\'Τέλματα\': Ο Ζιντ σατιρίζει την ελιτίστικη νοοτροπία και τάση των λογοτεχνικών και \'πνευματικών\' κύκλων της εποχής του, όπως και την έλλειψη έμπνευσης που οδηγεί σε τελμάτωση και απουσία δημιουργικότητας ή ξεκάθαρων στόχων, προσφέροντας αρκετές φορές το γέλιο μέσα από εύστοχα σχόλια, αλλά όχι στη μεγαλύτερη έκταση του βιβλίου του. Ενώ οι χιουμοριστικοί, πολλές φορές, διάλογοι του κεντρικού ήρωα (που είναι, πιθανόν, ο συγγραφέας) με την καλή του φίλη, Ανζέλ είναι επιτυχημένοι, το βιβλίο είναι άνισο με αρκετές στιγμές παραφιλολογίας και ανούσιων λεπτομερειών και πληροφοριών.

Για μένα, προσωπικά, έχει μεγαλύτερη λογοτεχνική αξία από το υπερεκτιμημένο \'Ο Προμηθέας ελεύθερος δεσμώτης\', και αξίζει να διαβαστεί.

\'Ο γκρινιάρης\': Είναι η πιο κοινωνική και ανθρώπινη νουβέλα από τις 3, όπου ο συγγραφέας εκφράζει με παράπονο τις απόψεις του για τις οικογενειακές και κοινωνικές σχέσεις. Ενδιαφέρουσα η πάλη λογικής και συναισθήματος που παρατηρείται στην αντιμετώπιση της ζωής ανάμεσα στη γυναίκα του, τα παιδιά του και στον συγγραφέα ( ο οποίος δείχνει να παίζει το ρόλο του κεντρικού ήρωα και εδώ). Αυτή η νουβέλα θα άξιζε να είχε μεγαλύτερη έκταση.

Συνολική βαθμολογία: 2,9/5 ή 5,8/10.

Ο Ζιντ σατιρίζει την ελιτίστικη νοοτροπία και τάση των λογοτεχνικών και \'πνευματικών\' κύκλων της εποχής του, όπως και την έλλειψη έμπνευσης που οδηγεί σε τελμάτωση και απουσία δημιουργικότητας ή ξεκάθαρων στόχων, προσφέροντας αρκετές φορές το γέλιο μέσα από εύστοχα σχόλια, αλλά όχι στη μεγαλύτερη έκταση του βιβλίου του. Ενώ οι χιουμοριστικοί, πολλές φορές, διάλογοι του κεντρικού ήρωα (που είναι, πιθανόν, ο συγγραφέας) με την καλή του φίλη, Ανζέλ είναι επιτυχημένοι, το βιβλίο είναι άνισο με αρκετές στιγμές παραφιλολογίας και ανούσιων λεπτομερειών και πληροφοριών.

Για μένα, προσωπικά, έχει μεγαλύτερη λογοτεχνική αξία από το υπερεκτιμημένο \'Ο Προμηθέας ελεύθερος δεσμώτης\', και αξίζει να διαβαστεί.

Βαθμολογία: 3,35/5 ή 6,7/10.

Δικαίως, το συγκεκριμένο μυθιστόρημα του Σιμενόν με τον επιθεωρητή Μαιγκρέ θεωρείται ότι έχει τέτοια επιδραστικότητα σε σημείο που να έχει αποτελέσει το έναυσμα για τη δημιουργία φημισμένων ταινιών και τηλεοπτικών σειρών (\'Downton Abbey\', \'Έγκλημα στο Γκόσφορντ Παρκ\', \'Upstairs, Downstairs\'), γιατί είναι, ίσως, το πιο κοσμοπολίτικο βιβλίο του.

Σχεδόν σε όλο το μυθιστόρημα τονίζονται οι διαφορές και η πάλη μεταξύ των ανώτερων και κατώτερων κοινωνικών τάξεων, στοιχείο καταλυτικό για την εποχή που γράφτηκε (1942), ενώ οι πληροφορίες προετοιμασίας των γευμάτων των επισκεπτών του πολυτελούς ξενοδοχείου από το προσωπικό της κουζίνας είναι άκρως ενδιαφέρουσες έως και διασκεδαστικές.

