Το μικρό βιβλίο, με το μεγάλο νόημα.
Δεν ξέρω αν θα έπρεπε να χαρώ που ο κόσμος που περιγράφεται είναι ακόμη μακρινός ή να λυπηθώ που φαντάζει τόσο αληθινός και κοντινός.
Διαβάστε το.
Δε θα σας πάρει πάνω από λίγες ώρες.
Θα το σκέφτεστε για μέρες.
Και πάντα θα κουβαλάτε ένα κομμάτι του μαζί σας.
Τουλάχιστον αυτό του τέλους.
Γιατί όλοι είμαστε υποκριτές.
Ο καθένας για τους δικούς του λόγους.
Μόνο που μερικοί μπορούν να προσποιούνται καλύτερα από τους άλλους...
Για δικούς τους λόγους...

Συγκλονιστικό...
Απίστευτο...
Ιδιαίτερο...
Ο Άντον Τσέχωφ μας προσφέρει ένα υπέροχο έργο, ολότελα διαφορετικό από τα θεατρικά του, που όλοι γνωρίζουμε κι αποδεχόμαστε. Μα και τόσο ίδιο ταυτόχρονα, που μας κάνει ν' αναρωτιόμαστε την κάθε στιγμή ποια είναι η "σωστή" πλευρά και σε ποια ανήκουμε κι εμείς οι ίδιοι. Ή ποια θα θέλαμε να επιλέξουμε.
Απαραίτητη προσθήκη μέσα στη βιβλιοθήκη του μυαλού μας. Μας βοηθάει να δούμε τον κόσμο από διαφορετική οπτική και να προχωρήσουμε λίγο παρακάτω.

Φυσικά και δεν περιμένετε από μένα να κρίνω τον Ντοστογιέφσκι...
Μήπως περιμένετε να σας πω αν αυτή η τριλογία διηγημάτων είναι καλή ή ενδιαφέρουσα;
Ασφαλώς ούτε κι αυτό.
Το μόνο που θα μπορούσα να σας δώσω, είναι μία παρότρυνση. Εάν, κατά τύχη ή σύμπτωση, σας έχει ξεφύγει κάτι από τον Ντοστογιέφσκι, που δεν το θεωρώ και πολύ πιθανό, σπεύσετε ν' αναπληρώσετε το κενό. Μπορεί να έχετε διαβάσει απίστευτο αριθμό βιβλίων, μπορεί να σας περιμένουν άλλα τόσα εκεί έξω, όμως το μοναδικό κλίμα, την υποβλητική ατμόσφαιρα και το απίστευτο παιχνίδι με το μυαλό σου, μόνο ο μεγάλος Ρώσος μπορεί να σου τα προσφέρει με ανεπανάληπτο τρόπο.
Δεν προτείνεται.
Επιβάλλεται.

Είναι η ψυχή αθάνατη;
Όσο μπορείς να κρίνεις αυτήν τη φράση, άλλο τόσο μπορείς να κρίνεις και το συγκεκριμένο βιβλίο.
Η απάντηση είναι τελείως υποκειμενική κι απορρέει, προσωπικά για τον καθένα, μετά το πέρας της ανάγνωσης.
Δώστε του τον χρόνο και την αξία που του αρμόζουν και μην αρκεστείτε σε μια βιαστική και "φλύαρη" ματιά.
Δουλέψτε μαζί του, σκεφτείτε μέσα από τις σκέψεις του, εμπνευστείτε από το ανώτερο πνεύμα που αποπνέει.
Ένα καλό βιβλίο, για συνειδητοποιημένους κι ανήσυχους αναγνώστες.
Το προτείνω.

Ο Μπρεχτ, μεγαλουργεί...
Αυτοί που προσπαθούν, ως ετερόφωτα σώματα, να φωτίσουν για λίγο κλέβοντας από τη δική του λάμψη, αποτυγχάνουν παταγωδώς. Όσο τίμιες και φιλότιμες κι αν είναι οι προσπάθειές τους.
Μπορείτε να το διαβάσετε, αν θέλετε.
Και μετά διαβάστε και το πρωτότυπο, στη θεατρική του μορφή. Ή δείτε το έργο. Όπως κι αν έχει, πάτε κατευθείαν στην πηγή και μη συμβιβάζεστε με την εμφυάλωση. Μπορεί να είναι ο πιο εύκολος και γρήγορος τρόπος, όμως θα σας αφήσει ελαφρώς απογοητευμένους και με τη γεύση του ψεύτικου στο στόμα.
(Τα πέντε αστέρια είναι καθαρά για τον Μπρεχτ κι όχι για τη διασκευή του έργου)

Δε συνηθίζω να χάνω άσκοπα τον χρόνο μου. Όταν πήρα στα χέρια μου το συγκεκριμένο βιβλίο, έψαξα στο inte
et για κριτικές και σχόλια. Λιγοστά αλλά θετικά, καθώς το συγκεκριμένο βιβλίο είναι το "ντεμπούτο" μιας πρωτοεμφανιζόμενης συγγραφέως.
Τώρα που το τελείωσα, θα ήθελα να προσθέσω και τα δικά μου.
Πρόκειται για ένα ψυχολογικό θρίλερ, που παίζει σε διάφορα επίπεδα και στο τέλος σε κάνει να αμφισβητήσεις τον κόσμο στον οποίο κινείσαι.
Δυνατό και γρήγορο, δεν σε αφήνει να πάρεις ανάσα, καθώς περνάει από ανατροπή σε ανατροπή
Σας εφιστώ την προσοχή σε κάτι τελευταίο. Δύσκολα θα περάσετε στο επόμενο βιβλίο. Η αίσθηση που σου αφήνει, θα σε ακολουθεί για καιρό.
Αρκετά καλό, λοιπόν.
Περιμένω να δω τι παραπάνω θα μπορούσε να μας προσφέρει η κ.Γιάννου στην επόμενη δουλειά της.