα να αναφέρω την μεταφυσική ατμόσφαιρα και κάποιους διαλόγους που παραπέμπουν σε φιλοσοφικές παραβολές.

Βαθμολογία: 3,3/5 ή 6,6/10

Ο Μισσό αποδεικνύει για άλλη μια φορά, γιατί τα βιβλία του στη Γαλλία και σε όλο τον κόσμο πουλάνε εκατομμύρια αντίτυπα. Η πλοκή είναι γρήγορη και τα \'flashbacks\' λειτουργούν ευεεργετικά - ωστόσο, ενώ οι συνεχείς ανατροπές κάνουν τους αναγνώστες να μην μπορούν να το αφήσουν από τα χέρια τους, δημιουργούν και μια αίσθηση ότι .... \'παν μέτρον άριστον\'. Θα το εκτιμήσουν ιδιαίτερα οι αναγνώστες από 38 χρόνων και πάνω, γιατί η κουλτούρα της δεκαετίας του \'90 σε σχέση με τη σημερινή εποχή παρουσιάζεται..... γλαφυρότατα.

Βαθμολογία: 4,3/5 ή 8,6/10.

Πέρα από τη συνεργάτιδα-δικηγόρο (Μαρία Τoμπ) της πρωταγωνίστριας (Ρεμπέκα), η οποία είναι και η πιο έξυπνη και ευέλικτη από όλους τους υπόλοιπους ήρωες, δεν γίνεται επαρκής ανάλυση σε κανένα από τους χαρακτήρες, ενώ μοιάζει, συνεχώς, το βιβλίο να κινείται μεταξύ ανούσιας περιγραφής και εκβιασμού της πλοκής

Για να μπορεί να γίνει εποικοδομητική κριτική στο συγκεκριμένο μυθιστόρημα, καλό είναι να γίνει κατανοητή η ουσία της πλοκής, και το λογοτεχνικό είδος στο οποίο θα μπορούσε να ανήκει. Η κατηγοριοποίηση του στο αρκετά τεχνολογικό, ωστόσο εμπνευσμένο εξώφυλλο, ως πρωτίστως \'νουάρ\' το \'αδικεί\'. Σε αυτό το σημείο θα ήταν αρκετά αποτελεσματικό να αναφέρω μια φράση του Γκιγιόμ Απολλιναίρ που αναφέρεται στην αρχή ενός κεφαλαίου στο 2ο μέρος: \'Έρχεται η νύχτα, σημαίνει η ώρα\' - και όντως αυτή η φράση αντικατοπτρίζει την ατμόσφαιρα που θέλει να δημιουργήσει ο Μισσό, αλλά η ουσία του βιβλίου βρίσκεται πέρα από τη \'νουάρ\' επιφάνεια της ιστορίας.

Το σίγουρο είναι ότι, ειδικά, στο τέλος του βιβλίου, οι αναγνώστες αναγνωρίζουν την αιτία που ο Μισσό θεωρείται, πλέον, ένας από τους πιο επιτυχημένους συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας: η συγκίνηση και η ένταση \'δένει\' εκπληκτικά με την κάθαρση και την ικανότητα που δημιουργείται στον αναγνώστη να συμπάσχει με τους ήρωες.

Βαθμολογία: 4,3/5 ή 8,6/10.

Το συγκεκριμένο μυθιστόρημα/νουβέλα αποτελεί μια ενδιαφέρουσα αναγνωστική πρόταση, αφού κινείται τόσο στην καταδιωκτική ατμόσφαιρα της κινηματογραφικής \'Χαμένης Λεωφόρου\' του Λιντς όσο και στο ρυθμό των μέτριων \'Μαύρων γυαλιών\' του Ζαπριζό (ευτυχώς λιγότερο) με τρόπο που θυμίζει στιγμιαία παράκρουση.

Ο Φεράρι πλάθει τον κεντρικό του ήρωα με ένα κυνισμό και ένα αδυσώπητο αριβισμό που θυμίζει Χάμετ ή ακόμα και Τσάντλερ, καταφέρνοντας, ωστόσο, να εμβαθύνει στον ψυχισμό του, ώστε να δημιουργήσει ένα \'νουάρ\' ψυχολογικό θρίλερ που χαράζεται στη μνήμη του αναγνώστη. Αξίζει να αναφέρω, επίσης, ότι το τέλος της ιστορίας αφήνει αρκετό περιθώριο για τροφή στη σκέψη - οι γνώμες για την πορεία και την κατάληξη του κεντρικού ήρωα, ίσως, να οδηγήσουν τους αναγνώστες σε διλήμματα.

Τα μειονεκτήματα θα έλεγα ότι είναι η μικρή έκταση του βιβλίου, η στατικότητα της πλοκής (κάποιες φορές) και το κάπως \'θολό\' τέλος.

Βαθμολογία: 4,2/5 ή 8,4/10.

Ο Ζαπριζό είναι από τους συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας που διχάζει, συνεχώς, με τα βιβλία του. Ο κεντρικός άξονας της ιστορίας θυμίζει το \'Η νύφη φορούσε μαύρα\' του Woolrich, ενώ το πολύ σοβαρό θέμα του ομαδικού βιασμού μιας γυναίκας δημιουργεί ιδιαίτερη αίσθηση στους αναγνώστες - ωστόσο, η αχρείαστη συγγραφική φλυαρία και η έλλειψη μέτρου και στόχου στη πλοκή θαμπώνουν τις προθέσεις και την προσωπικότητα των ηρώων με αποτέλεσμα να νοθεύεται η ουσία του μυθιστορήματος και να δυσκολεύει η ανάγνωσή του. Βαθμολογία: 3/5 ή 6/10.