Βαθμολογία: 4,2/5 ή 8,4/10.

Είναι αρκετά γνωστό ότι η Κρίστι δεν είναι τόσο αποτελεσματική στο να γράφει αστυνομικές ιστορίες, όσο αστυνομικά μυθιστορήματα μυστηρίου. Η συγκεκριμένη συλλογή περιέχει 12 ιστορίες χωρίς κανένα από τους γνωστούς ήρωες-ντιτέκτιβς, αλλά έχει ιστορική αξία λόγω της \'Αγροικίας Φιλομήλα\', η οποία είχε και τις περισσότερες διασκευές, και είναι από τις καλύτερες του βιβλίου - \'κινείται\' στο χώρο του \'Gothic noir\' και έχει αρκετή αγωνία.

Πέρα από αυτό, όμως, να αναφέρω ότι οι περισσότερες ιστορίες είναι άνισες και κάπως προβλέψιμες με την κατάληξη της ιστορίας να αποτελεί το πιο ενδιαφέρον στοιχείο τους δηλ. αν υπάρχει ανατροπή θα υπάρχει στο τέλος, ενώ, κατά τη διάρκεια των ιστοριών, τα γεγονότα και το \'ύφος\' της Κρίστι είναι αρκετά \'επίπεδα\' και χωρίς εξάρσεις.

Ενδιαφέρουσα σαν έκδοση σε σχέση με άλλες αντίστοιχες(π.χ. με τον Πουαρώ που είναι κατώτερες), αλλά μέχρι εκεί (για μένα).

Βαθμολογία: 3,35/5 ή 6,7/10.

Η Σίρλυ Τζάκσον δεν έζησε πολλά χρόνια, αλλά άφησε πίσω της σημαντικότατη λογοτεχνική κληρονομιά στο χώρο του Gothic Noir, κυρίως με τους \'Δαίμονες του Χιλ Χάουζ\' και με το συγκεκριμένο μυθιστόρημα. Η ατμόσφαιρα που χτίζεται μέσα και έξω από το σπίτι των 2 αδερφών είναι εξίσου κλειστοφοβική και καταδιωκτική, αφού ο εκφοβισμός διαδέχεται τη φρίκη των γεγονότων του παρελθόντος και τούμπαλιν. Οι διάλογοι είναι, ωστόσο, τις περισσότερες φορές, απολαυστικοί, ειδικά, με τα σχόλια γεμάτα από μαύρο χιούμορ του απίστευτου θείου Τζούλιαν.

Οφείλω, όμως να παρατηρήσω ότι οι 20 πρώτες σελίδες (δεν έχουν καθόλου διαλόγους και οι περιγραφές της εξοχικής περιοχής που είναι το σπίτι είναι ελαφρώς ανούσιες) και κοντά στην ολοκλήρωση του βιβλίου, η αφήγηση της Τζάκσον είναι αρκετά επίπεδη αφαιρώντας τη σημαντικότητα από τα γεγονότα που εκτυλίσσονται.

Βαθμολογία: 4,2/5 ή 8,4/10.

Πρόκειται για ένα από τα κλασικότερα αστυνομικά μυθιστορήματα της Ιαπωνικής λογοτεχνίας που έχει ως βασικό εργαλείο το βιβλιαράκι των δρομολογίων των τρένων στο Τόκιο του 1957. Ο Ματσουμότο γνωρίζει το τρόπο να γράφει διαλόγους και πρόζα με σωστό μέτρο και να δημιουργεί αγωνία στο αναγνωστικό κοινό, ωστόσο ένα μεγάλο μέρος του βιβλίου περιέχει συνεχείς πληροφορίες για τα παραπάνω δρομολόγια που αναφέρω, όπως και κάποια προβλέψιμα γεγονότα, στοιχεία που, ενδεχομένως, κουράζουν.

