Μου άρεσε πολύ· το συστήνω ιδιαίτερα στους έφηβους που προσπαθούν να κατανοήσουν τι συμβαίνει μέσα τους και γύρω τους, μα και στους ενήλικους που θα τους κάνει να επαναπροσδιορίσουν την ζωή τους σε άλλη βάση...

Καταπληκτικό βιβλίο, διαφωτιστικό για την ζωή και το έργο ενός ξεχωριστού, πνευματικού ανθρώπου, και για τους «δαίμονες» με τους οποίους πολεμούσε όλη του τη ζωή.

Πριν λίγο, τελείωσα κι εγώ αυτό το σπουδαίο βιβλίο, που θα το χαρακτήριζα ως κατακραυγή, ως καταγγελία, ως ένα «κατηγορώ», που ακούγεται ως τις μέρες μας και θα ακούγεται, όσο η κοινωνία λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο, και όσο υπάρχουν εκείνα τα «κονσόρτσια» (για τα οποία μίλησε κι ο Καρυωτάκης) , που ποδηγετούν, κατασκευάζοντας ή καταστρέφοντας ιδέες, ανθρώπους και συνειδήσεις!
Σχετικά με την υποτιθέμενη ομοφυλοφιλία η οποία -τάχα- υπονοείται στο βιβλίο, είμαι περίεργος να μου αναφέρεις σε ποιο σημείο την εντόπισες εσύ, μιας που εγώ δεν την αισθάνθηκα σε κανέναν σημείο.
Κάνοντας λοιπόν μια έρευνα για αυτό το θέμα, θα έλεγα πως θα ήταν ενδιαφέρον να δούμε πότε και από ποιους ξεκίνησε αυτή η άποψη...
Θα μπορούσα να γράψω διάφορα μα θα αναφέρω μόνο μια υποσημείωση που υπάρχει στην wikipedia:«Υπάρχει παράλληλη ασάφεια στο χαρακτήρα του επικού Lucien de Rubempré. Η κ. De Bargeton δεν βρίσκει κανένα λάθος με την ερωτική του ικανότητα, ούτε η Coralie. Ωστόσο, εν μέρει λόγω των υπαρξιακών του συνθηκών και επίσης λόγω του αφηγηματικού πλαισίου στο οποίο τον τοποθετεί ο Balzac, φαίνεται ότι ο Lucien είναι ουσιαστικά ομοφυλόφιλος.» !
Τέλος, θα παραθέσω τα λόγια του ίδιου του Μπαλζάκ, από αυτό το βιβλίο που ισχύουν ιδιαίτερα στις μέρες μας, όπου η ελεύθερη σκέψη διώκεται στο όνομα της...ελευθερίας: « Κάθε εφημερίδα είναι ένα μαγαζί όπου πωλούν στο κοινό λόγια του χρώματος που θέλουν. Αν υπήρχε εφημερίδα των καμπούρηδων θα αποδείκνυε κάθε πρωί κι απόγευμα το κάλλος, την καλοσύνη και την αναγκαιότητα των καμπούρηδων.»
ΥΓ: όπου « εφημερίδα» βάλτε δημοσιογραφικός οργανισμός, Μ.Κ.Ο, λέσχες, κοινότητες κλπ, κι όπου « καμπούρηδες» βάλτε ό,τι θέλετε...

Υποδειγματική κι εμπεριστατωμένη μελέτη, γύρω από το έργο, τη ζωή και την εποχή τού Καρυωτάκη. Σίγουρα σημείο αναφοράς πλέον, και δίκαια τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου.

Ένα βιβλίο γραμμένο με τις γνωστές κομματικές παρωπίδες, για την κατήχηση και εκπαίδευση των νεοεισερχομένων στο κόμμα (ένα είναι το κόμμα)! Ο ιστορικός Κορδάτος
(όπως και κάθε άλλος που χρησιμοποιεί με τέτοιον τρόπο την ιστορία ώστε υποστηρίζει την ιδεολογία του) κρίνεται από εμένα (γενικότερα), ως αναξιόπιστος...

Υπέροχη γραφή, σαν ρυάκι ήρεμο και λαγαρό και σαν απαλό καλοκαιρινό αεράκι· η τιμή όμως εξωπραγματική!