Αξίζει, όμως, να διαβαστεί, γιατί, εκτός από αυτά που ήδη αναφέρω πιο πάνω, η περιγραφή των γιαπωνέζικων τοπίων είναι αρκετά ατμοσφαιρική!

Βαθμολογία: 4,1/5 ή 8,2/10.

Μία από τις απογοητεύσεις του φετινού καλοκαιριού (2020)! Το συγκεκριμένο μυθιστόρημα (1992) μοιάζει περισσότερο σαν ταξιδιωτική περιήγηση στη Γαλλία παρά σαν αστυνομικό μυθιστόρημα μυστηρίου με στοιχεία ψυχολογικού θρίλερ, ενώ η πραγματική ουσία της ιστορίας βρίσκεται στις τελευταίες περίπου 30 σελίδες.

Από την άλλη πλευρά, οι διάλογοι (όταν υπάρχουν) έχουν ενδιαφέρον και σωστό μέτρο, ενώ η διαλεύκανση της εξαφάνισης, στο τέλος, προκαλεί σταδιακά αγωνία, αλλά και μια \'μετέωρη\' αίσθηση ασάφειας που διχάζει.

Βαθμολογία: 3,3/5 ή 6,6/10.

Είναι το 1ο βιβλίο από τα 4 με κεντρικό ήρωα τον ψυχαναλυτή-ερασιτέχνη ντιτέκτιβ Γκρέι, αλλά και το .... πιο ψυχογραφικό-ψυχαναλυτικό σε σημείο που μπορεί να κουράσει λίγο κάποιους αναγνώστες/στριες - ωστόσο, θα μπορέσουν να συμπάσχουν με ένα από τα βασικά πρόσωπα της ιστορίας, τον Χάουαρντ, ο οποίος βασανίζεται από αλληλοσυγκρουόμενα συναισθήματα εμπειριών της παιδικής του ηλικίας.

Βαθμολογία: 4,2/5 ή 8,4/10.

Ίσως το πιο \'νουάρ\' βιβλίο του Κάτνερ, και το πιο \'χορταστικό\' μαζί με τον \'Φόνο της συζύγου\' έστω και αν σε κάποια σημεία καταλαβαίνει το αναγνωστικό κοινό τί μπορεί να επακολουθήσει. Ο Κάτνερ δείχνει να έχει θάρρος, αφού ένα από τα βασικά θέματα του μυθιστορήματος ήταν ένα από τα ταμπού της δεκαετίας του \'50: ο εθισμός στα ναρκωτικά και η επίδραση τους στην ανθρώπινη συμπεριφορά.

Βαθμολογία: 4,5/5 ή 9/10.

Εδώ, ο Μέλβιλ αντλεί συγγραφικό υλικό από τις προσωπικές του εμπειρίες και γράφει αυτή τη συλλογή περιηγητικών ιστοριών με πλήθος ιστορικών στοιχείων που θα μπορούσαν να αποτελέσουν το ιδανικό καλοκαιρινό ανάγνωσμα, αν είχαν ξεκάθαρο στόχο και λόγο συγγραφής. Συναρπάζουν μεν οι αναφορές στη ζωή των θαλάσσιων χελωνών, η ιστορία των νησιών Γκαλαπάγκος, αλλά κάποιοι αναγνώστες θα αναρωτηθούν αν τούς ενδιαφέρουν πλέον να μάθουν όλες αυτές τις λεπτομέρειες που μοιάζουν \'παρωχημένες\'.

Αντίθετα, \'Η νήσος του Χουντ και ο ερημίτης Όμπερλους\' είναι, κατά τη γνώμη μου, η πιο σημαντική και ουσιαστική ιστορία του βιβλίου, η οποία, κάλλιστα, θα μπορούσε να έχει εμπνεύσει τον Γκόλντινγκ να γράψει τον \'Άρχοντα των μυγών\' (1954).

Βαθμολογία: 3,3/5 ή 6,6/10.